Kampanija «Samsunh» padtrymała cykł materyjałaŭ pra vybitnych žančyn u biełaruskaj historyi. My apublikavali ŭžo artykuły pra Emiliju Plater, Łarysu Hienijuš i Vieru Charužuju. Kali ja redahavaŭ čarhovaje, nastupnaje ese pra Ałaizu Paškievič, ja začapiŭsia za adzin jaje pryhožy vyraz.
Kali Ciotka ŭ pajezdcy ŭ Finlandyju ŭpieršyniu sutyknułasia sa šviedskim stałom, heta tak jaje ŭraziła, što jana apisała heta ŭ liście: «Dva stały piekna nakryty, zastaŭleny jadoj, jakuju tolki zdumać: tam i miasa, i ryba, jajki, syry roznych hatunkaŭ, małako, harbata, kvas, piva. Jak tolki padychodziš da stała, maješ zapłacić marku, finskuju manietu vartaści 38 kapiejek. Paśla, kali chočaš, jež, kolki duša prymaje, a nie — krošku pałažy na zub — płata adnolkava: tam žyvatoŭ ludskich nie mierajuć: taki zvyčaj ukaraniŭsia peŭna dziela taho, što nichto ź finaŭ nie maje ŭ natury svajoj, kab karystać bolej za toje, čym płacie. Fina nie treba pilnavać, jon sam u siabie staić na stražy».
Mianie tut začapiŭ hety vyraz «Jež, kolki duša prymaje». Maje baćki i dziady taksama dasłoŭna tak kazali. U hetym «Jež, kolki duša prymaje» jość niejki adbitak kolišniaha našaha, daŭniaha nacyjanalnaha charaktaru.
Ja napisaŭ pra heta ŭ siabie ŭ fejsbuku. Tam, siarod inšych, adhuknułasia Ina Kulej: «Jež, pakul rot śviež» — tak kazała maja, śvietłaj pamiaci, babula Dunia. Sens byŭ taki: jež, pakul zdarovy i małady».
Kamientary