Ranicaj Alaksandr Łukašenka pryjechaŭ u kałhas u Smalavickim rajonie. Siońnia ŭ tym rehijonie marozna — unačy tam było až da -20 hradusaŭ. Ratujučysia ad choładu, Łukašenka nasunuŭ na hałavu šapku-farmoŭku. Jana była modnaja ŭ časy jaho maładości.
U šapkach-farmoŭkach było modna chadzić u 1980-ja, jany ličylisia simvałam dastatku i prestyžu. Savieckija ludzi bierahli ich jak zrenku voka: kab farmoŭka nie hublała formu, zachoŭvali ich u šafach na trochlitrovych słoikach.
Farmoŭka nahadvaje vušanku, ale vušy i brylok u jaje nie advaročvajucca. Alaksandr Łukašenka nasiŭ hetuju šapku ŭ pieršyja hady svajho prezidenctva i niekalki razoŭ źjaŭlaŭsia ŭ joj i paźniej.
Zvyčajna farmoŭki vyrablali ź miechu babra, andatry, ale byli i z norki. Apošnija byli dastupnyja nie dla ŭsich, bo ich košt moh dasiahać 300 savieckich rubloŭ, tady jak zarobak zvyčajnaha rabočaha ŭ Sajuzie składaŭ 100 rubloŭ.
Naprykład, hienieralny sakratar CK KPSS Leanid Brežnieŭ nasiŭ šapku z norki. Ličycca, što jon uvioŭ modu na heta futra, kali vyjšaŭ u joj na trybunu Maŭzaleja.
Da farmovak papularnymi byli šapki-piražki, zroblenyja z karakula. Ich nasili ŭsie členy Palitbiuro. Miech šapki časta padbirali ŭ kamplekcie z kaŭnieram zimovaha palito.
Razam z Łukašenkam u kałhas pryjechaŭ Leanid Zajac, staršynia kamisii Savieta Respubliki pa rehijanalnaj palitycy i miascovym samakiravańni. Jaho šapku možna nazvać «šapka-pančocha», jaje nosiać jak maha vyšej. U vyprastanym vyhladzie jana maje paŭśfieryčnuju formu.
Inšyja top-čynoŭniki byli ŭ zimovych šapkach-kiepkach — staršynia Pałaty pradstaŭnikoŭ Ihar Siarhiejenka, kiraŭnik Rady biaśpieki Alaksandr Valfovič i kiraŭnik Administracyi Łukašenki Dźmitryj Kruty.
Ciapier čytajuć
Ziankovič nazvaŭ imia pravakatara, ź jakoha pačałasia sprava zmoŭščykaŭ suprać Łukašenki. Jaho karjera ciapier pajšła ŭharu6
Kamientary