Bojnia №5 Vonehuta: mabilizacyja, bambardziroŭki, pałon i čužaja vajna. Novaje videa na kanale Andreja Chadanoviča
Andrej Chadanovič praciahvaje razvažać pra biełaruskuju i suśvietnuju litaraturu. Hetym razam jon havoryć pra adnu z najlepšych i samych aktualnych antyvajennych knih dla nas siońnia, jakaja nazaŭsiody adbivaje žadańnie vajavać — «Bojnia №5, abo Kryžovy pachod dzietak» amierykanskaha piśmieńnika Kurta Vonehuta.
Siońnia Chadanovič raskazvaje:
— čamu bambardziroŭki Drezdena — heta žach, jaki nie pavinien byŭ zdarycca;
— čym kniha Vonehuta adroźnivajecca ad lepšych vajennych tvoraŭ biełaruskich litarataraŭ;
— čamu ŭ «Bojni №5» niama piersanažaŭ nakštałt Remba ci inšych zvyčajnych hierojaŭ na vajnie;
— navošta aŭtar zaŭsiody ŭžyvaje ŭ knizie frazu «Vo jak byvaje» i što heta ŭvohule značyć;
— čamu kožny čałaviek na vajnie — heta pierš za ŭsio čałaviek, i ŭ jakoj scenie knihi heta hučyć najbolš jaskrava.
Voś niekalki dumak z novaha videa:
Paśla 24 lutaha mnie aktyŭna zadavali pytańnie: «Čym biełaruskaja vajennaja litaratura adroźnivajecca ad rasijskaj?» U najlepšych svaich prajavach biełaruskaja litaratura, biezumoŭna, nie pra «možam paŭtaryć», a pra «nikoli bolš». Hieroi ŭ joj redka pieramahajuć ci vyžyvajuć. Hieroj Vonehuta vyžyvaje, ale zusim nie takim, jak u hetu vajnu ŭvajšoŭ. Dobry antyvajenny tvor samim zaradam absurdu, samoj ahidaj da biesčałaviečnaści apisanaha musić pieradać hetu ahidu čytaču. U takim sensie Kurt Vonehut naležyć da toj ža tradycyi, što i biełaruskaja antyvajennaja litaratura, kab nie adno istotnaje adroźnieńnie — trahičny śviet Vonehuta jašče i śmiešyć čytača.
Vonehut daje ŭ svaim ramanie słova roznym historykam vajny, jakija albo cynična paŭtarajuć, što bambardavańnie biezabaronnaha horada Drezdena było patrebna jak psichałahičny ŭcisk, efiektyŭny srodak chutčej skončyć vajnu. Ničoha vam nie nahadvaje? Ź inšaha boku, inšyja historyki pačynajuć kazać na ŭsie łady ŭ Vonehuta, što im, kaniešnie, škada 130 tysiač źniščanych mirnych žycharoŭ Drezdena, ale jašče bolš škada tych miljonaŭ achviar nacyzmu, u adkaz na złačynstva jakich jany ździejśnili svaju śpiecapieracyju. Znoŭ-taki, ničoha nie nahadvaje vam heta cyničnaja aryfmietyka?
Kali nam siońnia buduć kazać pra čałaviečyja kaštoŭnaści, pra humanizm i bła-bła-bła, pamiatajem, što hrašovyja intaresy i biznes — heta toje, pra što mienš havorycca, ale palityki pa-raniejšamu kirujucca tymi ž pryncypami i pryjarytetami kaštoŭnaściaŭ dla sabie i ŭ časy žachlivaj vajny. Nie pytajciesia, čamu dahetul nie zakrytaje nieba nad Ukrainaj.
Kurt Vonehut byŭ upeŭnieny, što jość rečy, jakija niemahčyma źniščyć u čałavieka nijakim złom. Čałaviečnaść pieramahaje navat u samych biesčałaviečnych umovach, tamu hladzim novaje vydatnaje videa ad Andreja Chadanoviča, stavim padabajki, kamientujem i dzielimsia vypuskam ź siabrami i siabroŭkami.
Kamientary
«Blic» na Łondon był objavlen aktom voźmiezdija za naloty na Bierlin. On načałsia v noċ s 6 na 7 sientiabria 1940 h. i naloty prodołžaliś nieprieryvno do 13 nojabria 1940 h. siłami ot 100 do 150 sriednich bombardirovŝikov."
voś prykładna tak była adčyniena skrynia Pandory - bambardziroŭki žyłych kvartałaŭ u Jeŭropie.
a skončyłasia ŭsio Chirasimaj i Nahasaki. atamnyje bomby skidvać na žyłyja kvartały taksama spačatku niby nie źbiralisia...