За Нептунам можа быць яшчэ адна планета памерам з Зямлю, пра якую раней не падазравалі
Вучоныя сцвярджаюць, што на ўскраіне нашай Сонечнай сістэмы, далёка за арбітай Нептуна, магчыма, хаваецца нябеснае цела памерам з Зямлю, пра існаванне якога мы дагэтуль не падазравалі. І гэта не славутая Дзявятая планета, пошукі якой вядуцца ўжо шмат гадоў.
Як піша Focus.pl, даследаванні арбіт транснептунавых аб'ектаў даюць падставы меркаваць аб існаванні невядомай планеты.
Астраномы заўважылі, што арбіты далёкіх нябесных цел у Поясе Койпера дэманструюць сістэматычнае адхіленне прыкладна на 15 градусаў ад асноўнай плоскасці Сонечнай сістэмы.
Самае цікавае, што гэтая з'ява назіраецца выключна ў пэўным дыяпазоне адлегласцяў — паміж 80 і 400 астранамічнымі адзінкамі(АА) ад Сонца (астранамічная адзінка складае прыкладна 150 мільёнаў кіламетраў). Бліжэйшыя аб'екты, якія круцяцца на адлегласці 50-80 АА, не дэманструюць ніякіх анамалій.
Статыстычны аналіз паказвае: верагоднасць выпадковага характару такой з’явы — усяго каля 2%.
Каб выключыць магчымыя памылкі, даследчыкі распрацавалі новую методыку вызначэння сярэдняй плоскасці Пояса Койпера.
Хто ж гэтая таямнічая суседка?
Калі Планета Y існуе, яе маса можа знаходзіцца ў межах паміж масай Меркурыя і Зямлі. Яна павінна круціцца вакол Сонца на адлегласці 100—200 АА, значна бліжэй, чым меркаваная Дзявятая планета.
Камп’ютарныя мадэлі паказваюць, што нахіл арбіты гэтай планеты складаў бы не менш за 10° адносна плоскасці экліптыкі.
Іншы варыянт, які разглядаюць навукоўцы, — аб’ект памерам з Плутон. Але гэтая мадэль горш тлумачыць сабраныя даныя.
Варта падкрэсліць: Планета Y не мае нічога агульнага з вядомай гіпотэзай аб Дзявятай планеце. Апошняя павінна мець масу паміж Зямлёй і Нептунам і знаходзіцца не менш чым у 300 АА ад Сонца.
Назва «Планета Y» абрана як лагічны працяг пасля «Планеты X», якая ў рэшце рэшт стала асацыявацца з канцэпцыяй Дзявятай планеты.
Што будзе далей
Трэба прызнаць, што сама канцэпцыя гучыць некалькі экзатычна, але лічбы гавораць самі за сябе. У бліжэйшыя гады сітуацыя можа праясніцца.
Вялікае назіральнае поле абсерваторыі Веры Рубін і дзесяцігадовы праект «Агляд спадчыны космасу і часу» (Legacy Survey of Space and Time — LSST) дазволяць праверыць гіпотэзу. Нават калі сам аб’ект будзе занадта цяжка ўбачыць, прыборы змогуць зафіксаваць яго ўплыў на сярэднюю плоскасць Пояса Койпера.
Навукоўцы заклікаюць да асцярожнага аптымізму: калі адкрыццё пацвердзіцца, гэта дазволіць глыбей зразумець працэсы фарміравання знешніх частак Сонечнай сістэмы і адкрыць новыя старонкі яе гісторыі.
Найбуйнейшы ў свеце тэлескоп, названы ў гонар дачкі эмігрантаў з Вільні, перадаў першыя ФОТЫ космасу
Чаму ў Венеры няма такога спадарожніка як Месяц? Бо сутыкненне з іншай планетай пайшло не па сцэнары Зямлі
Калі на Зямлі з'явілася жыццё, на Марсе яно яшчэ было
Планетолагі адкрылі першы «Месяц» за межамі Сонечнай сістэмы
Каментары