Самая беларусацэнтрычная праграма ЕГУ запрашае на падрыхтоўчыя курсы

Анлайн-курс складаецца толькі з 6 сустрэч (12 акадэмічных гадзін), па адной сустрэчы на тыдзень. За гэты час вы зможаце вырашыць усе пытанні, якія абазначаныя вышэй:

— пераканацца, што вучыцца на праграме Гісторыя — гэта сапраўды вам падыходзіць,

— пазнаёміцца з майстэрняй гісторыка (адкуль гісторыкі ведаюць, тое, што ведаюць),

— даведацца, як арганізаваная праца на праграме і ў ЕГУ у цэлым,

— пазнаёміцца з выкладчыкамі праграмы,

— і, магчыма, атрымаць зніжку на аплату навучання.

Але галоўнае — на працягу 6 тыдняў вы будзеце мець магчымасць працаваць разам з вельмі цікавымі лектарамі і выдатнымі даследчыкамі, камунікаваць з вашымі аднадумцамі!

Пачатак 20 мая 2025 года. Рэгістрацыя — па спасылцы.

Удзельнікам курсаў будуць прапанаваныя наступныя заняткі:

1. Уводзіны. Шматаблічнасць гісторыі замест аб'ектыўнасці? 

Усім прыходзілася, напэўна, чуць: ну і што за навука ваша гісторыя? Сёння напішаце так, а заўтра гэтак. І тут мы, гісторыкі, пачынам трымаць удар. Але пастаноўка праблемы насамрэч складанейшая, чым выглядае на першы погляд. І проста трымаць удар недастаткова.

Давайце паспрабуем разабрацца: што не так з гісторыяй, што любы абывацель можа паставіць пад сумнеў яе навуковасць? А пасля дакажам яе навуковасць.

Іншы афарызм сцвярджае, што гісторыю пішуць пераможцы. У такім выпадку, у кожнага пераможцы можа быць свая праўда. І гісторыя можа перапісвацца бясконца…

Але ці з гістрыяй як навукай мы маем тут справу? Тут мы павінны ўскладніць наш слоўнік. Гэта мы і паспрабуем зрабіць. А таксама пагаворым, якая сувязь і ў чым розніца паміж падзеяй і гістарычным фактам, чаму нават на падставе аб’ектыўных фактаў не можа быць створана аб’ектыўная гісторыя, Чаму гістрыку важна не толькі быць сучасным, умець працаваць з рознымі лічбавымі платформамі і іх магчымасцямі, але, найперш, разумець, што адбываецца з гісторыяпісаннем (як яно само трансфармуецца) пад уплывам гэтых тэхналогій.

2. Ад літары да тэксту: берасцяныя граматы, цэры, графіці

Для захавання і перадачы якой інфармацыі можа служыць тэкст? Калі пісьмовасць пакідае сферу сакральнага і пачынае асвятляць прыватнае жыццё? Пра што пісалі продкі ў сваіх лістах? Старажытныя шыфроўкі, плёткі, загадкі і нават абсцэнная лексіка — усё гэта прысутнічае ўжо ў самых ранніх пісьмовых помніках.

3. Летапісы і хронікі: як разумець даўнія тэксты

Хто і для каго ствараў летапісы? Аўтограф, пратограф, копія: ці магчыма высветліць, як было на самой справе? Што рабіць, калі летапісы супярэчаць адзін аднаму? Чаму летапісцы спісвалі ў сваіх калег? Летапісанне — гэта старажытны стрымінг ці ўжо старажытны блогінг?

4. Кім былі продкі? Праблема індэнтычнасці ў Сярэднявеччы і ў ранні Новы час

Праблема фарміравання ўласнай ідэнтычнасці з’яўляецца важнейшым стымулам, які штурхае людзей да вывучэння гісторыі. Гэта ў тым ліку падштурхоўвае нас задаваць пытанне, кім былі нашыя продкі адпаведна сучасным уяўленням пра ідэнтычнасць, галоўнай з якіх у цяперашні час з’яўляецца нацыянальнасць. Аднак уяўленні людзей у мінулым пра сябе выбудоўваліся на іншых падмурках, а больш важнымі былі рэлігійны і сацыяльны складнікі. Гэта ўскладняе суаднясенне групавых ідэнтычнасцяў мінулага з сучаснымі нацыянальнымі, аднак адкрывае магчымасць для разумення гісторыі.

5. Гістарычная геаграфія як інструмент для разумення мінулага

Скласці ўяўленне пра мінулае дапамагаюць гістарычныя крыніцы, аднак непасрэдна ў іх складана знайсці інфармацыю пра складаныя і дынамічныя гістарычныя з’явы і працэсы. Яны маглі заставацца незразумелымі нават для сучаснікаў. Гістарычная геаграфія з’яўляецца міждысцыплінарным падыходам, які праз аналіз прасторавага вымярэння мінулага дазваляе абысці абмежаванні крыніцавай базы, паглыбіць нашыя веды пра мінулае і сфарміраваць узважаную ацэнку складаных грамадскіх, палітычных і эканамічных працэсаў. З апорай на геаінфармацыйныя сістэмы (ГІС) магчыма больш грунтоўна прааналізаваць змены ў сістэме засялення, урбанізацыі, шляхах камунікацый і культурным ландшафце.

6. Складанасці разумення культуры: як этналогія і культурная антрапалогія працуюць з крыніцамі

Этналогія і культурная антрапалогія вывучаюць культуру канкрэтных супольнасцяў людзей. Феномен культуры адзін з самых складаных для вывучэння. Гэта прымушае шукаць адпаведныя крыніцы. Што такое палявы этнаграфічны матэрыял, як этнолагі і антраполагі яго збіраюць і асэнсоўваюць. Як і чаму гэта дапамагае зразумець культуру людзей.

• 4
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0