«Katoŭ prapanoŭvali ŭtapić abo ŭsypić biaspłatna». Jak minčuki ratavali katoŭ cełaj vulicaj
Śviatłana žyvie ŭ Minsku. Jana i inšyja žychary doma na vulicy Čurlonisa sutyknulisia z prablemaj, dobra znajomaj žycharam vialikaha horada: biazdomnyja žyvioły. Katy ablubavali padziemny parkinh — łavili tut myšej, a spali na pryparkavanych aŭto, piša Onliner.
— Škło, kapot, dach aŭto byli ŭ śladach kacinych łap. U asobnych kutkach parkinha niesła kacinym pacham — u žyvioł jość zvyčka paznačać terytoryju. Što samaje niepryjemnaje — heta kacianiaty, jakich koška chavała ŭ zacišnyja miescy parkinha abo pad kapot aŭto.
Niadziŭna, što žychary doma stavilisia da žyvioł pa-roznamu: ad lubovi da nianaviści i złości.
— Moj aŭtamabil katam taksama spadabaŭsia: kali jaho pryhravała sonca, na mašynie žyviołam asabliva dobra spałasia. Niejak na kapocie ja navat zaŭvažyła drapiny, nie budu śćviardžać, što heta zrabili žyvioły — strachoŭka ŭsio kampiensavała, ale asadak zastaŭsia.
Ja źviarnułasia ŭ praŭleńnie parkinha, apracoŭvała miesca dla aŭto srodkami, jakija nie padabajucca koškam. Miakka kažučy, situacyja z žyviołami vielmi napružvała.
Ale adnojčy majo staŭleńnie da nasielnikaŭ parkinha źmianiłasia.
Sprava była tak: niejak poźniaj vosieńniu Śviatłana viartałasia dadomu. Mašynu minčanka pakinuła na parkinhu. I tut žančyna pačuła praniźlivaje miaŭkańnie. Da jaje padbiehli kacianiaty, jakija «pravodzili» da samaha vychadu, — u ich pavodzinach žančyna ŭbačyła nadzieju na vyratavańnie.
Śviatłana vyrašyła niejak dapamahčy: zrabiła fota žyvioł i skinuła ŭ čaty doma i parkinha — maŭlaŭ, vaźmicie, chto hatovy.
— Chutka źjaviłasia skrynka ź ciopłymi rečami, kudy pakłali kacianiat. Bližej da viečara adhuknułasia dziaŭčyna z našaha doma, jakaja kantaktuje z vałanciorami. Razam z susiedkaj my pieradali joj skrynku z kacianiatami. I tut pačałasia sapraŭdnaja estafieta dabra. U pieršy ž dzień zabrali adno kaciania, dvuch inšych taksama ŭdałosia prystroić. Darečy, adno kaciania zastałosia ŭ dziaŭčyny, jakaja spačatku prytuliła ŭsiu kampaniju. U čat doma zakinuli klič, susiedzi i «parkoŭka « aktyŭna dapamahali kormam, pieravodzili hrošy za pasłuhi vieterynara.
Kacianiatam udałosia dapamahčy, a voś darosłyja katy tak i zastavalisia žyć na parkinhu. Žyvioły praciahvali spać na aŭto, a jašče znoŭ i znoŭ pavialičvali papulacyju. Śviatłana vyrašyła dapamahčy i im, choć dośviedu vałanciorstva ŭ žančyny nie było. Śpiarša žyvioł treba było pravieryć u vieterynara, bo ŭ zdarovych katoŭ bolš šancaŭ znajści dom.
— Kala svajoj mašyny ja pastaviła kardonny domik. I cud, kot asvoiŭ novuju žyłpłošču i ciapier spaŭ tut, a nie na aŭto. Potym ja znajšła katałoŭku, vielizarnuju kletku dla časovaha ŭtrymańnia, pieranosku. Złaviła pieršaha kata: jaho kastryravali, a paśla apieracyi ja znajšła płatnuju pieratrymku. Praź dzień traplajecca taki ž kot, ź jakim prachodzim tyja ž etapy. U vyniku jaho ŭdałosia prystroić z dapamohaj vałancioraŭ u viosku Bresckaj vobłaści — jon staŭ ulubioncam adzinokaj babuli.
Usiaho ŭdałosia dapamahčy piaciarym žyviołam. Adzin z vyratavanych katoŭ usio jašče šukaje dom. Śviatłana kaža, što jon całkam zdarovy i navat pryščepleny. Novamu haspadaru žyvioła dastaniecca z pasaham — draŭlanaj chatkaj.
Pa słovach čytački, vyratavańnie biazdomnych katoŭ — zaniatak prablemny i, viadoma, patrabuje materyjalnych vydatkaŭ.
Sumarna kłopat pra katoŭ paciahnuŭ na 1100 rubloŭ: častku rachunkaŭ Śviatłana apłačvała sama, a potym kinuła klič siarod žycharoŭ doma i mnohija padklučylisia. Minčanka zusim nie škaduje, što ŭpisałasia ŭ hetuju historyju: udałosia i žyviołam dapamahčy, i paznajomicca z adnadumcami.
Historyjaj žančyna vyrašyła padzialicca ŭ jakaści prykładu zhurtavanaści: ahulnymi namahańniami možna zrabić mnohaje. Praŭda, byli i tyja, chto raiŭ katoŭ usypić abo ŭtapić, tak što davodziłasia i paspračacca.
— Katy i koški — heta chatnija žyvioły, jakim patrebien haspadar. Žyvioły pa svajoj pryrodzie pładziacca bieskantrolna. Adłoŭ i ŭsypleńnie — nie vyjście, chaciełasia b, kab byŭ pryniaty zakon ab sterylizacyi biazdomnych žyvioł, — razvažaje minčanka. — Jak pakazvaje žyćcio, ahulnymi namahańniami ŭsio mahčyma.
Ja vielmi ŭdziačnaja žycharam našaha 24-ha i susiednich damoŭ №16, 18, 20, 22, 26 na vulicy Čurlonisa, kiraŭnictvu parkinha i aŭtaŭładalnikam, svaim vydatnym susiedkam za dapamohu i ŭdzieł.
«Adčajna zmahaŭsia kipciurami za žyćcio». U Vilni kaciania try dni praviało ŭ reanimacyi paśla taho, jak 20 chvilin było ŭ pralnaj mašynie
U Homielskim rajonie adstreł biazdomnych sabak daručyli palaŭničym
«Na miažy nas usie ŭžo viedajuć». Biełarusy dzieviać miesiacaŭ šukajuć košku, jakaja zhubiłasia na pamiežnym pierachodzie
Ciapier čytajuć
«Ja nie prysvojvaŭ sabie miljon». 17‑hadovy błohier z Hrodna, jaki źbiraŭ hrošy na lačeńnie dziciaci, raspaviadaje svaju viersiju4
«Ja nie prysvojvaŭ sabie miljon». 17‑hadovy błohier z Hrodna, jaki źbiraŭ hrošy na lačeńnie dziciaci, raspaviadaje svaju viersiju
«Ja suprać. Movy, jakija pakinuli paśla siabie kałanizatary ŭ Afrycy, stali šlacham da cyvilizacyi». Aleksijevič adkazała, jak stavicca da admovy ad ruskaj movy va Ukrainie7272
«Ja suprać. Movy, jakija pakinuli paśla siabie kałanizatary ŭ Afrycy, stali šlacham da cyvilizacyi». Aleksijevič adkazała, jak stavicca da admovy ad ruskaj movy va Ukrainie72
«Jak Volski prychodziŭ ź pieratrusam da Kołasa, a Krapiva i Hlebka danosili na kaleh». Apublikavanyja žachlivyja ŭspaminy Ryhora Biarozkina pra represii 1920—1940-ch1717
«Jak Volski prychodziŭ ź pieratrusam da Kołasa, a Krapiva i Hlebka danosili na kaleh». Apublikavanyja žachlivyja ŭspaminy Ryhora Biarozkina pra represii 1920—1940-ch17
«U turmie ja lubiŭ vynosić śmiećcie». Historyja Mandeły, jaki razumieŭ, što niemahčyma zamanić voraha ŭ zasadu, kali nie viedaješ, jak myślać jaho hienierały99
Kamientary