«Zbližeńnie pažyłych ludziej na fonie supolnych vorahaŭ i supolnaj adzinoty». Šrajbman pra adnosiny Pucina i Łukašenki
Analityk Arciom Šrajbman razvažaje: Maskva mahła b spakojna vykrucić ruki Łukašenku, ale jość pryčyny, čamu hetaha nie adbyvajecca.
Šrajbman ličyć, što asabistyja adnosiny Pucina i Łukašenki siońnia pieražyvajuć pik jak minimum za apošniaje dziesiacihodździe. Pra heta jon havaryŭ u efiry kanała Carnegie Politika.
«Z boku Pucina jość jaŭny fokus na adnym kirunku — ukrainskim, jaki dla jaho proksi ŭ vajnie z Zachadam. I ŭ hetaj situacyi ź Biełaruśsiu adnosiny adbyvajucca nie toje kab pa reštkavym pryncypie, ale patrabavalnaść Pucina da Biełarusi, miarkujučy pa ŭsim, mahčyma časova, ale paniziłasia».
Šrajbman adznačaje, što ŭ Łukašenki ciapier niama asablivych prablem z atrymańniem subsidyj, pra jakija jon šmat prasiŭ u Pucina. Pry hetym uzamien nie patrabujucca niejkija sastupki.
«Maskva mahła b spakojna vykrucić ruki Łukašenku i prymusić jaho padpisać, naprykład, adzinuju valutu, ci sapraŭdy pahłybić intehracyju ŭ Sajuznaj dziaržavie, ci pajści na vajskovyja formy intehracyi kštałtu ŭstupleńnia ŭ vajnu. Ale tym nie mienš hetaha ničoha nie adbyvajecca. A płyń padtrymki idzie. (…) I heta nie vydaje niejkaj najaŭnaści kanfliktu ci vostraj sprečki».
Analityk źviartaje ŭvahu, što Pucin sustrakajecca z Łukašenkam čaściej, čym z bolšaściu rasijskich čynoŭnikaŭ. Na jaho dumku, niama takoha vysokapastaŭlenaha čynoŭnika ŭ Rasii, jaki maje takija ž praciahłyja i rehularnyja aŭdyjencyi ŭ Pucina.
Pryčynu takoha stanu adnosin Šrajbman tłumačyć nastupnym čynam:
«Zdajecca, adbyłosia niekatoraje takoje zbližeńnie pažyłych ludziej na fonie ahulnych kaštoŭnaściaŭ, ahulnych vorahaŭ i ahulnaj takoj adzinoty ŭ hetym niebiaśpiečnym śviecie.
I prajava hetaha mienavita ŭ tym što, niahledziačy na toje, što Biełaruś nie zdaje niejkija niezvarotnyja kavałki svajho suvierenitetu, Pucin praciahvaje nie admaŭlać Łukašenku ŭ jaho prośbach pa kredytach, rasterminoŭkach kredytaŭ, ceńniku na haz, subsidyjach na naftu, źnižkach na tuju ž łahistyku».
Šrajbman padkreślivaje, što jamu zdajecca, što ŭ situacyi, kali Pucin usio bolš adčuvaje siabie «asadžanaj krepaściu» abo «stvaralnikam novaha śvietaparadku», adnosna stabilnyja sajuźniki pačynajuć bolš šanavacca. Łukašenka jaho adziny sajuźnik u Jeŭropie (kali nie ličyć Orbana), i, adpaviedna, jaho akcyi jak sajuźnika ŭ takoj situacyi ŭzrastajuć.
U situacyi mienšaj napružanaści, kali Pucin zmoža jašče vyjści ź siońniašniaj kanfrantacyi ŭ niešta bolš kiravanaje, akcyi Łukašenki znoŭ pojduć uniz».
Druhi momant, na jaki źviartaje ŭvahu analityk, heta niedavier pamiž Łukašenkam i Pucinym z-za supraćlehłaści bazavych stratehičnych intaresaŭ dvuch režymaŭ.
«Jany ŭzajemadziejničali dziesiacihodździami. Łukašenka viedaje, što ŭ vypadku čaho Pucin źjeść jaho i nie padavicca i Biełaruś razam ź im. I nie budzie dumać pra toje, jak by jaho nie pakryŭdzić. I Pucin viedaje, što jak tolki budzie mahčymaść, Łukašenka ŭ samuju pieršuju ščylinu ŭskočyć, kali tam buduć jaho čakać niejkija bonusy i bieniefity».
Uśviedamleńnie taho, što adzin adnamu nielha daviarać da kanca, na dumku Šrajbmana, «zastajecca damokłavym miačom nad hetymi adnosinami».
Kamientary