3 sakavika 1944 hodu, 80 hadoŭ tamu, u Vilni va ŭłasnaj kvatery na vulicy Jasinskaha byŭ zabity biełaruski dramaturh, piśmieńnik, artyst, teatralny režysior, teatraznaŭca, redaktar i vydaviec, hramadski dziejač Francišak Alachnovič. Chto ŭčyniŭ złačynstva i chto jaho zamoviŭ? Piša Siarhiej Dubaviec na «Svabodzie».
Postać pieršaje vieličyni
Francišak Alachnovič pražyŭ virlivaje žyćcio, poŭnaje padziejaŭ, emocyjaŭ i absalutnych tvorčych uźlotaŭ, pazačasavaha plonu… I byŭ zabyty. Aŭtar dvuch dziasiatkaŭ pjes, hruntoŭnaha daśledavańnia «Biełaruski teatar» i taho samaha eŭrapiejskaha bestseleru «Ŭ kapciuroch HPU», pra ŭłasny dośvied siadzielca stalinskich Sałaŭkoŭ, jakija jašče nichto nie nazyvaŭ HUŁAHam… Byŭ zabyty, a dakładniej, paśla vajny byŭ nahłucha zabaronieny, zasakrečany, schavany ŭ tajemnyja archivy, jak tady dumali, nazaŭsiody. Ale ŭsie padobnyja zabarony nasamreč časovyja, i Alachnoviča znoŭ pačali drukavać u 1990-ja.
Uražvaje enerhietyka jahonaha piśma i jahonaj asoby. Jon litaralna pradziraŭsia praz svaju dolu biełaruskaha (što dla mnohich značyła — trecierazradnaha) tvorcy, vyciahvajučy i siabie, i teatar, i ŭsiu našu kulturu na eŭrapiejskuju scenu, pieraadolvajučy pravincyjalizm i amatarstva. A ŭłady — što rasiejskija, što polskija ŭ Zachodniaj Biełarusi — hvałtam viartali jaho nazad, dazvalajučy jahonamu teatru tolki amatarski status. I voś, pačynajučy z 1990-ch, tytan staŭ razhortvacca ŭva ŭsiu svaju vielič. Viarnulisia na scenu jahonyja pjesy, publiku prosta pryhałomšyła pieravydańnie jahonych «Kapciuroŭ», na Rosach u Vilni paŭstaŭ jaho kienataf pracy vydatnaha skulptara Eduarda Padbiareskaha, źjavilisia knihi pra Alachnoviča, telepieradačy i filmy pra jaho. I hetuju chvalu ŭžo było nie spynić.
Alachnovič imkliva zaniaŭ svajo miesca ŭ pieršym šerahu nacyjanalnaha panteonu. I z novaj siłaj zahučała pytańnie: chto zabiŭ klasyka?
Razhadka blizka
Adkaz znajšoŭsia amal što «na pavierchni». Hetuju krynicu padkazaŭ mnie daślednik ź Biełarusi, imia jakoha ŭ metach biaśpieki ja nazvać nie mahu. Fakt padadzieny ŭ litoŭskaj savieckaj knizie, zborniku dakumentaŭ i materyjałaŭ «Litoŭski narod u Vialikaj Ajčynnaj vajnie (1941—1945)» (Lietuvos liaudis Didžiajame Tėvynės kare (1941—1945). Vilnius, «Mintis», 1982)*. Na staroncy 274 znachodzim dakument pad numaram 311, jon pryvodzicca ŭ pierakładzie z rasiejskaj, bo aryhinał adpraŭlaŭsia ŭ Maskvu.
«Sa zvodki ŁŠPR (Litoŭskaha štabu partyzanskaha ruchu) № 7 (25) pra źniščeńnie akupantaŭ i ich pamahatych.
15 sakavika 1944 hodu partyzany paviedamili, što ŭ Vilni partyzany zabili adkaznaha redaktara vydavanaj niemcami na biełaruskaj movie hazety «Biełaruski hołas», F. Alachnoviča».
U znoscy ŭdakładniajecca: «Hetuju akcyju praviała dyversijnaja trojka Vilenskaha haradzkoha atradu na čale ź Ja. Simanavičusam (Piatrajcisam)».
U Rudnickaj puščy sustrelisia bajavyja tavaryšy na bazie padpolnaha Paŭdniovaha abkamu Kampartyi Litvy. Simanavičus pieršy źleva, u biełym płaščy
Chto zamoviŭ zabojstva
Litoŭski saviecki partyzanski ruch, jak i biełaruski, byŭ stvorany i kiravaŭsia z Maskvy. Uznačalvaŭ centralny štab usiaho savieckaha partyzanskaha ruchu pieršy sakratar CK KPB Pancielajmon Panamarenka, a litoŭskim štabam kiravaŭ pieršy sakratar CK KPŁ Antanas Śniečkus.
Ciapier čytajuć
Amierykancy dabilisia vyzvaleńnia Juryja Ziankoviča. Jon byŭ prysudžany da 11 hadoŭ źniavoleńnia18
Kamientary
Źniščyli našaha vybitnaha biełaruskaha dziejača....
Jak možna ŭ 21 stahodździ kamunistaŭ u prezidenty abirać, nie razumieju...