Для мяне імя Аляксандра Падлужнага зьвязанае найперш з фундамэнтальнымі працамі ў фанэтыцы нашае мовы: «Гукі беларускай мовы» (1973; разам са сьветлай памяці Віктарам Чэкманам) і «Нарыс акустычнай фанэтыкі беларускай мовы» (1977).
Гэтыя працы, поруч з тагачаснаю мадэрнізацыяй тэхнічнае базы Iнстытуту мовазнаўства, дазволілі апісаць беларускую гукавую сыстэму паводле сучасных патрабаваньняў. Відавочна, і надалей яны будуць даваць аб’ектыўныя аргумэнты на карысьць клясычнае традыцыі правапісу. У пачатку 1990-х Аляксандар Падлужны працаваў у грамадзкай Правапіснай камісіі пад эгідаю ТБМ імя Скарыны. Ён рэальна ўдзельнічаў у паседжаньнях, даваў сэнсоўныя заўвагі як фанэтыст і фаноляг. А пазьней памянялася палітычная сытуацыя ў краіне.
Беларускіх мовазнаўцаў няшмат. Пухам яму зямля.
Вінцук Вячорка
Каментары