Vyzvaleny žurnalist Pavieł Mažejka: My ŭsie ŭ kałonii bačyli dopis Trampa

«Usie my bačyli tvit prezidenta Amieryki»

Paŭła Mažejku vypuścili z turmy i departavali ź Biełarusi 11 vieraśnia, u hrupie paŭsotni palitviaźniaŭ.

Praź niekalki hadzin paśla vyzvaleńnia ŭ razmovie z «Svabodaj» jon adznačyŭ, što emocyj šmat.

«Biezumoŭna, ja zadavoleny, rady. Jak by my ni kazali, što my pryzvyčailisia, što my prystasavalisia da ŭmovaŭ dziaržaŭnych kałonij, śledčych izalataraŭ, u lubym vypadku heta piekła. Dla kahości bolšaje, dla kahości troški lahčejšaje, ale ŭ cełym heta piekła. Ja zadavoleny, što ja ŭžo nie tam», — skazaŭ jon.

Pavialičyć

Mažejka kaža, što jamu nichto nie tłumačyŭ, kudy jaho viazuć. Ale jon moh zdahadvacca, bo viedaŭ, što ŭžo hod iduć padobnyja vyzvaleńni.

Jaho śpiešna vyklikali z rečami, kali jon haliŭsia, a šostaj ranicy.

«Naturalna, što ŭsie my bačyli tvít prezidenta Amieryki pra 1300 čałaviek. Razumieli, što ŭsio heta burlić», — kaža Pavieł pra toje, što dopis Trampa pakazvali na adnym ź dziaržaŭnych biełaruskich abo rasijskich telekanałaŭ, jakija iduć u kałonii.

Złaviŭ dynazaŭra

Emacyjnaj była sustreča ź dziećmi paśla bolš jak trochhadovaha pierapynku. Małodšamu synu nie było troch hadoŭ, kali baćku zatrymali. Ciapier jamu šeść. Pavieł kaža, što mały pry sustrečy viedaŭ, što pierad im tata.

«I dla jaho, i dla mianie heta taki momant… Patrabujecca jašče čas na znajomstva, čas na prycirku. Biezumoŭna, my adno adnamu rady. Emocyi, jak by ty sabie ni ŭjaŭlaŭ hetyja sustrečy, niemahčyma ŭsio pradbačyć. Byli i pachlupvańni nosam. Ale ŭ cełym usio dobra», — dzielicca jon.

Mažejka dadaje, što amal štotydzień atrymlivaŭ ad syna listy z malunkami.

«Ja vielmi prasiŭ usiu siamju ź im razmaŭlać pra mianie, kab hetaja suviaź, hetaja nitačka zastavałasia, nie važna, kolki ja budu siadzieć u hetaj turmie. Tamu jon byŭ padrychtavany», — miarkuje surazmoŭca.

Syn zachaplajecca dynazaŭrami. Pakul Pavieł byŭ za kratami, maci raskazvała małomu lehiendu pra toje, što tata ź siabrami zaŭvažyli ŭ biełaruskich lasach pieršaha biełaruskaha dynazaŭra i jaho łoviać. Mažejka vysyłaŭ synu niekalki numaroŭ samarobnaha časopisa z turmy pra toje, jak iduć hetyja pošuki.

«Heta była historyja, jakaja taksama nas trymała na emacyjnaj suviazi», — padsumoŭvaje žurnalist.

Pavieł kaža, što dynazaŭra jon złaviŭ — i płanuje jašče pahavaryć z synam pra hetuju lehiendu.

«Nichto nie patłumačyŭ, ci ja mahu viartacca ŭ Biełaruś»

Pavieł maje reputacyju hurmana. Jon uspaminaje, što i ŭ kałonii viaźni pamiž saboj viali razmovy pra toje, jakaja strava ciapier asacyjujecca sa svabodaj.

«Mnie ŭvieś čas mroiŭsia kavałak picy. Moža być, tamu što hetaja strava robicca tak raźniavolena. Jana takaja smačnaja, prostaja, padarožnaja. Takaja ŭ mianie była asacyjacyja sa svabodaj. Ale siońnia pahladzim. Ja try hady byŭ na «zbałansavanaj dyjecie». Treba pryzvyčaicca da volnaj ježy», — kaža surazmoŭca.

Ciapier žurnalist pieradusim choča «nadychacca svabody».

«Paśla budzie vidać. Jość masa cikavych idej, jakija ja sam sabie namieciŭ, nadumaŭ, siedziačy ŭ kałonii. Jašče mnie vielmi cikavy momant: nichto nivodnaj frazaj mnie nie patłumačyŭ moj status — ci ja mahu viartacca ŭ Biełaruś. Tamu ja chacieŭ by hety momant vyśvietlić. Bo roznyja režymy źjaŭlajucca, sychodziać, a Biełaruś zastajecca. Ja chacieŭ by pracavać u Biełarusi i prynosić karyść. Viedaju, što heta budzie značna bolš, čym kali ja budu za miažoj. Ale pakul treba raźviejacca, adčuć pavietra», — kaža Pavieł.

Jon padkreślivaje, što «vializnaja častka ludziej siadzić pa palityčnych matyvach».

«Chočacca pažadać, kab jany chutčej viarnulisia da svaich siemjaŭ, vyjšli na volu. Treba prykłaści ŭsie namahańni, kab hetyja ludzi vyjšli. Tady možna budzie vydychnuć napoŭnicu i skazać, što i hetym razam ludzi narešcie na voli», — kaža Mažejka.

• 14
• 1
• 0
• 0
• 0
• 1
• 0
• 7