Padčas pres-kanfierencyi 26 studzienia niamiecki žurnalist spytaŭ Alaksandra Łukašenku pra mahčymy dyjałoh z apazicyjaj.
Łukašenka adkazaŭ, što «apazicyja — heta tyja, chto znachodzicca ŭ krainie», i z takimi jon hatovy vieści dyjałoh.
Što tyčycca tych apazicyjanieraŭ, jakija znachodziacca za miažoj, to Łukašenka paraiŭ niamieckamu žurnalistu «hladzieć» za imi, kab «nie praziavać».
«Nie praziavajcie. Jany vam padkinuć stolki prablem, što vy ačuchacca nie zmožacie. Vy stvarajecie ŭ Polščy, Litvie charuhvi, a va Ukrainie stvaryli dobraachvotnicki biełaruski korpus — hladzicie, kab jany hetyja kulamioty suprać vas nie paviarnuli. Tamu pra što mnie pra što ź imi havaryć?» — znoŭ zahavaryŭ Łukašenka pra biełaruskich dobraachvotnikaŭ i «charuhvy».
Ale Łukašenka ŭsio ž taki dapuściŭ, što dyjałoh mahčymy, adnak, kali hetaha zachoča jaho atačeńnie.
«Buduć prapanovy — razhledzim. Ale spačatku da Tura. Kali jon suprać nie budzie, jana [pres-sakratar Natalla Ejsmant] ź im razam, ja budu z vami vieści dyjałoh. Dla mianie mierkavańnie maich ludziej, jakija mianie padtrymlivajuć, vielmi važnaje», — pieranios adkaznaść Łukašenka.
Ciapier čytajuć
«Dźvie Biełarusi. Abiedźvie jeduć na aŭtobusach MAZ. Adzin narod — taki rozny los»9
Kamientary