«Гэта быў жах». Мінчане скінуліся і сваімі сіламі зрабілі цуд у старым пад'ездзе. Глядзіце, як атрымалася і колькі каштавала
Пад'езды ў старым жылым фондзе — боль многіх беларусаў. Маленькія цёмныя каморкі, названыя пад'ездамі, з часам яшчэ пагаршаюцца: бруд, надпісы, графіці, аблезлая фарба, сколы. Што рабіць жыхарам такіх дамоў? Героі гэтага артыкула Onliner вырашылі не чакаць дапамогі і самі акультурылі месца, у якім жывуць кожны дзень.
Тры дамы на Лагойскім тракце — 14-павярховыя цагляныя дамы, пабудаваныя па індывідуальным праекце. На фасадах ганарліва значыцца год узвядзення — 1971. У адным з гэтых дамоў жыве мінчанка Людміла. Яна, як і многія яе суседзі, з'яўляецца сапраўдным фанатам свайго месца жыхарства:
— Нам пашанцавала — дом вельмі добры! Гэта чэшскі праект: тоўстыя цагляныя сцены, прасторныя пакоі. У нас шырокія калідоры, ліфтавыя холы, вялікія парадныя — не тое што ў панэльках. Увогуле, я задаволеная. Месца добрае, інфраструктура тут навокал ёсць, побач зялёная зона. Шмат станоўчых момантаў магу прыгадаць.
У 2023 годзе ў дамах прайшоў капрамонт: глабальныя праблемы выправілі, але вось касметычныя пакінулі на водкуп жыльцам.
Людміла — чалавек ініцыятыўны. Убачыўшы, што пасля капрамонту пад'езды засталіся ў жаласным стане, а ў родныя сцены ўсё ж такі хочацца вяртацца і ўжо на ўваходзе ў дом адчуваць утульнасць, яна вырашыла дзейнічаць.
— Жах жудасны, як выглядалі пад'езды, — успамінае мінчанка. — Спецыфіка нашага дома — агульныя балконы. Праз тое, што дзверы ў пад'езд былі адкрытыя, там увесь час збіраліся алкаголікі і наркаманы, моладзь тусавалася.
Якасных фатаграфій, якія дэманструюць «жах жудасны», не захавалася — не было мэты пакідаць іх на доўгую памяць. Але парачку здымкаў, зробленых на тэлефон, мінчанцы ўсё ж удалося знайсці.
Неабходнасць рамонту была відавочная:
— Абмеркавалі з суседзямі, вырашылі склікаць сход жыхароў. У цэлым усё пагадзіліся зрабіць рамонт сумеснымі сіламі. На першым паверсе. Спачатку хацелі пафарбаваць сцены. Але ж фарба ўсё роўна будзе з часам абсыпацца. Хтосьці прапанаваў абліцаваць пліткай. Палічылі, што на сцены спатрэбіцца 80 рублёў з кватэры. І пачалі збіраць грошы.
Плітку жыхары выбіралі самі, але працу ўсё ж даверылі іншай асобе. Грошай хапіла на тое, каб поўнасцю абнавіць сцены. На падлогу фінансаў ужо не засталося.
І тут здарыўся цуд: адна з суседак вырашыла проста так далажыць са сваёй кішэні $1000 на марафет падлогі. Такім чынам, яго таксама абнавілі пры дапамозе ідэнтычнай пліткі.
Ну, а далей працэс ужо было не спыніць. Новаму пад'езду зусім не пасавалі старыя дзверы. Усе скінуліся па 50 рублёў і купілі сучасныя жалезныя дзверы са шкляной устаўкай.
Гледзячы на ўсё гэта, жыхары зразумелі: зараз бы прыступіць да рамонту на паверхах. Тут ужо ўладальнікі кватэр на кожным узроўні самі ўзялі на сябе адказнасць, як эстэтычную, так і фінансавую.
Кожная групка самастойна «задызайнерыла» свой паверх, таму ўсе яны выйшлі зусім рознымі. Недзе лётаюць матылькі, недзе красуюцца фігуры на сценах, недзе пануе мінімалізм. Але ёсць у іх і нешта агульнае — свежасць і акуратнасць.
Марафет на лесвічных пралётах абышоўся людзям у розныя сумы. На нейкіх паверхах гаспадары кватэр ахвяравалі па 85 рублёў, на іншых — ажно па 420. Так атрымалася, бо з пустых кватэр узяць не было чаго, а хтосьці і зусім адмаўляўся плаціць.
— Былі, вядома, тыя, якія не пагадзіліся скідацца на рамонт. З імі нічога не зробіш, іх не прымусіш ні просьбамі, ні пагрозамі. Але гэта было чакана.
Людміла кажа, што самае галоўнае ў рамонце пад'езда — праявіць ініцыятыву і пачаць.
— Былі два актывісты: я і яшчэ адзін хлопец. Бо хтосьці павінен быў вырашыць, якая плітка патрэбна, якія парэнчы, якія накладкі на прыступкі. Потым ужо людзі падключаліся, самі нешта прапанавалі. Вось, атрымліваецца, з дапамогай двух чалавек адбыўся маленькі цуд.
На ўсё пра ўсё ў жыхароў дома №31 на Лагойскім тракце пайшло каля 24 тысяч рублёў.
Людміла прызнаецца, што калі б рамонт даверылі ЖЭСу, то сума, верагодна, была б заўважна большай.
— Людзі, якія заходзяць да нас, пытаюцца: «Ой, гэта ў вас новабудоўля, ці што?» Такія водгукі — гэта лепшая падзяка і плата за нашу працу.
Каментары