Historyja z łasiom, jaki zalez u chatu ŭ Babrujsku i lažaŭ na łožku, skončyłasia trahična
Babrujskaja siamja, što pieražyła vizit łasia, raskazała pra ŭbačanaje.
U niadzielu ranicaj ŭ dom na vulicy Sialanskaj zabryŭ łoś i narabiŭ vialikaha piarepałachu. Praz sutki paśla taho, što adbyłosia, žurnalisty komkur.info pabyvali na miescy zdareńnia.
«Hetaha łasia ja ŭbačyŭ jašče pa darozie z kramy, ale padumać nie moh, što praź niekalki chvilin jon apyniecca na majoj paścieli», — havoryć Siarhiej Varonič.
Mienavita da jaho ŭ niadzielu ranicaj zabryŭ u hości bujny žychar lesu. 25 maja supracoŭniki adrazu niekalkich słužbaŭ i inśpiekcyj vyjechali na vulicu Sialanskuju, kab evakujavać 200-kiłahramovuju žyviolinu z pryvatnaha žyłoha doma.
Prosta na miescy sfarmiravali śpiecyjalnuju kamisiju, jakaja vyrašała, što rabić u takoj situacyi. Pavodle pratakołu, žyvioła ŭsyplajecca dźviuma injekcyjami. Ale śpiecyjalisty paśpieli zrabić tolki adnu. Łoś zahinuŭ. Pryčynaj hibieli stała mocnaja strata kryvi.
Hościem čałavieka staŭ łoś minułaha hoda naradžeńnia. U mai ŭ łasioŭ i kazul naradžajecca patomstva. Da momantu aciołu samki adhaniajuć ad siabie svaich letašnich dzicianiat, i tyja vymušanyja žyć samastojna. Nie ŭsie ź ich mohuć adaptavacca ŭ navakolnym śviecie i traplajuć u niepryjemnyja situacyi. Adna ź ich i adbyłasia ŭ minułuju niadzielu.
Dom, dzie ŭsio adbyłosia, padzieleny na dźvie pałovy. U adnoj žyvie piensijanierka Alena Anatoljeŭna Hardziej, druhuju zajmajuć jaje plamieńnica Natalla z mužam i dvuma dziećmi.
Ranicaj u niadzielu Natalla była na pracy. Siamihadovaja Vara i čatyrochhadovy Hardziej zastalisia doma pad nahladam taty i dziaduli.
Ranica dla hałavy siamji pačałasia z pachodu ŭ kramu. Jak časta byvaje ŭ vialikaj siamji, hatavańnie śniadanku «natknułasia» na pusty chaładzilnik. Adziny ŭ akruzie handlovy punkt — za sotniu mietraŭ, tut ža, na Sialanskaj. Na vulicy i adbyłasia pieršaja sustreča z budučym niaprošanym hościem.
— Hetaha łasia ja jašče ŭbačyŭ pa darozie z kramy, ale padumać nie moh, što praź niekalki chvilin jon apyniecca na majoj paścieli, — raskazvaje Siarhiej.
Žyviolina ŭ toj momant znachodziłasia na aharodzie susieda. Haspadar ź siabrami jaho nie zaŭvažyli.
Tym časam sachaty pieraskočyŭ praz płot i apynuŭsia ŭžo ŭ dvary Aleny Anatoleŭny. Potym abyšoŭ dom i spyniŭsia kala akna zały.
— Prybieh dadomu, skazaŭ dzieciam, kab nie vychodzili z chaty, — praciahvaje Siarhiej.
Adrazu paśla hetych słoŭ pačuŭsia zvon raźbitaj šyby. Žyvioła prosta praz akonny škłopakiet ulezła ŭ pakoj. Dzieci i dziadula ŭ hety momant hladzieli multfilmy pa televizary.
«Płazma» visić pobač z aknom. Jana, darečy, acaleła. A voś dzieciam dastałosia. Askiepki škła parezali Hardzieju łob, u Vary — rany na rukach i nahach. Sarvaŭšysia z pracy, maci adviezła dziaciej u traŭmapunkt.
— Kažu: Ženia, u ciabie ŭ dvary łoś. Jon nie pavieryŭ. Jak kaža Siarhiej, źvier ahresii nie prajaŭlaŭ, choć i kryvaviŭ.
— Vidavočna, łoś nanios sabie rany, kali pieraskokvaŭ praz płot i raźbivaŭ akno, — vykazaŭ zdahadku surazmoŭca. — Pierš za ŭsio, viadoma, ja vyvieŭ z domu dziaciej i cieścia. Z zały źvier prabraŭsia ŭ sumiežnuju ź joj spalniu. I uładkavaŭsia na dvuchspalnym łožku.
— U pakoi zastavaŭsia telefon, zabirać jaho ja nie advažyŭsia. MNS vyklikali susiedzi. Pryjechali i ratavalniki, i milicyja. Zrabili jamu toj ukoł, ad jakoha jon zasnuŭ. Uziaŭ asabliva tryvałuju viaroŭku (Siarhiej pracuje pramysłovym alpinistam), źviazali nohi i tolki tak vyciahnuli z domu. Ciahnuli šeść čałaviek.
Nastupstvy niadzielnaha pierapałochu jašče doŭha buduć nahadvać pra siabie. Asabliva vostra pieražyła toje, što adbyłosia, Varvara.
— Dzicia nie spała ŭsiu noč, ad baćkoŭ nie adychodzić ni na krok, mahčyma, spatrebicca dapamoha psichołaha, — raspaviadaje mama Natalla Varonič. Akno, praź jakoje ŭlez łoś, užo zakleili plonkaj, z łožka źniali matracy, z padłohi prybrali dyvany. Pra znachodžańnie źviera ŭ čałaviečym žylli nahadvajuć plamy kryvi na łožku i ścienach. Para nie ŭpeŭnienaja, što meblu atrymajecca zachavać.
— Kryŭdna, tolki niadaŭna ramont zrabili, a tut škody na tysiač piać, — uzdychaje Siarhiej. — Spadziajemsia atrymać chacia b niejkuju kampiensacyju za stračanuju majomaść. Razumiejem, što majomaść nie zastrachavanaja, ale našaj viny ŭ tym, što adbyłosia, dakładna niama. Jašče i dzieci paciarpieli… Nie vieru, što nas pakinuć sam-nasam z tym, što zdaryłasia.
Ciapier čytajuć
Vałancior «Viasny» Čapiuk raskazaŭ, jak jaho zatrymaŭ HUBAZiK adrazu na vychadzie z kałonii i jak dapytvali pra Mikołu Dziadka1
Kamientary
[Zredahavana]