Źmicier Daškievič nazvaŭ try słovy, jakija mohuć skałanuć asnovy siońniašniaj situacyi
Źmicier Daškievič, jaki ŭčora vyzvaliŭsia paśla 20 sutak aryštu, u svaim fejsbuku parazvažaŭ, što rabić dalej u biahučaj situacyi.
«Stamiŭsia ździŭlacca vyčvarnaj fantazii turemščykaŭ, ale taki ŭžo čas — kožny raz ździŭlaješsia novym adkryćciam. Što ja zrazumieŭ sa svajoj apošniaj Mienska-Žodzinskaj vandroŭki — dna nie isnuje.
Treba ŭzbroicca dumkaj, što napieradzie nas čakajuć niaprostyja časiny, bo łohika luboj złačynnaj systemy adnolkavaja: systema varjacieje bolej i bolej — da samaha svajho skonu.
Zło razburyć samo siabie. Tamu siońnia nam treba nie pra złačyncaŭ dumać, nam treba dumać pra samich siabie, pra našu siamju — nanoŭ narodžanuju našu nacyju.
My ŭsio staralisia abaznačyć siabie, kab dakazać, što nas bolšaść. My abaznačali siabie šmatsottysiačnymi maršami, my abaznačali siabie Ściahami. Ciapier za marš — 30 sodniaŭ, za ściah — 30 sodniaŭ. Usio heta niemahčyma dla abaznačeńnia miljonaŭ. Što tady nam rabić? Zdacca? Nie, ale raźvivacca dalej — nanoŭ narodžanaja našaja nacyja pavinna zahavaryć, zahavaryć na rodnaj movie.
Siońnia spaŭniajecca 26 hod, jak režym razadraŭ Bieł-Čyrvona-Bieły ściah i vynies śmiarotny prysud rodnaj Movie.
Ale voś paŭstała nacyja — i ŭźniała svoj Ściah. Pakul nam było dobra, kali miljony mahli abaznačyć siabie maršami ci ściahami, my nia dumali pra Movu. Ciapier nam kiepska, ciapier my stohniem u bietonnych kamierach i na žaleznych narach, płačam, čytajučy žachlivyja naviny. Ciapier nas niepakoić dumka: što rabić dalej?! Dalej viarnuć sabie rodnuju Movu, jak my viarnuli sabie rodny Ściah!
Siońnia, u 26-ju hadavinu pieršaha antykanstytucyjnaha pieravarotu niachaj kožny patryjot pačnie havaryć.
Kali siońnia miljony prychilnikaŭ pieramienaŭ skažuć u kramie zamiest «spasibo» — «dziakuj», a nabyvajučy žetončyk zamiest «požałujsta» — «kali łaska», a na pracy zamiest «zdravstvujcie» — «pryvitańnie», to tolki hetyja try słovy skałanuć asnovy akupacyjnaj administracyi.
14 traŭnia 1995 hodu, u toj najčarniejšy dzień historyi Biełarusi, mankurty byli pierakananyja, što pieramahli nazaŭždy. Dakažam im siońnia, što pieramahli my, bo što pieramahła Praŭda, bo pieramahła mova Janki Kupały i jahonaje Słova, Słova «Žyvie Biełaruś!».
Kamientary