«Pakaštavaŭ biełaruski ramen — makarona ŭ mačy». Japoniec u Minsku viadzie dziŭny tyktok
Chłopiec ź Japonii, jaki pryjechaŭ žyć u Biełaruś, viadzie tyktok-akaŭnt. Čas ad času jon sprabuje razmaŭlać na biełaruskaj movie. Kaža, što pieršaja fraza, jakuju jon tut vyvučyŭ, heta: «Nastupny prypynak: Łabanka. Aściarožna, dźviery začyniajucca!». A taksama dzielicca, što jaho ŭraziła.
Miarkujučy pa tyktoku, japoniec pryjechaŭ u Biełaruś u vieraśni. Jaho sproby (chłopiec viadzie akaŭnt pad nikam Patrick Blyatman) havaryć na nie rodnaj dla siabie movie zvyčajna vyklikajuć zamiłavańnie ŭ kamientataraŭ. Niechta vypraŭlaje jaho pamyłki, niechta piša kamplimienty, a niechta ź biełarusaŭ ščyra zachaplajecca: «Jon razmaŭlaje na biełaruskaj lepiej, čym ja». Zdajecca, japoncu heta padabajecca: «DziaUj usim, chto napisaŭ mnie miły kamientaryj na biełaruskaj» (arfahrafija zachavana).
Jość siarod kamientataraŭ i tyja, chto ščyra ździŭlajecca tamu, što japoniec moža pačać razmaŭlać na biełaruskaj, a sami biełarusy — nie: «Cikava, što adkažuć biełarusy, jakim usio žyćcio niešta pieraškadžaje, kab vučyć biełaruskuju», «I jakoje ŭ ciabie apraŭdańnie na siońnia, kab nie razmaŭlać na rodnaj? Chłopča bolš biełarus, čym budź jaki miascovy».
Na pytańnie pra toje, što jon robić u Biełarusi, chłopiec nie vielmi choča raskazvać. Ale ŭ adnym ź videa jon pačaŭ havaryć, što ŭ dziacinstvie ŭ školnaj biblijatecy pabačyŭ knižku pra rasijskaha impieratara Piatra Vialikaha: «Jana była nastolki prostaja, što navat padletak z murašynym mozham zmoh jaje zrazumieć». Čamuści mienavita hetu padzieju chłopiec nazyvaje pačatkam svajho doŭhaha šlachu ŭ Biełaruś.
Pieryjadyčna japoniec dzielicca svaimi ŭražańniami ad našaj krainy. Pieršaje, što jaho ździviła, kali jon pryjechaŭ, — što ŭ mietro možna sustreć šmat ludziej u kamuflažy, a na vulicy tabie mohuć palić prosta ŭ tvar. Voś jašče jaho typovyja «asabistyja naviny japonca ŭ Biełarusi»: «pačastavaŭ taka-set za 25 rubloŭ, znajšoŭ numar telefona, kab zamović bulbu (ubačyŭ abjavu na padjeździe. — «NN»), pabačyŭ vobłaka ŭ vyhladzie karty Biełarusi (zachapiŭsia patryjatyčnym niebam. — «NN»), ustalavaŭ «tančyki» na mabilny — zaraz ja mahu likvidavać fašystaŭ kolki zachaču».
Biełaruskija varyjanty straŭ japonskaj kuchni jamu, ščyra kažučy, nie spadabalisia: «Pakaštavaŭ biełaruski ramen (japonski sup z pšaničnaj łokšynaj. — «NN»): ja by chutčej nazvaŭ heta makaronaj u mačy». Mabyć, tamu chłopiec pačaŭ zdymać videa, u jakich tłumačyć, jak pravilna hatavać japonskija stravy — pačynajučy z taho, jakija inhredyjenty možna kupić u «Hipa», a što treba zakazvać na «Vajłdbieryz».
Japonca vielmi ŭrazili biełaruskija aziory: «U rajonie Tokia aziory, u jakich možna kupacca, sustrakajucca nie časta. Kali ja ŭbačyŭ heta ŭ pieršy raz, to padumaŭ: «Ničoha sabie! Heta jak u Skyrim (kampjutarnaja hulnia. — «NN»)». Dla čałavieka, jaki ŭsio žyćcio pražyŭ u japonskim horadzie, heta vyhladała fantastyčna».
Pakul u chłopca mała padpisčykaŭ — usiaho 635. Heta moža zdavacca dziŭnym, bo zvyčajna błohi zamiežnikaŭ u Biełarusi ź cikavaściu hladziać. Dla paraŭnańnia: Kajła Pineda ź Vieniesueły, pra jakuju raniej pisała «Naša Niva», maje amal 19 tysiač padpisčykaŭ u tyktoku. Ale ž chłopiec tolki niekalki miesiacaŭ jak pačaŭ vieści akaŭnt.
Pačućcio humaru ŭ japonca davoli śpiecyfičnaje.
Jon sprabavaŭ rabić niejkija miemy, vykarystoŭvajučy biełaruski kantekst, ale atrymlivałasia davoli kryndžova — naprykład, videa z Łukašenkam, jaki byccam by havoryć na francuzskaj movie. Žartavaŭ japoniec i z taho, jak jon źmianiŭsia paśla pryjezdu ŭ Biełaruś: stylovy chłopiec čamuści pačynaje nasić šapku-vušanku sa značkom SSSR.
Ale, zdajecca, zaraz jon zrazumieŭ, jaki kantent bolš cikavy dla miascovaj aŭdytoryi.
Na vajnie va Ukrainie zahinuŭ były dyrektar dvuch aršanskich zavodaŭ4
Kamientary