«Raniej vyrablaŭ dva tydni, a ciapier — try dni». Palašuk bolš za 30 hadoŭ vyrablaje łodki pa staradaŭniaj technałohii
Pavieł Rajkievič viedaje ŭsie tajamnicy vodnych prastoraŭ Jasieldy, na bierazie jakoj jon naradziŭsia i ros, a taksama Motalskaha, Sporaŭskaha i inšych azior u Motali Ivanaŭskaha rajona. Jon stvaraje draŭlanyja łodki, jakija prosta laciać pa vodnaj hładzi, tamu i karystajucca vializnaj papularnaściu ŭ ziemlakoŭ i nie tolki. Ad kaho jon pieraniaŭ sakrety majsterstva, kamu pieradaść svaje ŭmieńni i ab čym maryć u budučyni, Pavieł Rajkievič raskazaŭ BiełTA.
Pavieł Rajkievič uspaminaje pra dom, u jakim naradziŭsia, ź vialikim zadavalnieńniem. Stajaŭ toj nad samaj Jasieldaj, a pobač byŭ vadziany młyn. Raka była kudy bolš paŭnavodnaj, čym ciapier. Viasnoj tak zalivała navakolnyja łuhi i pali, što mnohija motalcy ŭ krasaviku-mai pražyvali byccam na astravach. A dziaciej u hety čas vazili ŭ škołu na łodkach.
«Tyja, chto ŭsio žyćcio pražyŭ kala vady, viedaje, što jana lečyć, daje siły. I nie tolki vada, ale i hlej na dnie. Liču, što na Motalskim voziery možna adkryvać kurort z hrazievymi vannami», — upeŭnieny surazmoŭca.
Łodki, vyrablenyja rukami Paŭła Paŭłaviča, uražvajuć: lohkija, ustojlivyja! Chto navučyŭ rabić taki vielmi važny dla palešukoŭ srodak pieramiaščeńnia, asabliva ŭ razvodździe, jakoje zdarajecca praktyčna kožny hod?
«Vučyŭsia ja ŭ baćki. Časta prosta zavisaŭ pobač ź im, kali jon budavaŭ čarhovuju łodku. I kali raniej u kožnym dvary było pa adnoj, to ŭ našym — usie piać! — raskazvaje Pavieł Paŭłavič i ŭspaminaje svaju pieršuju łodku, jakuju vyrabiŭ bolš za 30 hadoŭ tamu i padaryŭ siabru. — Vyrablaŭ jaje dva tydni. Heta šmat. Ciapier na adnu idzie try dni».
Dreva ažyvaje ŭ rukach majstra: samaja zvyčajnaja karčaha pieratvarajecca ŭ dziŭnuju žyviolinu, a to i zusim u boha vady… Znajšoŭšy na łuzie, u race ci bałocie mudrahielistaj formy halinku abo korań, jon robić ni na što nie padobnyja rečy! Pry hetym mužčyna nie ličyć siabie niejkim unikalnym čałaviekam.
«U našaj vioscy spakon vieku kožny byŭ niečym zaniaty i niešta ŭmieŭ. Adnyja tkali chustki, druhija — pakryvały, trecija šyli kažuchi, u tym liku i moj baćka. U jaho atrymlivalisia dobryja, ciopłyja rečy, pa jakija ŭ Motal pryjazdžali z Polščy i płacili pa tych mierkach vialikija hrošy», — uspaminaje jon.
Svaje navyki Pavieł Paŭłavič z radaściu pieradaje synam. Pryznajecca, što starejšy ŭžo ciapier z dreva moža zrabić takuju reč, što prosta zalubuješsia.
Staŭbcoŭski majstar-samavuk stvaraje šedeŭry z dreva: ad płota da ekskluziŭnaj mebli
«Mianie časam zanosić u idejach». Minčuki kupili ŭčastak na bierazie Viačy i pabudavali dom svajoj mary
«Čornaja žamčužyna» sušyć viosły»: tyktok u zachapleńni ad vializnaha frehata, jaki pabudavaŭ piensijanier u Pinsku ŭ svaim aharodzie
U Dobrušy školny prybiralščyk vyrabiŭ śmietnicu z parasonam i sabačkam FOTAFAKT
Kamientary