Apublikavała ryłz pra Karatkieviča i vyjšła zamuž praz vosiem miesiacaŭ. Historyja kachańnia dvuch biełarusaŭ
Iryna, fiłołah pa adukacyi, zaŭsiody zachaplałasia biełaruskaj kulturaj i tvorčaściu Uładzimira Karatkieviča. U peŭny momant dziaŭčyna rasčaravałasia ŭ ramantyčnych stasunkach i pierastała vieryć, što sustrenie svajho čałavieka, jaki budzie hetak ža lubić biełaruskuju movu, Karatkieviča i vendžanuju skumbryju. Usio źmianiłasia 26 listapada 2022 hoda, u dzień naradžeńnia biełaruskaha kłasika, dziakujučy tvorčaści katoraha Iryna sustreła svajho budučaha muža. Onliner dzielicca asablivaj historyjaj kachańnia.
Anton i Iryna — zvyčajnyja maładyja biełarusy. Chłopiec pracuje mieniedžaram pa prodažy zapčastak techniki ŭ Minsku, dziaŭčyna była administrataram kaviarni ŭ Vaŭkavysku. Napeŭna, šlachi maładzionaŭ tak by i nie pierasieklisia, kali b nie ščaślivy vypadak i nie Uładzimir Siamionavič Karatkievič.
Iryna zhadvaje vosień 2022 hoda jak davoli niaprosty pieryjad svajho žyćcia. Dziaŭčyna vyjšła ź ciažkich stasunkaŭ, raźbirałasia z nastupstvami. A 26 listapada vyrašyła zapisać razmoŭny ryłz z nahody dnia naradžeńnia piśmieńnika, choć i nie viała tematyčny błoh.
— Ja vyrašyła krychu vyjści z zony kamfortu, pakazacca tvaram i raskazać, jak mnie padabajecca Hiervasij Vylivacha (litaraturny piersanaž Karatkieviča z «Ładździ rospačy». — Zaŭv. Onlíner) za svaju prahu da žyćcia i niazłomnaść duchu navat u ciažkija chviliny, — kaža Iryna.
U žyćci Antona Karatkievič źjaviŭsia ŭ škole. Jak i Uładzimir Siamionavič, chłopiec rodam z Oršy i navat vučyŭsia ŭ toj ža samaj škole, jakaja ciapier nosić imia piśmieńnika. Tamu partret biełaruskaha kłasika ź dziacinstva byŭ pierad vačyma Antona. Z padručnikaŭ my pryvykli bačyć Karatkieviča mužčynam stałaha ŭzrostu, ale adnojčy Antonu trapiŭsia fotazdymak piśmieńnika ŭ maładości, i chłopcu padałosia, što jany niečym padobnyja.
U tym ža 2022 hodzie Anton taksama zachacieŭ zrabić publikacyju ŭ Instagram z nahody dnia naradžeńnia Karatkieviča i pačaŭ hladzieć, što pościać inšyja. Praz try dni ałharytmy sacsietki padkinuli chłopcu videa Iryny. Anton pahladzieŭ jaho i nie zmoh prajści mima. Vyrašyŭ pasprabavać napisać i zajści sa svajho hałoŭnaha kozyra — padabienstva da piśmieńnika: «Nie žadajecie paznajomicca z maładym Karatkievičam?»
— Ja padumaŭ, što ŭ takoj pryhožaj biełaruskamoŭnaj dziaŭčyny dakładna jość chłopiec, ale vyrašyŭ napisać. A raptam pašancuje? Ja ž ničoha nie hublaju. Choć byli dumki, što Ira moža navat nie adkazać ničoha, — uspaminaje Anton.
Zrabiŭ prapanovu na pieršym spatkańni
Chłopcu pašancavała, i paŭtara miesiaca maładyja ludzi pierapisvalisia dy sazvońvalisia z ranicy da viečara. Anton dasyłaŭ ułasnyja vieršy, jany razam abmiarkoŭvali žyćciovyja pytańni i ŭ surjozna-žartaŭlivym tonie abrali pryhožuju datu dla viasiella — 07.07.2023. Pad Novy hod Anton siurpryzam pieradaŭ padarunak dla Iryny: cukierki, paštoŭku ź vinšavańniem, list, škarpetki i šar na jalinku z vyjavaj Karatkieviča z kacianiatami.
Na vychadnych u studzieni Anton upieršyniu pryjechaŭ u Vaŭkavysk na spatkańnie. Zamiest kvietak małady čałaviek pryvioz vendžanuju skumbryju ŭ padarunkavym pakunku. Pieršyja chviliny sustrečy para prosta stajała i moŭčki abdymałasia — tak damovilisia zahadzia. Paśla Iryna paviała Antona karmić svaimi firmovymi syrnikami dy pakazvać horad.
— Pamiž nami nie ŭźnikła niajomkaści, jak byvaje pry pieršych sustrečach. Jon rasšpiliŭ kurtku, a ja abniała jaho, kab hreć pad joj ruki. My tak stajali chvilin 20, i mnie pachła rodnym čałaviekam. Ja była ŭ zachapleńni, što ŭ maim žyćci źjaviŭsia čałaviek, ź jakim padčas pieršaj sustrečy možna biaskonca hutaryć, u abdymkach pad ściudzionym vietram špacyravać pa Šviedskaj hary, jeści syrniki i čytać biełaruskija kazki, — praciahvaje dziaŭčyna.
Uviečary para sieła na ciahnik i pajechała hulać u Minsk. U kupe chłopiec dastaŭ butelečku prasieka i kielichi, jakija, akazvajecca, ceły dzień nasiŭ u zaplečniku. Padarožža praciahvałasia, jak raptam Anton dastaŭ čyrvonuju aksamitnuju skrynačku ź piarścionkam… Iryna adkazała «tak».
— Ja nie dumaŭ, što sapraŭdy budu rabić prapanovu, ale za ceły dzień, praviedzieny razam, zrazumieŭ, što jana mienavita toj čałaviek, jakoha ja chaču bačyć pobač. Vyrašyŭ, što lepiej zrabić i, kali što, potym paškadavać pra heta, čym nie zrabić, — dadaje chłopiec.
Druhaja prapanova na radzimie Karatkieviča
Praz dva tydni maładyja pajechali da baćkoŭ Antona ŭ Oršu — znajomicca i śviatkavać jahony dzień naradžeńnia. Znajomstva prajšło dobra, i Anton prapanavaŭ Irynie pahulać pa horadzie, niahledziačy na maroz i viecier.
Para apynułasia na aršanskim zamčyščy, Anton paprasiŭ Irynu źniać jaho na telefon i pačaŭ čytać vierš. Za asnovu jon uziaŭ adzin ź vieršaŭ Karatkieviča, da jakoha dapisaŭ svaje słupki. Tak stałasia, što pieršy piarścionak byŭ krychu mienšym, čym treba. Hetym razam małady čałaviek dastaŭ jašče adzin piarścionak, užo patrebnaha pamieru.
— U tryccać hadoŭ užo niama času chadzić vakoł. Bačyš, što tvajo, — značycca, treba brać, — kaža dziaŭčyna.
Padčas pieršaj pajezdki ŭ Voršu zakachanyja naviedali i muziej Uładzimira Karatkieviča.
Daviedaŭsia pra źmienu proźvišča budučaj žonki tolki na cyrymonii ŭ ZAHSie
Spačatku Iryna vyrašyła pakinuć svajo dziavočaje proźvišča, bo nie chacieła tracić čas na zamienu dakumientaŭ. Ale kali maładyja pajechali na Brasłaŭščynu znajomicca z baćkami Iryny, to, prajazdžajučy praź viosku pad nazvaj Šybieki (a mienavita takoje proźvišča maje Anton), zachacieli sfatahrafavacca pobač z ukazalnikam. Paśla, hledziačy na fota, Iryna pačała sumniavacca nakont svajho rašeńnia.
Za dva miesiacy da ŭłasnaha viasiella para patrapiła na viasielle siabroŭ, dzie niaviesta brała proźvišča žanicha. Iryna pahladzieła i ŭpeŭniłasia, što choča zrabić hetak ža, ale vyrašyła ničoha nie kazać Antonu. Spačatku ŭdakładniła ŭ supracoŭnikaŭ ZAHSa, ci možna źmianić rašeńnie. Atrymaŭšy stanoŭčy adkaz, za try dni da ŭłasnaha śviata dziaŭčyna pierapisała zajavu.
Kali padčas cyrymonii Iryna abviaściła, što budzie brać proźvišča muža, Anton nie pavieryŭ i padumaŭ, što heta prosta farmalnaść.
— Ja staŭlu podpis i kažu: «Ty bačyš, što ja tvajo proźvišča ŭziała?» Tyrkaju jamu ŭ paśviedčańnie, jon hladzić i nie razumieje, — uśmichajecca dziaŭčyna.
U dzień padačy zajavy na rehistracyju šlubu para hulała pa Asmałoŭcy, dzie zaŭvažyła skulpturu, jakaja akazałasia pomnikam Karatkieviču (kala pradziusarskaha centra «Spamaš»). Paźniej skulptura stała abaviazkovym punktam šlubnaj fotasiesii.
Prajšło bolš za hod ź viasiella maładych, a ŭ siamiejnym žyćci Šybiekaŭ usio hetak ža šmat ramantyki i vandrovak. Anton i Iryna razam čytajuć tvory Karatkieviča, prymajuć udzieł u tematyčnych imprezach dy konkursach, a taksama achvotna fatahrafujucca ŭ miescach z vyjavami piśmieńnika.
Kamientary