Maryja Zacharava prapanavała stvaryć «mižnarodny dzień baraćby z rusafobijaj»
Maryja Zacharava prapanavała stvaryć «mižnarodny dzień baraćby z rusafobijaj». Pra heta sa spasyłkaj na aficyjnaha pradstaŭnika MZS Rasii paviedamlaje «RIA Naviny».
Pavodle jaje słoŭ, «rusafobija i jaje prapahanda», jakuju «raźviazaŭ Zachad», pryviała «da mnostva trahiedyj». Jana nie stała ŭdakładniać, da jakich mienavita.
Ciapier čytajuć
Łukašenka kaža, što prapanoŭvaŭ Zachadu «pieradać niekalki tysiač» palitviaźniaŭ28
Łukašenka kaža, što prapanoŭvaŭ Zachadu «pieradać niekalki tysiač» palitviaźniaŭ
«Ludzi, budźcie pilnyja! U takoj situacyi moža apynucca kožny žychar ES!» Hramadzianin Litvy, asudžany ŭ Biełarusi da 13 hadoŭ za «špijanaž», pieradaŭ list z kałonii3939
Kamientary
'Auł, razoriennyj nabiehom, był tot samyj, v kotorom Chadži-Murat provieł noċ pieried vychodom svoim k russkim.
Sado, u kotoroho ostanavlivałsia Chadži-Murat, uchodił s sieḿjej v hory, kohda russkije podchodili k aułu. Viernuvšiś v svoj auł, Sado našieł svoju saklu razrušiennoj: kryša była provalena, i dvieŕ i stołby haleriejki sožžieny, i vnutriennosť ohažiena. Syn žie jeho, tot krasivyj, s blestiaŝimi hłazami malčik, kotoryj vostoržienno smotrieł na Chadži-Murata, był priviezien miertvym k miečieti na pokrytoj burkoj łošadi. On był protknut štykom v śpinu. Błahoobraznaja žienŝina, słuživšaja, vo vriemia jeho posieŝienija, Chadži-Muratu, tiepieŕ, v razorvannoj na hrudi rubachie, otkryvavšiej jeje staryje, obvisšije hrudi, s raspuŝiennymi vołosami, stojała nad synom i carapała siebie v krov́ lico i nie pieriestavaja vyła. Sado s kirkoj i łopatoj ušieł s rodnymi kopať mohiłu synu. Starik died sidieł u stieny razvalennoj sakli i, strohaja pałočku, tupo smotrieł pieried soboj. On tolko čto viernułsia s svojeho pčielnika.
....Voj žienŝin słyšałsia vo vsiech domach i na płoŝadiach, kuda byli priviezieny jeŝie dva tieła. Małyje dieti rievieli vmiestie s matieriami. Rievieła i hołodnaja skotina, kotoroj niečieho było dať. Vzrosłyje dieti nie ihrali, a ispuhannymi hłazami smotrieli na staršich.
Fontan był zahažien, očievidno naročno, tak čto vody nielzia było brať iz nieho. Tak žie była zahažiena i miečieť, i mułła s mutalimami očiŝał jeje.
Stariki choziajeva sobraliś na płoŝadi i, sidia na kortočkach, obsuždali svoje połožienije. O nienavisti k russkim nikto i nie hovorił. Čuvstvo, kotoroje ispytyvali vsie čiečiency ot mała do vielika, było silnieje nienavisti. Eto była nie nienavisť, a niepriznanije etich russkich sobak lud́mi i takoje otvraŝienije, hadlivosť i niedoumienije pieried nielepoj žiestokosťju etich suŝiestv, čto žiełanije istrieblenija ich, kak žiełanije istrieblenija krys, jadovitych paukov i vołkov, było takim žie jestiestviennym čuvstvom, kak čuvstvo samosochranienija.