Новая стужка «Беларусьфільму» «Шчыт Айчыны» (рэж. Дз.Скварцоў) імітуе прыцэльныя ўдары па імаверным праціўніку.
Шчыт Айчыны (Щит отечества)
Беларусь, 2007, каляровы.
Рэжысэр: Дзяніс Скварцоў
Ролі выконваюць: Аляксей Сянчыла, Анатоль Кот, Вэраніка Пляшкевіч, Тацяна Каліх, Зьміцер Пустыльнік, Мікалай Кірычэнка, Сьвятлана Кажамякіна
Жанр: Шпегаўская драма
Адзнака: 3 (з 10)
«Ірак, 1991. Югаславія, 1999» — сцэны вайны. Разбамбаваныя і расстраляныя абаронцы церпяць паразу.
Расейскі палігон. Паседжаньне сакратарыяту абароны, старшыня якога чамусьці нагадвае расейскага прэм’ера Міхаіла Фрадкова. Генэрал гаворыць пра сакрэтную праграму «Шчыт Айчыны». Адылі дзеяньне разгортваецца ў Беларусі.
Таленавіты лейтэнант Аляксей Стрыжаў запрошаны на працу ў сакрэтны інстытут, дзе знаёміцца зь пекнай дачкой дырэктара. Але прадажны агент (Анатоль Кот) спрабуе выкрасьці дзяржаўныя таямніцы і сапсаваць маладым заручыны…
Рэжысэр Дзяніс Скварцоў, калі навучаўся ў Акадэміі мастацтваў, рабіў цікавую анімацыю, зьдзіўляў мантажом і ракурсамі ў дыплёмнай карціне «Ліка. Дзембельская байка».
Новы фільм Дзяніса Скварцова — дзіўнае спалучэньне сталінскага сюжэту, брэжнеўскай вяласьці і лукашэнкаўскага глямуру.
У 1930-я заходнія шпегі былі гітом на судовых працэсах; кінаэкран палохаў атрутнікамі, забойцамі і выкрадальнікамі «партыйных білетаў». У 1970-я імпэт сьцішыўся, але ідэалягічныя ворагі ў шапку ня спалі і дабіраліся нават да «Дыямантавае рукі».
«Шчыт Айчыны» — бляклая копія старой канфрантацыі. «Агент» Анатоль Кот і «гэбіст» Алег Гарбуз спрабуюць стварыць характары, але канфлікты фільму сьпісаныя з вайсковых статутаў, сюжэт рассыпаецца. Нікому не патрэбныя аўтагонкі, крышачку сэксу, шпегаўская сходка ў Траецкім перадмесьці (!) — і адсутнасьць чалавечых пачуцьцяў.
«Шчыт Айчыны» спрабуе ўвасобіць «дзяржаўную ідэалёгію» на сучасным матэрыяле. Галоўным мітам рэжыму да нядаўняга часу была вайна. Але сьведкі і героі яе сыходзяць. Трэба шукаць новыя падваліны. «Шчыт Айчыны» — як абвяшчаюць у канцы фільму — гэта дзесяць мільёнаў беларусаў, патрыятычна адданых (вядома каму), правільных.
Сьцьверджаньне завісае ў паветры, канвульсуе гістэрычнай чырвона-зялёнай гамай. Самалёты-зьнішчальнікі й гелікоптэры, пафарбаваныя ў карэктныя камуністычна-ісламскія колеры; гераіня страляе ў ціры ў чырвонай саколцы; зялёнае і арнамэнт на афармленьні.
Лёгкі лукашэнкаўскі глямур: дарагія аўто, шыкоўныя сукенкі (набор колераў той жа), мадэлькі подыюму — як прызы для пераможца і пазнака «стабільнай квітнеючай Беларусі».
Сталінская ідэйнасьць разбэшчаная спажывецкім азартам. Рэстараны, раскошныя пакоі агента, багатыя вайскоўцы…
Выбух самалёта, некалькі кампутарных заставак і надпісаў мусяць апраўдаць грошы, укладзеныя ў кіно, але тых эфэктаў для поўнамэтражнай стужкі замала.
Стваральнікі фільму ня вераць ва ўласную «выхаваўчую» місію, але галачку ставіць трэба.
Цяпер чытаюць
Як жыве Алесь Мухін, вядомы знаўца «Што? Дзе? Калі?»7
Каментары