«Mnie prapanavali vybar: ci Kryminalny kodeks, ci rapart na zvalnieńnie».
U novym vypusku TOKu pradstaŭnik abjadnańnia byłych siłavikoŭ «Biełpoł» Uładzimir Žyhar raskazaŭ, jak zvolniŭsia ź milicyi i apynuŭsia ŭ achovie Śviatłany Cichanoŭskaj.
Žyhar raskazvaje, što maryŭ pajści ź milicyi jaskrava: «Kali ŭsie sa ščytami stajać. I tut by ja adzin vyjšaŭ. Mahčyma, heta b spracavała na tych, chto stajaŭ pobač».
Ale ŭsio atrymałasia inakš. Pa jaho słovach, u adzin ź dzion paśla zatrymańnia Viktara Babaryki jon napisaŭ čałavieku z supołki «Mazyr dla žyćcia» i prapanavaŭ sustrecca.
«My ź im sustrelisia viečaram. My vitajemsia, i ja pakazvaju paśviedčańnie. Jon pačynaje bladnieć. Ja kažu: «Heta prosta ksiva. Jana ničoha nie značyć. Ja viedaju toje, što moža dapamahčy vam. Davaj niejak razam, bo ja ŭ lubym vypadku nie zastanusia ŭ orhanach».
Paśla hetaj sustreča mužčyny praciahnuli kamunikavać tajemna.
Žyhar śćviardžaje, što svaich pohladaŭ na toje, što adbyvajecca ŭ krainie, nie chavaŭ. «Ja nie saromieŭsia havaryć u RAUS, da čaho heta pryviadzie, što chutka ŭsim nam daviadziecca rabić vybar. Ja dla siabie vybar užo zrabiŭ».
«Tam było šmat čaho. U niejki dzień źnianacku mianie zaprasili ŭ AUS. Zabrali ŭ mianie telefon. Zaviali ŭ kabiniet. Tam była dastatkova doŭhaja i «cikavaja» razmova. «Kali ty zdradžvaješ prezidentu, ty zdradžvaješ svajoj maci».
Ja słuchaju i dumaju: «Što ty viarzieš? Ty surjozna ličyš, što ja na takuju tannuju prapahandu kuplusia?» U kancy prapanavali vybar: ci Kryminalny kodeks, ci rapart na zvalnieńnie. Ja padpisaŭ i litaralna za dva dni zvolniŭsia».
Paśla zvalnieńnia Žyhar sustreŭsia z pradstaŭnikom «Krainy dla žyćcia» i praź niekalki dzion užo pajechaŭ razam ź inšymi vałanciorami na mitynh u Homieli, jaki adbyŭsia biez udziełu Cichanoŭskaj. Na nastupny dzień jon byŭ na mitynhu na płoščy Banhałor u Minsku. Paśla hetaha byli Rečyca, Homiel, Minsk, Chojniki, Mazyr i Kalinkavičy.
Pa słovach Žyhara, u kamandzie Śviatłany Cichanoŭskaj nie było asobnaj hrupy ludziej, jakuju možna było nazvać achovaj. «Heta byli vałanciory, ludzi, jakija pryjazdžali i rabili ŭsio, što jany mahli».
Były siłavik raskazvaje, što nijakaj vieryfikacyj jaho asoby nie pravodziłasia. Jak jon zaŭvažaje, u toj čas nieabchodnaści takoha nie razumieli.
«Tady ŭvohule nie było takoha. Ludzi dumali ŭvohule inšymi katehoryjami. Kali ŭsia naša charošaja bryhada mazyrskich chłopcaŭ źbirałasia ŭ abumoŭlenym miescy, ja tłumačyŭ: kali ničoha nie atrymajecca, nam usim kaniec, nichto ničoha nie prabačyć. (…) Ja tłumačyŭ, jak treba abychodzić peŭnyja pastki, što jak pracuje».
Hladzicie vypusk całkam:
Kamientary
Pytańni biaz adkazaŭ