Epatažny Kazimir Kazimiravič prykoŭvaŭ pozirki minčukoŭ. Vyśvietliłasia, što paŭtara hoda tamu jaho nie stała.
Siamiejnaja historyja dzieda Kazimira trahičnaja. Pierad vajnoj jaho baćki byli represavanyja i vysłanyja ŭ łahier u Mahadan (Rasija). Tam i naradziŭsia Kazimir, 5 sakavika 1949 hoda. Ros jon u dziciačych damach.
«Naradžeńnie dziciaci na zonie było pa-za zakonam, i mamie za heta dali jašče adzin termin. A mianie advieźli ŭ dziciačy dom, kudy — joj nie paviedamili. Paśla vyzvaleńnia ŭ 1952-m mama zastałasia žyć u Mahadanie na volnym pasialeńni, a baćka źjechaŭ šukać mianie», — raskazvaŭ jon.
Praź niekalki hadoŭ maci Kazimira pasialiłasia ŭ Zaparožžy. Jana była ŭpeŭnienaja, što dva jaje Kazimiry — syn i były muž — sustrelisia. Sama jana zaviała novuju siamju. Paźniej dzied Kazimir daviedaŭsia, što jaho baćka rodam ź Biełarusi, vioski Ciešavičy Hrodzienskaha rajona.
U Minsk budučaja haradskaja lehienda pierajechała ŭ 1990-m. Da piensii Kazimir pracavaŭ na budoŭlach, byŭ stalarom, a paśla i dyrektaram Doma kultury. Modnym dydžejem jon staŭ paśla 60. Jeździŭ na hastroli ŭ Hiermaniju, Kazachstan, Kitaj, Kareju.
A jašče pisaŭ vieršy i rabiŭ stylovyja kijki i necke (maleńkija fihurki).
Haradskuju lehiendu možna było sustreć na špacyry kala jaho doma na vulicy Staletava, u parkach Horkaha i Čaluskincaŭ. Jarka ŭbranaha, u kapielušy i soniečnych akularach, z mudrahielistym kijkom, jaho niemahčyma było nie zaŭvažyć.
Dzied Kazimir, pa jaho słovach, byŭ trojčy žanaty. Mieŭ čatyroch synoŭ i dźviuch dačok, jakija žyvuć u Rasii i va Ukrainie.
Mužčyny nie stała 29 červienia 2023 hoda. Pra heta «Našaj Nivie» stała viadoma z bazy danych pamierłych, jakuju zdabyli «Kibierpartyzany».
Dzied Kazimir raskazvaŭ žurnalistam, što mieŭ ankałohiju i pieranios niekalki apieracyj. Ale nie tužyŭ.
«Ja nie hibieju, a žyvu, — byŭ jaho deviz. — Žyćcio majo nie biestałkovaje, cikavaść u im zaŭsiody jość, ja pakinuŭ śled».
Ciapier čytajuć
Miaža Biełarusi ź Litvoj budzie zakryta minimum da sierady10
Kamientary