Puhačova raskazała, jak źjazdžała z Rasii i chto z Administracyi Pucina ź joj havaryŭ

«Ja nie źbirałasia źjazdžać», — kaža Ała Puhačova ŭ intervju Kaciarynie Hardziejevaj i zhadvaje luty 2022 hoda.

Kali pačałasia poŭnamaštabnaja vajna Rasii suprać Ukrainy, śpiavačka znachodziłasia ŭ Maskvie, u toj čas jak jaje muž Maksim Hałkin byŭ za miažoj. Joj samoj treba było jechać u Izrail na płanavaje lačeńnie.

«Jany mianie prosta vyratavali. Tamu što tam byŭ doktar, jaki mnie byŭ patrebny vielmi-vielmi», — zhadvaje Puhačova.

Adnak, jak tolki jana pakinuła Rasiju, pačałasia ahresiŭnaja kampanija suprać jaje. Situacyja abvastryłasia, kali Maksim Hałkin adkryta vystupiŭ suprać vajny. Pačalisia abrazy i cisk.

«Nu, raz nie padabajecca, pačynaješ dumać, što tut rabić tady. Maje siabry mnie skazali: «Z taboju chočuć pahavaryć», — zhadvaje śpiavačka i raskazvaje, što pahadziłasia sustrecca ź pieršym namieśnikam kiraŭnika Administracyi prezidenta Rasii Siarhiejem Kiryjenkam.

«Nu, Siarožu ja viedała. Ja zaŭsiody da jaho dobra staviłasia. Dumaju, nu, pajdu. Pahavorym, moža, što padkaža», — tłumačyć śpiavačka. Na sustrečy jana vykazała svajo hałoŭnaje abureńnie: «Ja niezadavolenaja ŭsiedazvolenaściu (…) u bok našaj siamji. Ja liču, što heta drenna, tamu što jany parepiecirujuć na nas, i ja chvalujusia za vas».

Kiryjenka ŭ Puhačovaj spytaŭ, ci nie źbirajecca jana źjazdžać:

«Ja kažu: «Dy nie. A što mnie vyjazdžać?» Jon kaža: «Tak i praŭda. Ja tut pačytaŭ… (ja hladžu na stale pobač usie materyjały pra Maksa, što jon skazaŭ, jak jon vykazaŭsia). Heta zrazumieła, u emocyjach čałaviek. Jon taki adčuvalny, jon ža artyst. Tak što ja nie baču nijakaj nahody vam chvalavacca».

Ja kažu: «Nu, pačakajcie. Vy b papiaredzili chacia b, što niama svabody słova ŭžo». Jon kaža: «Nie chvalujciesia, heta ŭsio narmalna».

Praŭda, hetyja słovy čynoŭnika śpiavačku nie supakoili:

«Usio, adčuvaju, niešta nie toje. Voś u pavietry niešta visieła. Ja navat jaho pacałavała. Skazała: «Pakul, Siaroža». Ja viedała, što ja ŭžo ź im naŭrad ci sustrenusia. I ŭ mianie prosta niejkaje pačućcio było, jak padazrona, što ŭsio tak lohka akazvajecca, što ŭsio arhanizujem, pahladzim, zabaronim, nie viedaju što. «Žyvicie spakojna, vy — naš honar nacyjanalny».

Pa słovach śpiavački, jana «na kryłach» pajechała ŭ hości da Ihara Nikałajeva. Tam byŭ taksama i Ihar Kruty.

«Ja kažu: «Iharok, słuchaj, jość narmalnyja ludzi. Voś Kiryjenka, ja prosta ŭ zachapleńni. Jak jon usio heta razumieje pravilna».

Ale praz dva dni, zaŭvažaje śpiavačka, jaje muž atrymaŭ status zamiežnaha ahienta. Siabry, jakija arhanizavali sustreču z Kiryjenkam, jaje sprabavali supakoić:

«Maje siabry, jakija mianie tudy pryviali, jany skazali: «Nie dumaj, nie dumaj, nie dumaj ni pra što, nie dumaj, nie dumaj. Heta prosta niama kantaktu. Voś ciapier jašče niama takoha kantaktu ź Miniustam i voś z uładaj. Niama takoj damoŭlenaści pa ahulnym, pa adnym niejkim mierkavańni».

Jak zhadvaje Ała Barysaŭna, novy status Maksima Hałkina staŭ nahodaj dla ździekaŭ ź dziaciej u škole:

«Dzieci — ludzi «dobryja», jany pačali trolić. Nu, viadoma, tamu što «vy dzieci špijonaŭ, vaš tata zamiežny ahient» i ŭsio takoje. Vorahi».

Paśla hetaha siamja pryniała kančatkovaje rašeńnie. «My sabrali čamadany, patelefanavali tatu, što my vyjazdžajem. Z saboj u nas było 30 tysiač dalaraŭ, jakija možna pravieźci, i źjechali ŭ Izrail».

«Skažu ščyra, heta byŭ taki vostry bol dla mianie, što heta tak adbyvajecca. Ja napisała niešta, maŭlaŭ, abviaścicie mianie taksama zamiežnym ahientam. Tamu što ja nie razumieju, čamu mierkavańnie ludziej niedurnych tak spyniajecca. Tamu što ja liču, što ŭvohule ŭ dziaržavie pavinny być roznyja mierkavańni. Jak ty vyrašyš pravilna?

Kali ŭ ciabie moža być tolki adno mierkavańnie, a inšyja ŭsie spyniajucca. Ja dumała, što možna vykazvacca suprać vajny ŭ krainie, jakaja viadzie vajnu», —

davodzić śpiavačka i zapeŭnivaje, što ni jana, ni Maksim Hałkin nie zmahli b pramaŭčać.

«Ja b nie pramaŭčała, tamu što mnie lepš było b źjechać. Viadoma, ja viedała, čym heta moža skončycca. I Maksim nie pramaŭčaŭ by. Tamu što jość takoje paniaćcie, jak sumleńnie. I sumleńnie, jano daražejšaje za słavu, daražejšaje za raskošu, daražejšaje za ŭsio. Asabliva ŭ maim uzroście. Ty ž u apošniuju chvilinu budzieš dumać pra toje, što ty zrabiŭ i jak ty staviŭsia da ludziej».

• 41
• 3
• 2
• 4
• 0
• 1
• 0
• 6