Z polskaha boku da pamiežnaha pierachodu «Ciarespal» sabrałasia niezvyčajna vialikaja čarha. I heta tyčycca jak lehkavych aŭtamabilaŭ, tak i fur, jakija stajać na pamiežnym pierachodzie Karoščyn — Kazłovičy, jak piša «Hancavicki čas».
Čarha lehkavych aŭto pačynajecca na čyhunačnym moście la Ciarespala. Heta bolš za 3 km da pamiežnaha pierachoda. Čarhu składajuć bolš za 400 aŭtamabilaŭ i aŭtobusaŭ. Ludzi, jakija daŭno jeździać praz hetuju miažu, kažuć, što takija čerhi apošni raz byli ŭ 1990-ja.
Ciapier Ciarespal — adziny dziejny pamiežny pierachod na miažy Biełarusi z Polščaj. Kiroŭcy z čarhi raskazali «Hancavickamu času», što vielmi mnohija aŭtamabili na miažy adpraŭlajuć na renthien.
Takaja ž situacyja i z furami. Jany stajać u čarzie na pamiežnym pierachodzie Karoščyn — Kazłovičy. Chvost čarhi pačynajecca ad nasielenaha punkta Miendzyžac-Padlaski (Międzyrzec Podlaski). To-bok kołca fur raściahnułasia bolš čym na 60 km, ale treba ŭličvać, što furam zabaroniena stajać u čarzie ŭ nasielenych punktach, tamu sapraŭdnuju daŭžyniu čarhi možna ličyć u 40-50 km.
Uzdoŭž čarhi na mnohich skryžavańniach dziažuryć polskaja palicyja, jakaja kantraluje ruch i biaśpieku.
«Hancavicki čas» pacikaviŭsia ŭ biełarusa Alaksieja, jaki pracuje łahistam u polskaj kampanii, pra toje, čamu źbirajucca čerhi na miažy takoj daŭžyni.
«Situacyja źviazanaja z tym, što, pa-pieršaje, usie chočuć pazbaŭlacca ad pryčepaŭ i pazabirać svaje pryčepy, tamu bolšaść mašyn pajšła. Plus da ŭsiaho inšaha byli ramonty: polski terminał na ramoncie ciapier, adpaviedna chutkaść afarmleńnia ŭpała.
A pazaŭčora na biełaruskim terminale naohuł śviatła nie było niekalki hadzin, adpaviedna jany nie afarmlali ŭvohule. Tak što asablivych pryčyn niama, moža, da pačatku nastupnaha tydnia razydziecca».
Alaksandr staŭ u čarhu na pamiežny pierachod Ciarespal a 5-j ranicy 1 lipienia 2023 hoda. Da 18-j hadziny jon znachodziŭsia ŭ polskim terminale paśla mytnaha i pamiežnaha kantrolu. Ludzi, jakija časta pierasiakajuć miažu, nazyvajuć heta miesca «lejka». Z šaści kanałaŭ aŭtamabili vyjazdžajuć u ahulnuju čarhu.
Alaksandr vykazaŭ zdahadku, čamu mahła ŭtvarycca takaja čarha.
«Siezon adpačynkaŭ, jeduć tak zvanyja «ruskija niemcy», čačency. Plus vielmi šmat u čarzie aŭtamabilaŭ na tranzitnych numarach. Jany jeduć na čyrvony kanał. A tyja, što jeduć na zialony, nie mohuć ich abjechać i stajać u ahulnaj čarzie», — raskazaŭ Alaksandr.
Bieraściejec Dźmitryj kaža, što čyrvony kanał u biełaruskim terminale zabity, a zialony pustuje. Dźmitryj daje prahnoz, što «tyja, chto padjazdžaje ŭ čarhu, u najlepšym vypadku pierajeduć nie raniej za zaŭtrašni viečar».
Ludzi raskazvajuć, što telefanavali na haračuju liniju Dziaržpahrankamiteta i tam patłumačyli, što niama techničnaj mahčymaści paskoryć ruch.
U pamiežnych čatach tym časam niekatoryja pišuć prapanovy ab kupli miesca ŭ čarzie ŭ bok Biełarusi.
Kamientary