Pamidory pa 30 rubloŭ i chatniaja kaŭbasa pa 55: što pradajuć na elitnym rynku Valarjanava
Kali rynak Valarjanava tolki adkryvali, jaho nazyvali novym kankurentam minskaj Kamaroŭki. Ale ci možna ciapier nazyvać ich kankurentami? Chutčej, nie, bo heta dva roznyja śviety. Kamaroŭka — pra narodnaść, dastupnaść, mahčymaść aščadzić. Valarjanava — pra kraftavaść, ekskluziŭnaść. Pradaŭcy nie spračajucca: siudy chodziać ludzi z hrašyma. Vydańnie Myfin pahladzieła, što i pa kolki tut pradajuć.
Što asablivaha ŭ kurynych jajkach pa 9 rubloŭ?
Žurnalisty pryjechali na Valarjanava siarod tydnia, u rajonie abiedu sierady. Ludziej niašmat. Im rastłumačyli: niekatoryja pradaŭcy pryjazdžajuć siudy tolki paru razoŭ na tydzień. Samyja ludnyja dni — subota, niadziela.
Pieršy punkt, na jakim zhadžajucca pahavaryć, — heta pryłaŭki sa svojskaj ptuškaj i jajkami. Zadali pytańnie, što tut chit prodažaŭ. Pradaŭcy tłumačać: chatnija jajki. Uładalnica handlovaha punktu kaža, što takija jajki, jak tut, jość nie na kožnym rynku.
— Mahčyma, pytańnie prahučyć pa-durnomu, ale čym kurynyja jajki pa 9 rubloŭ adroźnivajucca ad kramnych pa 3 rubli?
— Pa-pieršaje, ich źniesła nie fabryčnaja, a chatniaja kuračka, vyhadavanaja biez antybijotykaŭ. Hadavać takich kurej — tytaničnaja praca. Chatnija jajki asabliva smačnyja.
Pa-druhoje, hetyja jajki mocnyja, praktyčna nie treskajucca pry hatavańni. U nas jość asablivyja jajki z błakitnaj škarłupinaj ad kitajskaj pierapiołki Sieładon. Ich vyroščvaje pryvatnik dla siabie, praz nas pradaje liški. Dzie jašče vy takija znojdziecie?
Kali my chočam pradavać niešta ŭnikalnaje, to źviartajemsia pa pradukty da čałavieka, u jakoha nie masavaja vytvorčaść.
Chto ŭsio heta biare? Tłumačać: pakupniki roznyja. Naprykład, heta mohuć być ludzi, jakija pa stanie zdaroŭja vymušanyja charčavacca tolki vysakajakasnymi praduktami.
U hetym samym punkcie na vitrynie — cełyja indyki, chit prodažaŭ na navahodnija śviaty.
Samym vialikim popytam buduć karystacca 6-kiłahramovyja, tamu što mienavita takija źmiaščajucca ŭ zvyčajnuju duchoŭku.
Chatnija pamidory pa 30 rubloŭ: «Pa smaku jany — harmata-bomba!»
Dalej žurnalisty ŭpirajucca ŭ «vazy» z chatnimi harodninaj i sadavinaj, zakatkami. Ich pradaje siamiejnaja para ź Pinska. Natalla i Siarhiej śpiecyjalna pryjazdžajuć na Valarjanava raz na tydzień.
Tut jość i bulba, i morkva, i radyska. Ale hałoŭny ŭpor — na pamidory roznych sartoŭ (ich, sartoŭ, letam było kala 50), u tym liku ekskluziŭnych. Samyja darahija — pa 30 rubloŭ. Čamu tak doraha?
«Jany sartavyja, ich na kuście mała. Pa smaku — harmata-bomba», — kaža Siarhiej.
Chatnija jabłyki — pa 9 rubloŭ. Siarhiej tłumačyć, što letaś samyja krutyja jabłyki pradavaŭ pa 5 rubloŭ, zvyčajnyja — pa 2‑3 rubli. U hetym hodzie dziŭny nieŭradžaj, adsiul i košt:
«Sioleta navat nie cisnuŭ sok. Zvyčajna my jašče pradajem sok z roznymi «prysmakami», a ŭ hetym hodzie jabłyk darahi, lepš jaho prosta tak pradać. A to litr budzie kaštavać rubloŭ z 20 — jaki sens?»
Im zadajuć pytańnie: ci nie lanota siamiejnaj pary kožny tydzień pryjazdžać u Minsk na rynak? Nie, nie lanota:
«Našy baćki jeździli ŭ Minsk i pradavali harodninu skrynkami na Kamaroŭcy. Ciapier i my jeździm. Dy i ŭ Pinsku ŭsio heta nie pradać, tym bolš u takoj kolkaści. U nas ža šmat chto vyroščvaje harodninu».
Siarhiej havoryć, što ŭ siamji dva handlovyja punkty, druhi — jakraz na Kamaroŭcy. Tavar nibyta adzin i toj ža, a pakupniki adroźnivajucca? Tak, adroźnivajucca, i mocna:
«Tut, ja b skazała, u asnoŭnym zamožnyja ludzi, — kaža Natalla. — A na Kamaroŭcy — babuli, studentki. My na Kamaroŭcy prapracavali 25 hadoŭ, tut — 5 hadoŭ. Nie skazała b, što tut u nas čarha staić, ale tut kamfortna, tut inšaje staŭleńnie. U Valarjanavie baču tolki plusy».
«Nie hledziačy na ceny, kuplajuć adrazu kiłahramaŭ ź dziesiać miasa na 500 rubloŭ»
U adździele śviežaha miasa ŭvahu žurnalistaŭ źviartajuć na aleninu. Dzikaje miasa? Nie, z palaŭničaj haspadarki za 100 km ad Minska.
«U adroźnieńnie ad jałavičyny, aleninu možna ŭsim, heta dyjetyčnaje miasa. U niekatorych vypadkach čałavieku navat daktary rekamiendujuć jość aleninu, jana hipaalerhiennaja».
Pradaviec kaža, što heta miasa časta idzie ŭ restarany. Što biaruć najlepš? Dy ŭsio biaruć:
— Vielmi časta byvaje, što na rynak pryjazdžaje kuchar i, nie hledziačy na ceny, kuplaje adrazu kiłahramaŭ ź dziesiać miasa na 500 rubloŭ. Nie dla siabie, a ŭ restaran abo na mierapryjemstva, dla kiejterynhu.
— Ci jość śpiecyfičny smak u aleniny?
— U hetaj — nie, heta ž nie trafiejnaja alenina. Jana, možna skazać, chatniaja, fiermierskaja.
Na nastupnym punkcie pradaviec pakazvaje chatnija paštety, vendžanuju kurycu, kaŭbasy, sała.
— Što lubiać vašy pakupniki?
— Jany pahavaryć lubiać, pra ŭsio. Jany prychodziać hałoŭnym čynam pahavaryć. Pra što? Pra pracu, pra prablemy, pra niejkuju svaju radaść.
Na pryłaŭku lažyć narezanaje maleńkimi kavałačkami sała ŭ vakuumie:
— Heta sała dla lanivych?
— Tak, heta vielmi zručna, kali ŭsio ŭžo parezana. Takoje sała ŭ vakuumie biaruć na padarunki, viazuć u Rasiju.
— Niadaŭna zakuplaŭsia chłopiec — vybiraŭ u nas haścincy ŭ Dubaj, vioz biełaruskaje sała samalotam. Rasijan siarod pakupnikoŭ šmat. Jany ž lubiać naša miasa chatniaje. Kuplajuć chatnija kaŭbaski, miasnyja čypsy. A našy ludzi lubiać ruladu, paštety ź piačonki indyka, kryvianačku, kuračku chatniuju vendžanuju. Heta ŭsio chatniaje».
Na pryłaŭku lažyć kaŭbasa pa 55 rubloŭ. Čamu tak doraha?
— Heta ručnaja rabota, jana z dobraj syraviny. Miasa biez pražyłak, prosta miasa-miasa. Kaŭbasa pryhatavanaja pavodle biełaruskich tradycyj. Vy pasprabujcie, u nas jość talerka dla dehustacyi.
— Oj, nie, dziakuj. Heta niejak niazručna…
— Čamu? My ceły dzień narazajem dla proby, u nas usie jaduć. Da nas navat školniki prychodziać pajeści paśla ŭrokaŭ.
Pytajucca ŭ ich, jaki samy vysoki ček ź niadaŭnich. Žurnalistaŭ adpraŭlajuć da Maryny, jakaja pradaje chamon: vysokija čeki — heta da jaje.
«Niadaŭna ŭ nas skupili ŭsio miasa ź vitryny na 10 500 rubloŭ. Čałaviek uziaŭ na padarunki. Kali heta było? Dy na minułym tydni».
Možna kupić cełuju nahu (chamon) pa 1000 rubloŭ. Možna ŭziać narezanyja płaściny ŭ vakuumie rubloŭ na 30 za 100 hramaŭ:
«Na navahodni stoł samaje toje. Heta miasa nie dla ježy, a dla zadavalnieńnia».
Chacieli jašče pahavaryć, ale nie zmahli, ź miascovaj zorkaj: pradavačkaj, jakaja ŭdzielničała ŭ TB-šou «Faktar.VU». Žurnalistam patłumačyli, što jany pryjšli ŭ toj dzień, kali jana nie pracuje.
Kadebešniki i kašalok Łukašenki — stała viadoma, chto kiruje novym kansiervavym zavodam u Novałukomli, «anałahaŭ jakomu niama»
Na Kamaroŭcy ŭpali ceny na churmu i ananasy: što vyhadna kuplać
«Vydali kaŭbasu, jakuju my nie jamo». Jak na biełaruskich pradpryjemstvach vinšujuć z Dniom rabotnikaŭ sielskaj haspadarki
U Haradku pryvatnik adkryŭ syravarniu. Jakija zarobki prapanuje?
Kamientary