Na 83-m hodzie žyćcia pamior biełaruski piśmieńnik Mikałaj Malaŭka, paviedamiŭ BiełTA jahony najlepšy siabar piśmieńnik Mikoła Čarniaŭski. Jany siabravali bolš za 60 hadoŭ.
«Učora dniom patelefanavała žonka Mikoły i paviedamiła, što jon prykładna ŭ 13:30 cicha pajšoŭ z žyćcia», — skazaŭ Mikoła Čarniaŭski.
Mikoła Malaŭka naradziŭsia 13 śniežnia 1941 hoda ŭ vioscy Mikałajeŭščyna Staŭbcoŭskaha rajona.
Pisać vieršy jon pačaŭ jašče ŭ školnyja hady. Malaŭka aŭtar paetyčnych zbornikaŭ «Jeduć marazy», «Łotać», «Koła», «Dar», «Dzička ŭ poli», «Słaniečnik», «Ramans na dva hałasy», «Słuchaju doždž». Šyrokuju viadomaść atrymali zborniki vieršaŭ «Zimni doždž», kniha liryki «Rušničok na kryžy», etnahrafičnaja kniha «Siadziba, abo Chata z matčynaj dušoju» i inš.
Samaj važnaj knihaj u svaim žyćci Mikoła Malaŭka ličyŭ zbornik «Staraja ziamla», u jaki ŭvajšło kala 300 sanietaŭ. Hetaja kniha pryśviečanaja jahonaj rodnaj vioscy i jaje žycharam.
Na vieršy paeta byli napisany pieśni, pavodle dramatyčnych tvoraŭ stavilisia śpiektakli. Jon łaŭreat Litaraturnaj premii imia Arkadzia Kulašova i inšych uznaharod.
Pavodle słoŭ Mikoły Čarniaŭskaha, raźvitańnie ź Mikołam Malaŭkam budzie prachodzić u Minsku na vuł. Kulman, 33A, 6 krasavika z 9.00 da 10.00. Pachavańnie projdzie na radzimie niabožčyka — u vioscy Mikałajeŭščyna Staŭbcoŭskaha rajona.
Čytajcie taksama:
Pamior kaliści viadomy błohier Ciełahrejkin
Pamior biełarus Alim Kašavaraŭ, jaki hieraična ratavaŭ ludziej u «Krokus Sici Chole»
Siłaviki raskazali, za što praviali chapun na tenisnym matčy7
Siłaviki raskazali, za što praviali chapun na tenisnym matčy
«Adnavili hramadski paradak, nie sastupiŭšy patrabavańniam novych vybaraŭ». Što piša Hrokipiedyja pra pratesty, Łukašenku, movu i jak dzielić spadčynu VKŁ1212
Kamientary
KAINAVA PIAČAĆ
Ludziej nie caniła epocha.
I za žyćciom u čarzie
Na Stalina, jak na boha,
Malilisia kainy ŭsie.
Paklopy stračyli spakojna,
Z trybuny kryčali ŭzachlob -
I jon dziaržaŭnaj rukoju
Błahasłaŭlaŭsia, paklop.
Śpiavali pra mir pijaniery,
A ich baćki i dziady
Bajalisia stuku ŭ dźviery,
Jak samaj vialikaj biady.
Vinu vybivali luta,
I lohka było sudu:
Nie ŭstanuć ź niabytu ludzi,
A značyć - kancy ŭ vadu.
"Zabojcy!" - klali achviary.
Pra heta sudździ maŭčać,
Dy prastupaje na tvary
Kainava piačać.
U sile jano, praklaćcie,
I pa siahońniašni dzień -
I ciažka z takoj piačaćciu
Schavacca ŭ minułaha cień.
Bajacca kainy praŭdy.
Zhubiŭšy dušu nie adnu,
Jany na Stalina prahnuć
Zvalić i svaju vinu.
Maŭlaŭ, i karaŭ najbolej,
I piłavaŭ jon, uładar.
A chto ŭładaru jak bohu,
Achviary prynosiŭ u dar?
Ci, moža, byli nie rady,
Kali ad boha ŭ Kramli
Atrymlivali pasady,
I zvańni, i miedali?
Pra toje, za što ŭznaharody,
Jany, viadoma, maŭčać,
Dy ich vykryvaje zaŭsiody
Kainava piačać.
Reabilitavany achviary,
A im - apraŭdańnia niama:
I śmierć nie satre na tvary
Haniebnaj piačaci-klajma.
RODNAJA MOVA - ADNA
Byvajuć movy blizkija,
A rodnaja - adna.
I nad majoj kałyskaju
Schilałasia jana.
Z matulaju za hreblaj
U kopy siena hrebła,
Śpiavała - čuŭ zdalok:
"Ciače vada ŭ jarok..."
I na žnivie, byvała,
Taksama zapiavała
Pad muzyku siarpa:
"A ŭ poli viarba..."
Pačućciaŭ nie taiła
I klikała-prasiła:
"Laci, laci, moj miły,
Pazyč u ptuški kryły..."
Na čoŭnie viesłavała,
Jak pra siabie, byvała,
U rečańki pytała:
"Čamu ž ty nie poŭnaja,
Ź bieražkom nie roŭnaja?..."
Zdarałasia, i płakała,
Dy nie rabiła zła,
Da hora abyjakavaj
Nikoli nie była.
Adnak duša ščymieła,
Marnieła z hodu ŭ hod,
Niby asiracieła,
Niby prapaŭ narod.
Žyła adna ŭ zapiečku
Z panikłaj hałavoj,
Bajałasia, što śviečku
Pastaviać joj, žyvoj.
Praz sud viali za kraty,
Hłumilisia ź jaje,
Dy nie zabili katy -
Čužyja i svaje.
I vyjšła hanarova
Z zapiečka, jak z turmy,
Kab ź joj, dziaržaŭnaj movaj,
Narodam stali my.