«Ryhor, para vyznačacca. Treba ci kryžyk źniać, ci štany nadzieć» — pravasłaŭny śviatar źviarnuŭsia da Azaronka
Śviatar biełaruskaha pravasłaŭnaha prychoda ŭ Vilni Alaksandr Kuchta ŭ novym vypusku TOKu raskazaŭ svajo mierkavańnie, navošta prapahandyst Ryhor Azaronak trymaje na stale abrazy i ci dapamohuć jany jamu.
Zvyčka trymać u svajoj pracoŭnaj prastory pravasłaŭnyja abrazy, na pohlad śviatara Alaksandra Kuchty, dastatkova raspaŭsiudžanaja źjava siarod čynoŭnikaŭ i siłavikoŭ. Tamu jon nie ździŭlajecca, što i na stale prapahandysta Ryhora Azaronka jany prysutničajuć.
«Jon nie adzin taki. Tamu što, nakolki ja razumieju, čałaviek — heta istota, jakaja kali čynić zło, usio adno niešta jaho ŭsiaredzinie točyć. I chočacca zaklučyć niejkuju maleńkuju damovu z Boham: «Hospadzie, a davaj ja tut abkładusia ŭsiakimi roznymi amulecikami, pračytaju ŭsie nieabchodnyja malitvy, pastaŭlu pravilna śviečki, pasłuchaju pravilnaha ideałahična viernaha baciušku, jaki supakoić majo sumleńnie i budu siabie adčuvać dobra». Ale ŭsio roŭna niešta troški padtočvaje», — davodzić Kuchta.
Śviatar apisvaje supiarečlivaść pamiž vonkavaj pabožnaściu i ŭnutranaj maralnaj pustatoj pradstaŭnikoŭ ułady i siłavych struktur u Biełarusi i Rasii. Jon zaŭvažaje, što ŭ kabinietach čynoŭnikaŭ i siłavikoŭ možna ŭbačyć ikony i relihijnyja knihi, chacia hetyja ludzi padtrymlivajuć i ździajśniajuć žorstkija, antyčałaviečyja i antychryścijanskija dziejańni. Aŭtar vykazvaje dumku, što relihija dla hetych ludziej — nie sapraŭdnaja duchoŭnaja kaštoŭnaść, a chutčej instrumient, kab zahłušyć ułasnaje sumleńnie:
«Hetyja ludzi čamuści chodziać u carkvu, čamuści chryściać svaich dziaciej. Chiba što dla taho, kab voś hetuju dziračku niejak zatknuć i zakryć, i chiba što niejak ablehčyć svoj bol».
U svaju čarhu, sistema, na dumku śviatara, nie tolki cynična vykarystoŭvaje carkvu dla padtrymańnia svajoj lehitymnaści, ale i dla taho, kab «zakryvać voś hetyja dzirački, ź jakich pratočvajecca sumleńnie, kab sumleńnie nie pieraškadžała žyć».
Što tyčycca niepasredna Azaronka, to śviatar zaŭvažaje, što, na jaho pohlad, u prapahandysta zastałosia niešta čałaviečaje, što jon jašče moža ŭśviadomić svaju pamyłkovaść i źmianicca:
«Nakolki ja viedaju, jon taksama nazyvaje siabie vierujučym chryścijaninam, za pravasłaŭje sprabuje tapić, pry hetym druhoju rukoju niasie absalutna antyčałaviečyja, absalutna antychryścijanskija rečy, jakija niesumiaščalnyja ni z čym, što možna choć niejak apisać prystojnymi słovami. Mnie padajecca, što jon nie ŭsio zhubiŭ».
Na kamieru Alaksandr Kuchta źviarnuŭsia da Ryhora Azaronka:
«Ryhor, para vyznačacca. Tut treba ci kryžyk źniać ci štany nadzieć. A voś usiedzieć na dvuch kresłach, i na jełku zaleźci, i kałhotki nie parvać nie ŭdasca. Usio ž taki z Boham tak nie pracuje. Tak što vyrašajcie».
Kamientary