«У мяне моцная матывацыя». У жніўні 2020-га лукашысты білі яго пяць гадзін, да рэанімацыі. Гісторыя добраахвотніка з пазыўным «Аўгуст» з батальёна Каліноўскага
Усё пачалося са студэнцкай суполкі, а потым былі барыкады ў Мінску, збіццё, рэанімацыя… Гісторыю добраахвотніка батальёна імя Кастуся Каліноўскага з пазыўным «Аўгуст» расказвае ютуб-канал Сяргея Бяспалава.
Сапраўднае імя героя не называецца. Яго пазыўны — «Аўгуст». Чаму?
«Гэта проста лацінскае імя, звышсакральнага сэнсу тут няма», — распавядае «каліновец». З дзяцінства ў камп’ютарных гульнях, у інтэрнэце ён падпісваўся як Аўгуст. І так супала, што беларускі народны ўздым адбыўся менавіта ў жніўні.
«Я вырашыў, што гэта сімвалічна», — гаворыць Аўгуст.
У Беларусі ён быў грамадскім актывістам, працаваў з моладзю, з 2012 года займаўся правамі студэнтаў, праблемамі моладзі. У 2020 годзе ўдельнічаў у пратэстах. Быў сярод тых, хто будаваў барыкады на Рызе. Барыкады там былі сімвалічныя: некалькі смеццевых бакаў, пара вазонаў, важнае было сведчанне, што народ пратэстуе супраць фальсіфікацый і ўзурпацыі ўлады.
Арыштоўвалі двойчы. Першы раз — яшчэ ў ліпені за роварныя заезды, якія былі ў Мінску. А пасля — 11 жніўня. Яго прывезлі на Акрэсціна, але там хлопец не сядзяў. Там яго толькі білі.
«Мяне пяць гадзін білі, было рассячэнне галавы, траўмаванне 65% цела», — распавядае Аўгуст. Адтуль яго адвезлі ў рэанімацыю. У бальніцы зашылі, паклалі пад кропельніцу, калі ён прачнуўся, устаў і проста ў хірургічным споднім збег з бальніцы. Разумеў, што інакш яго пасля могуць забраць у турму.
Калі пачалі масава затрымліваць студэнцтва, вырашыў выехаць. Амаль два гады жыў у Львове.
Калі яшчэ да вайны з сябрамі абмяркоўваў магчымасць расійскай агрэсіі, герой прыняў для сябе рашэнне, што далучыцца да ўкраінскага войска.
На трэці дзень вайны ад знаёмага даведаўся, што ў Кіеве ствараецца беларускі атрад — «там было каля дзесяці чалавек на той момант». На чацвёрты дзень вайны ён быў ужо ў беларускім атрадзе, які пасля ператварыўся ў батальён.
Аўгуст кажа, што была магчымасць з’ехаць, праца гэта дазваляла, але ён прыняў рашэнне ваяваць — «са зброяй у руках змагацца супраць дыктатараў — Пуціна, Лукашэнкі». Бо ў яго «моцная матывацыя — вызваліць не толькі Украіну, але і Беларусь». «Я думаю, шмат у каго ў батальёне такія ж думкі», — кажа хлопец.
«Я заўсёды выступаў за ўзброены супраціў дыктатарам. Калі б была такая магчымасць, я б і ў Беларусі зброю ўзяў, але ў Беларусі такой магчымасці не было», — распавядае Аўгуст.
Цяпер ён з’яўляецца камандзірам узвода, разам з астатнімі праходзіць падрыхтоўку, робіць «шмат рознай дробнай і вялікай працы».
Аўгуст мяркуе, што будзе ваяваць, пакуль не будзе вызвалена Украіна. «Я думаю, што вайна яшчэ працягнецца паўгода, можа больш. Так што паўгода я буду яшчэ тут, а далей буду глядзець па абставінах», — распавядае ён.
Ён лічыць, што места беларусаў, якія хочуць бачыць Беларусь вольнай, менавіта на гэтай вайне.
«Я б заклікаў падрыхтаваных, фізічна развітых хлопцаў ехаць да нас. Мне падаецца, тое, што сёння адбываецца, ‒ гэта гістарычная падзеі, і ад таго, наколькі беларусы далучацца да гэтых падзей, наколькі нас будзе шмат, наколькі мы будзем падрыхтаванымі, сапраўды залежыць лёс Беларусі. І калі ёсць людзі, якія хочуць вызваліць Беларусь, то яны павінны быць тут.
Я разумею, што гэта цяжка, таму што ёсць праца, дзеці, сям’я, іншыя планы, але так бывае ў гісторыі, што трэба рабіць выбар і на нейкі час прымаць такія складаныя рашэнні», — кажа ён.
«Хлопцы, калі ёсць розум, нейкія думкі ў галаве, то трэба рабіць тое, што правільна, а не тое, што вам кажуць, не выконваць гэтыя загады. Самы лепшы варыянт — пераходзіць мяжу і далучацца да батальёна. Горшы варыянт — проста сабатаваць гэтыя загады. Будзем шчырымі, ужо ўсе разумеюць — сённяшняя ўлада не легітымна. Гэта дыктатура, і ўсе, хто яе абараняе, будзе такім жа злачынцам, як былі злачынцамі выканаўцы ў фашысцкай Германіі. Таму рабіце выбар», — гаворыць Аўгуст.
На пытанне пра перамогу ён адказвае: «Украіна дакладна пераможа. Я з другога-трэцяга дня ўжо гэта зразумеў і не сумняваўся. Заўсёды стаіць толькі адно пытанне — якім коштам будзе гэта перамога. А другое пытанне — што будзе з Беларуссю. Але гэта мы даведаемся ўжо пасля перамогі».
Сваякам, сябрам, усім, хто ў Беларусі, ён перадае: «Чакайце, мы хутка прыйдзем».
Паранены на пратэстах-2020, носіць з сабой гранату на выпадак акружэння: хто такі добраахвотнік «Янкі» ў вобразе вусатага гусара
Як загінуў добраахвотнік Зміцер Апанасовіч? Расказваюць яго паплечнікі
«Ва Украіне вырашаецца лёс усяго рэгіёна». Навошта беларус паехаў на вайну
Цяпер чытаюць
«Я сказаў на відэа, што мяне не катуюць — на той момант гэта было праўдай. А праз дзве гадзіны мяне збілі». Украінскі журналіст два гады правёў у расійскім палоне — вось што ён перажыў11
Каментары