«Dajechać siamjoj da Vilni i nazad, addaŭšy bolš za 1,5 tysiačy rubloŭ — hučyć z haliny fantastyki, ale heta pieratvarajecca ŭ realnaść»

Dniami stała viadoma, što dva pieravozčyki admianili šerah rejsaŭ pa maršrucie Minsk — Vilnia — Minsk. Kampanii byli vymušanyja pryniać takija miery z-za papiaredžańnia Litoŭskaj administracyi pa biaśpiecy transpartu — tam zajavili, što kolkaść aŭtobusaŭ, jakija pierasiakajuć miažu, pieravyšaje dazvolenuju. Na fonie hetaha biełarusy stali chutka raskuplać kvitki, jakija zastalisia. Ceny na niekatoryja ź ich prykmietna padskočyli.

Siamja minčanki Śviatłany (imia źmieniena) jašče ŭ lipieni kupiła kvitki na vierasień da Vilni i nazad. Tady kvitok u adzin bok abyšoŭsia im u 170 rubloŭ na kožnaha.

«Kali źjavilisia naviny ab admienie rejsaŭ, ja spałochałasia. Ale naš pieravozčyk nie trapiŭ pad abmiežavańni. Zatoje ceny na kvitki mocna vyraśli, — raskazvaje Śviatłana «Salidarnaści». — Ciapier na kaniec vieraśnia kvitok abydziecca ŭ 270 rubloŭ u adzin bok na adnaho. Na našu siamju z troch čałaviek heta była b pierapłata paradku 600 rubloŭ.

Skazać, što heta zanadta — naohuł ničoha nie skazać. Kaliści da Vilni možna było dajechać za 120 rubloŭ u abodva baki (a byli časy, kali i tańniej), a ciapier — za 540».

Žančyna raskazaaje, što vybracca ź Biełarusi ŭ inšuju krainu ciapier vielmi doraha. Tolki na vizy siamja vydatkavała kala 800 rubloŭ.

«A aŭtobus da Vilni kaštuje našmat daražej, čym potym pieralot u inšuju krainu. Heta zusim nieparaŭnalna. I heta jašče niezrazumieła, jaki budzie čas čakańnia i ci buduć spadarožnyja «pierniki» ŭ vyhladzie hutarak i pravierak na miažy.

My nie viedajem, što nas čakaje, i ad hetaha zusim nie viesieła. Pieryjadyčna pačytvajem čaty, kab razumieć, da čaho rychtavacca. Voś niadaŭna čytała, što ź Litvy ŭ Minsk maksimalna składana viarnucca. I hetyja abmiežavańni nie časovyja, a nazaŭždy. Adpaviedna, buduć raści ceny astatnich rejsaŭ i niezrazumieła, da jakoha ŭzroŭniu.

Dajechać siamjoj da Vilni tudy-nazad i addać bolš za 1,5 tysiačy rubloŭ — hučyć z haliny fantastyki, ale heta pieratvarajecca ŭ realnaść. U nas viza na paŭhoda, chaciełasia b niekalki razoŭ kudyści źjeździć. Ale, dumaju, užo naŭrad ci. Ceny žachlivyja. A kali ŭ siamji bolš za adno dzicia, to tym bolš.

Raniej my kožny hod jeździli adpačyvać u Turcyju. Ale ciapier i jana vielmi darahaja — navat pa rańnim braniravańniu ceny vyraśli. Jość jašče našy sanatoryi. Ale tam, pa-pieršaje, usio zabita hramadzianami inšaj krainy — jany za hod branirujuć. Pa-druhoje, ceny tam taksama kusajucca.

Znajomy niadaŭna jeździŭ u «siarednieńki» sanatoryj — addaŭ 2,5 tysiačy rubloŭ za 10 dzion. A tak — toje, što ja čytaju ŭ supołkach — kala 100 dalaraŭ u sutki biez usialakich dapłat. I heta nie premium-sanatoryi kštałtu «Plisa» abo «Sosny». Vychodzić, ciapier advalvajucca ŭsie varyjanty adpačynku».

Kali kazać nie tolki pra adpačynak, ale i ekanamičnuju situacyju ŭ cełym, to Śviatłana adznačaje: ceny rastuć na ŭsio. Stała daražej chadzić, naprykład, u teatr i kaviarni. Vielmi mocna taksama padaraželi i pradukty ŭ kramach:

«Słova «razbušavalisia» navat miakkaje. Takich cenaŭ, jak sioleta, nie było nikoli, usie skardziacca. Była niadaŭna na Kamaroŭcy — amal usia siezonnaja sadavina pa 5-7 rubloŭ. U cełym ja baču, što viarnuŭsia čas, kali harodninu stali vyroščvać nie dla prodažu, a dla siabie.

Užo časam dumaješ: a ci nie kupić mnie stejk na Novy hod? Heta značyć — zahadzia. Nu i ryba stała vielmi darahaja, pryčym nie premijalnaja. Skumbryja 17 rubloŭ, chiek 15-17. I kalmary niadaŭna źniervavali. Raniej byli pa 12 rubloŭ za kiło. Potym jany źnikli. Ciapier źjavilisia, ale ŭžo pa 22 rubli».

• 0
• 1
• 0
• 0
• 0
• 2
• 0
• 0