«Ad maskaloŭ i dla maskaloŭ. A vy dumali, što dla biełarusaŭ zrobiać?» U centry Minska adkryłasia «Draničnaja №1»

Mieścicca «Draničnaja №1» u samym centry biełaruskaj stalicy — vulica Kamsamolskaja, 7. Raniej na hetym miescy byŭ bar «Vino rytmy haradžanie», jaki pracavaŭ kala dvuch hadoŭ. Fudbłohier Kakabaj nachvalvaŭ toj bar, maŭlaŭ, narešcie zrabili nie z «haŭna i pałak», ale pryznavaŭ, što ceny tam nie vielmi biudžetnyja.

Čas pakaža, nakolki paśpiachovaj budzie «Draničnaja №1». Abmiarkoŭvać restaran u sacyjalnych sietkach pačali jašče da aficyjnaha adkryćcia.

Pavialičyć

Pryniać pieršych naviednikaŭ tut vyrašyli 7 listapada. Možna padumać, što vypadkova — ale nie. Saviecki vajb — heta častka kancepcyi. U kafe hrajuć pieśni toj epochi.

Pry hetym na rekłamie restarana — dźvie hłamurnyja dziaŭčyny ŭ chustačkach i akularach (šmat u kaho ź biełarusaŭ jany vyklikali asacyjacyi ź dziaŭčatami z maskoŭskich Patrykaŭ, Patryjaršych prudoŭ), jakija trymajuć u rukach pa draniku.

Pavialičyć

Słohan restarana — «chrust pad čarački». Na heta ŭ Treads źviarnuła ŭvahu biełaruskaja dyzajnierka Saša Sołava: «Sačyła za navinami ab adkryćci «Draničnaj №1». Nijak nie mahła pazbycca adčuvańnia, što nie našaje heta. I nie pamyliłasia. A słohan «pad čarački» na šyldzie na ŭvachodzie kančatkova raźviejaŭ sumnievy — biełarusy tak nie kažuć».

I kamientatary ź joj pahadzilisia: «Maskoŭskaja, tak by mović, estetyka — ad maskaloŭ i dla maskaloŭ. A vy dumali, što dla biełarusaŭ zrobiać?», «Treba było nazvać: «Draničnaja №1 v Biełoruśsii», tak adpali b usie pytańni».

A samy papularny kamientar, jaki nabraŭ amal 800 łajkaŭ, taki: «Draniki jaduć z mačankaj, sa śmiatanaj, sa skvarkami. Ale voś jak zakuś pad harełku — nu niama ŭ biełarusaŭ takoj hastranamičnaj zvyčki. Znoŭ ža, pazicyjanavać svaju ŭstanovu jak čarhovuju buchałaŭku — takoje sabie markietynhavaje rašeńnie. Ja lublu draniki, ale ŭ takoje miesca z takim pazicyjanavańniem nikoli b nie pajšoŭ».

Pavialičyć

Tym nie mienš na niedachop naviedvalnikaŭ restaran pakul paskardzicca nie moža — u dzień adkryćcia na ŭvachodzie stajała čarha. A ŭ instahramie «Draničnaj №1» pachvalilisia, što za pieršy dzień ich hości źjeli 60 kiłahramaŭ bulby.

U mieniu — roznaja ježa, ale padadzienaja na dranikach. U «Draničnaj № 1» možna pakaštavać jak «Aliŭje» na draniku, tak i dranik z marožanym i karamiellu.

Ceny tut takija: sami draniki kaštujuć ad 3,5 rubla za štuku da 15,5 za piać štuk. A navierch možna dadavać toje, što chočacca. Naprykład, tartar ź jałavičyny z syrnym musam kaštuje 20 rubloŭ, kurania z hrybami ŭ sousie z błakitnaha syru — 15. Samy darahi dadatak — čornaja ikra. Za jaje daviadziecca dapłacić ažno 160 rubloŭ.

Pavialičyć

Ź pieršych stravaŭ jość boršč za 17 rubloŭ i sup dnia za 12 rubloŭ. Sałata na draniku kaštuje ad 14 da 17 rubloŭ. A toj samy dranik z marožanym — 14 rubloŭ.

Adna z saŭładalnikaŭ «Draničnaj № 1» — Julija Judčyc. Jana taksama suzasnavalnica takich miescaŭ jak «MonieManie», «Leonie», «Lehiendar», Embargo i apieracyjnaja dyrektarka restarannaj hrupy kampanij U-sun.

Julija śćviardžaje, što novy restaran «dla tych, chto lubić Biełaruś: smačna, hučna i pa-sapraŭdnamu».

• 4
• 27
• 4
• 49
• 1
• 0
• 5
• 0