«Kab nie kuryła i była biez tatuirovak». Minčuk šukaje žonku praz abjavy na słupach
«Nie žart, usio pierasprabavaŭ, ničoha nie dapamahaje», — kaža Hienadź. Žanich raspavioŭ pra siabie ahienctvu «Minsk-Naviny».
«Šukaju budučuju žonku, jakaja nie kuryć, uzrostam ad 23 da 32 hadoŭ, rostam ad 170 sm. Ja, Hienadź, 32 hady, rost 194 sm, vaha 90 kh. Adukacyja vyšejšaja, nie kuru, ałkahol redka, mašyna jość, kvateru buduju, pa charaktary dobry, spakojny, padatlivy».
«Šukaju žonku daŭno, hady čatyry, — dzielicca Hienadź. — Padychodziŭ da dziaŭčat na vulicy, u kafe, navat na mory. Pisaŭ na sajtach znajomstvaŭ. Mnie zdajecca, tam znajści damu serca niemahčyma. Virtualnyja zalotniki im pišuć tysiačy paviedamleńniaŭ, tamu ŭ maje surjoznyja namiery nichto nie vieryć. Paviesić abjavy — adzin z mnohich mietadaŭ znajomstva, da jakoha pryjšoŭ, kali zusim straciŭ nadzieju.
Pieršuju abjavu prylapiŭ u pačatku leta — za čatyry miesiacy byli zvanki ad troch dziaŭčat. Na žal, ź nivodnaj ź ich u nas nie skłalisia adnosiny. Pieršaja šukała sabie partniora dla tancaŭ, druhaja — patrabavała apłacić joj abaniemienty na fitnies i masaž. Treciaja skazała, što stary dla jaje.
Małady čałaviek upeŭnieny, što abjava ŭvasablaje toje, što ŭ naš čas składana znajści druhuju pałovu. Hetamu pieraškadžajuć takija faktary, jak praca, strach znajomicca z novymi ludźmi, być adprečanymi.
— Chutka mnie spoŭnicca 33 hady, treba ŭzmacnić pošuki, — raspaviadaje Hienadź. — Bajusia, što praź niekalki hadoŭ ničoha nie zachočacca. Raskleiŭ abjavy na vulicach kala doma i pracy. Tak budzie bližej padvozić dziaŭčynu paśla kino. Sapraŭdny mužčyna nie baicca raschodavać bienzin, ale i viešać papierki ŭ inšy rajon nie pajedzie.
Pa słovach surazmoŭcy, u adnosinach jon byŭ, navat byŭ žanaty. Šeść hadoŭ tamu raźvioŭsia. Syna vychoŭvaje byłaja žonka. Ź inšymi dziaŭčatami ŭ chłopca nie składałasia: źnikali, kali zachodziła havorka pra dziaciej.
— Buracca ŭ naš čas kaštoŭnaści šlubu i siamji jak jačejki hramadstva i haranta budučyni, — kaža Hienadź. — Tak, tysiačy ludziej hlanuć na abjavu i skažuć, što durań. Ale mianie jany nie cikaviać. Kali patrebnaja dziaŭčyna źviernie na mianie ŭvahu — budzie dastatkova.
«Pakolki viedaju sabie canu, to i da budučaj žonki pradjaŭlaju peŭnyja patrabavańni. Jana nie pavinna kuryć, biez zaležnaściaŭ, musić žadać zavieści mocnuju siamju ź dziećmi. Taksama mnie chaciełasia b, kab jana imknułasia šmat čaho damahčysia i była za raŭnapraŭje. Z vyšejšaj adukacyjaj, viernaja i dobraja, pryhožaja i surjoznaja. Rostam vyšej za 168 sm, biez tatuirovak», — kaža chłopiec.
Hienadź — doktar-urołah. Zachaplajecca kino, teatram, pryrodaj, biljardam i boŭlinham, nastolnym tenisam. Lubić vyjazdžać na šašłyki. Akramia taho, hulaje ŭ šaški i šachmaty, zajmajecca płavańniem i vyvučaje anhlijskuju movu.
— Budaŭnictva kvatery i praca ciapier adymajuć šmat času, tamu na zachapleńni jaho amal nie zastajecca, — adznačaje chłopiec. — Ale zacikavić dziaŭčynu mahu. Ja kantaktny čałaviek, hatovy padzialać z budučaj žonkaj usie jaje intaresy, razam vychoŭvać dziaciej. Sa svaich minusaŭ mahu nazvać tolki toje, što praźmierna łaskavy i pa charaktary padatlivy. Suprać svabodnych adnosin. Nie adroźnivajusia pryhažościu — ale važna hladzieć na ŭnutranyja jakaści, a nie na abałonku.
«Bajusia sastareć, tamu dziaciej płanuju zavieści ciapier, kab hadavać ich, pakul małady, a nie na piensii. Mnie patrebnaja stabilnaść, a mienavita — siamja. Upeŭnieny, što treba praciahvać pošuki. Chočacca daryć svaju luboŭ i kłopat», — reziumuje Hienadź.
Ciapier čytajuć
Biaspałaŭ kančatkova rassvaryŭsia ź Cichanoŭskim: Dla jaho dobry tolki adzin čałaviek — Prakopjeŭ75
Kamientary
Vystaŭlać patrabavańni da rostu heta niejki žart, na moj pohlad. Moža naohuł nie varta było b vystaŭlać patrabavańni? I ludzi sami paciahnucca.