Fantastyčny vynik va ŭłasnym sadzie atrymaŭ Robiert Pialinak, žychar ahraharadka Rusina. Piensijanier vyraściŭ niebyvały ŭradžaj hruš: 25 štuk na 25‑santymietrovaj halincy, paviedamlaje vydańnie «Naš kraj».
Robiert Iosifavič rodam ź Viciebščyny, adnak Baranavicki rajon dla jaho staŭ rodnym — bolš za 50 hadoŭ jon žyvie ŭ Rusinie. Da piensii byŭ kamornikam.
Kali času stała bolš, pačaŭ ekśpierymientavać u svaim sadzie. Pryščaplać raśliny navučyŭsia daŭno: žyvučy ŭ sielskaj miascovaści, kaža haspadar, nie treba śpiecyjalnych viedaŭ.
— Była ŭ mianie staraja hruša, pačała jana pamirać. Adnak dała parastki, ich ja nie vydaliŭ, vyrašyŭ pryščapić, — raspaviadaje sadoŭnik-amatar. — Pryščaplaŭ halinki ź inšych hruš u maim sadzie, a tuju samuju paprasiŭ u znajomaha. Viasnoj, kali pładovyja drevy ćvili, udaryŭ maroz, adnak tuju samuju halinku jon nie začapiŭ.
— Kviecieni na joj było bahata — ceły bukiet! Potym kožnaja kvietačka pieratvaryłasia ŭ zaviaź, — praciahvaje raspovied Robiert Iosifavič. — Pałovu my vydalili, bo razumieli, što stolki pładoŭ na takoj nievialikaj halincy — santymietraŭ 25 — prosta nie zmoža saśpieć.
Potym hrušy pačali pavialičvacca ŭ pamierach, i tady haspadar vyrašyŭ zachavać uradžaj niezvyčajnym sposabam — źmiaściŭ płady ŭ sietku dla poŭnaha i raŭnamiernaha paśpiavańnia. Kab halinka nie złamałasia, pastaviŭ padporku.
Rekordny ŭradžaj ciapier źniali: jon daśpiavaje i nabiraje sok. Vaha samaj vialikaj hrušy — 325 hramaŭ. Trochsothramovych ekziemplaraŭ — pracentaŭ 30.
«Ludziej prymušali dumać, što ničoha nikoli nie źmienicca». Chto taki antykamunist Łasła Krasnaharkai, jaki atrymaŭ Nobieleŭskuju premiju pa litaratury?99
Kamientary