Прасцей злятаць у Азію: беларуска распавяла, як дабіралася з Гродна ў Беласток

Нядаўна Польшча ўстанавіла кантроль на мяжы з Літвой. Як гэта паўплывала на транзітныя паездкі з Беларусі? Пра гэта Tochka.by расказала пасажырка стыковачнага рэйса з перасадкай у літоўскім Марыямпале.

Білеты на выхадныя лепш купляць загадзя

Маршрут Мінск — Марыямпале — Беласток застаецца запатрабаваным. Суразмоўца спавядае, што хацела паехаць у выхадныя, але за тры тыдні на патрэбныя даты ўсе аўтобусы да літоўскага горада, дзе адбываецца перасадка, аказаліся запоўненымі.

Давялося карэктаваць планы і глядзець варыянты на пятніцу. Іх аказалася дастаткова. Дарэчы, набыццё квіткоў даступнае як у інтэрнэце, так і ў офісе. На тры дні квіткі можна забраніраваць на сайце, а потым выкупіць афлайн.

Для суразмоўцы гэта аказалася неактуальным, бо яна была ў Гродне. На жаль, аўтобус у абласны цэнтр не заязджае, але спыняецца ў Лідзе. Туды беларуска дабралася на машыне за паўтары гадзіны.

На аўтавакзале райцэнтра ўжо чакаў двухпавярховы аўтобус, жоўты колер якога кідаецца ў вочы здалёк. У доўгі і знясільваючы шлях, не лічачы паездкі на аўто, дзяўчына адправілася ў 10:45.

Колькі часу сышло на праходжанне мяжы з Літвой

Да пункта пропуску «Беняконі» аўтобус пад’ехаў праз 50 хвілін (а 11:35). А на праходжанне ўсёй мяжы спатрэбілася тры гадзіны.

Прыкметна, што на літоўскім баку не працаваў сканер і надгляд валізак праводзіўся ўручную. Моцна не тлумачылі: проста трэба было расшпіліць усе аддзяленні чамаданаў і прыпадняць нейкія рэчы. Асаблівую ўвагу надавалі алкаголю і цыгарэтам. За гэта выпісваюць сур’ёзныя штрафы. Кіроўца расказаў пра выпадак з папярэдняга рэйса.

Пасажыр з нямецкім пашпартам спрабаваў перавезці гарэлку. «Дзесьці прачытаў, што ён, як грамадзянін Еўрасаюза, можа перавозіць праз мяжу літр (хаця вёз два). Увесь аўтобус чакаў аднаго чалавека паўтары гадзіны, пакуль аформяць дакументы», — паскардзіўся кіроўца і адзначыў, што гэта яшчэ не самы горшы варыянт.

Парушальніку, паколькі ён грамадзянін ЕС, паведамленне пра неабходнасць аплаты штрафу прыйдзе па пошце. Час на гэта траціць не давялося.

Цяпер ахвочых рызыкаваць не аказалася і ўсё прайшло гладка. Як запэўнівае суразмоўца, так хутка мяжу ў сучасных умовах яна яшчэ не праходзіла.

У 14:40 аўтобус адправіўся далей, заехаўшы ў Салечнікі для высадкі толькі адной пасажыркі.

Найхутчэйшы ці найкамфортнейшы?

Ад мяжы да Марыямпале ехаць тры гадзіны. Яшчэ гадзіну трэба было пачакаць да адпраўлення наступнага рэйса (у 18:40), аўтобус прыйшоў з невялікім спазненнем. У ім аказаліся тры кіроўцы і сцюардэса. Транспарт ехаў з Эстоніі практычна праз усю Еўропу.

Даволі нечаканым для беларускі стала тое, што яе месца аказалася занятым. Але бортправадніца ведала, што казаць: «У білеце дробным шрыфтам напісана, што перавозчык мае права без папярэдняга папярэджання змяняць пазначанае ў білеце пасадачнае месца». Гэта даволі дзіўна, асабліва калі ў аўтобусе ёсць свабодныя сядзенні.

Для жанчыны было важна атрымаць менавіта выбраныя месцы, бо яна ехала з дзіцём. Сцюардэса нават не паспрабавала чымсьці дапамагчы, спаслалася на спецыфіку анлайн-сістэмы і параіла пісаць скаргу, бо яна таксама ад гэтага цярпіць.

Не менш дзіўным аказаўся курс еўра да злотага, устаноўлены эстонскім перавозчыкам — zł5,50. Хаця ў дзень паездкі еўравалюта на біржах каціравалася на ўзроўні zł4,26. Таму пасажырам, якія жывуць у Польшчы, лепш запасацца еўра — аплаціць ежу і гарбату-каву можна толькі наяўнымі.

У цэлым першая частка маршруту, арганізаваная беларускім перавозчыкам, аказалася значна прыемнейшай. Практыка паказвае, што наяўнасць сцюардэсы не гарантуе якасць абслугоўвання. Гэта сумна вядомы чалавечы фактар.

Сваю лепту ва ўскладненне маршруту ўнесла нядаўна ўведзеная праверка на ўездзе з Літвы ў Польшчу (памежнік проста паглядзеў пашпарты і дазволы на жыхарства). Гэта падоўжыла час шляху прыкладна на 50 хвілін.

Раней з Беластока ў Гродна беларуска ехала праз Брэст. Тады большую частку часу правялі на мяжы (каля 10 гадзін толькі праходзілі пункты пропуску). Але ў выніку на шлях па другім паўколе пайшло фактычна столькі ж: 15 гадзін супраць 14 з паловай.

Праўда, на двухпавярховым аўтобусе ехаць камфортней. І розніца ў цане (Br150 і Br264 пры выездзе з Ліды) у цэлым апраўданая. Двухпавярховы транспарт быў больш новы, чысцейшы, з Wi-Fi, экранамі-планшэтамі (некаторыя, праўда, не працавалі) і туалетам (ён па рэгламенце закрываўся на прыпынках і пры перасячэнні мяжы).

Каб зрабіць відавочныя высновы, дастаткова звярнуцца да ўспамінаў. Раней за 15 гадзін гродзенцы маглі прыехаць у Беласток, закупіцца на мясцовым рынку, пасядзець у кавярні і вярнуцца назад.

Цяпер даводзіцца назапашваць спіс спраў, рыхтавацца маральна і прыкметна скарачаць колькасць паездак. Прасцей злятаць у Азію або з’ездзіць у аддаленую еўрапейскую краіну.

• 0
• 1
• 0
• 3
• 1
• 0
• 0
• 0