Dulina suprać źniaćcia sankcyj: Heta jak damaŭlacca ź ludažeram, kab jon bolš nie jeŭ ludziej
Vyzvalenaja ŭ minułuju subotu padčas vizitu ŭ Minsk śpiecpasłańnika prezidenta ZŠA Kita Kiełaha byłaja palitźniavolenaja Natalla Dulina dała intervju rasijskaj «Novoj hazietie». U im jana vykazałasia na temu, ci varta amierykancam zaklučać ździełku z režymam ab admienie nakładzienych na režym Łukašenki sankcyj u abmien na vyzvaleńnie palitviaźniaŭ.
— Vy kazali, što amierykancy paabiacali: apošniaje pamiłavańnie — heta «tolki pačatak, i takim čynam buduć sprabavać vyciahnuć usich». U New York Times pisali pra «vialikuju ŭhodu» — masavaje vyzvaleńnie palitviaźniaŭ u abmien na źniaćcie častki amierykanskich sankcyj. Heta było b pravilna?
— Chaču pačać z taho, što ja nie palityčny analityk. Jak zvyčajny čałaviek, ja liču: zdymać sankcyi ŭ abmien na žyćcio ludziej, jakija ciapier utrymlivajucca [u kałonijach], — pamyłkova. Heta ŭsio roŭna što damaŭlacca ź ludažeram, što jon bolš nie budzie jeści ludziej. Damaŭlacca, što jon vypuścić tych ludziej, jakich jon užo ŭ ladoŭniu pakłaŭ, kab ich źjeści, i raźličvać, što inšych ludziej jon bolš jeści nie budzie.
Vybačajcie za pafas, ale pakul my z vami razmaŭlajem, praces praciahvajecca: adzin čałaviek vychodzić adtul, a piać — zachodziać. Mahčyma, ciapier bolš ludziej atrymlivajuć «chimiju» — abmiežavańnie voli, a nie kałoniju, ale ŭsio praciahvajecca.
Tamu ja jak Natalla Dulina — suprać źniaćcia sankcyj, ja-za toje, kab hetyja ludzi vyjšli, ale ja nie vieru, što, vypuściŭšy ŭsich hetych ludziej i atrymaŭšy źniaćcie sankcyj, Łukašenka nie zojmiecca tym ža samym. My heta nazirali ŭžo raniej.
— A što tady rabić? Łukašenka, mabyć, ciapier vyzvaliŭ vas avansam, kab ciapier užo damovicca pra źniaćcie sankcyj.
— Heta pieršy krok, i ciapier jon budzie prasić kavu ŭ łožak, potym hulniavuju prystaŭku, potym jašče niešta. Vielmi niespakojna mnie ad hetaha. Jak abyvacielka, ja liču, što pakul za śpinaj abo plačom da plača ŭ Łukašenki staić Pucin, to jamu davieru nie moža być. Łukašenka nie nastolki samastojny, i Pucin budzie jaho pakryvać.
Ja razumieju, što patrebien handal, inakš my naohuł ničoha nie atrymajem. Nu, chaj hetym zajmajucca palityki i śpiecyjalna navučanyja ludzi, a ja jak chitry biełaruski sielanin z falkłoru zaraz kažu: «E-e-e, nie, ja čahości nie vieru, nielha jamu daviarać, jon naduryć, jon padmanie». Ja nie viedaju, jak treba rabić, ale ja jamu nie vieru — i ŭsio.
Byłaja vykładčyca MDŁU Natalla Dulina viehanka. Jak jana charčavałasia ŭ kałonii?
«Stajać na svaim, kožny nakolki moža!» Vialikaja hutarka z Natallaj Dulinaj pra hopnikaŭ z HUBAZiKa, Kaleśnikavu i što tam u kaho ŭ kałonii
Vykładčyca Natalla Dulina: Ja kateharyčna admoviłasia pisać prašeńnie ab pamiłavańni. I ja b była rada, kali b vyvieźli kahości inšaha
Paźniak: Vypuskajuć tolki prarasijskich ludziej, a nie biełaruskich patryjotaŭ
«Ja pieršamajskaje bydła i limita, bazaru nul. Ale blizki da centra pryniaćcia rašeńniaŭ». Što Tur piša pad psieŭdanimam u «ekstremisckim» čacie19
Kamientary
u čym pytańnie ? viartajsia siadzi dalej, što žachliva tut, chto usie našy rasiejskamoŭnyja & postmadernisty hulajuć niezaležnaściu RB jak fiškaj ŭ kazino. Ciocia ja ciabie nie naležyć