Navukoviec patłumačyŭ, čamu mnohija ptuški nie jaduć kałaradaŭ i chto moža dapamahčy zmahacca sa škodnikam.
Z hodu ŭ hod dačniki i sielhaspradpryjemstvy viaduć baraćbu z hałoŭnym škodnikam bulby — kałaradskim žukom. Jak raskazaŭ «Smartpres» staršy navukovy supracoŭnik Centra pa bijaresursach Nacyjanalnaj akademii navuk Biełarusi Pavieł Vielihuraŭ, źniščać škodnych nasiakomych mohuć nie tolki ludzi i ich vynachodki.
«U siabie na radzimie ŭ Amierycy kałaradski žuk stanovicca kormam dla cacarak i indyčak. I kali pieršyja jaduć jaho pa svajoj inicyjatyvie, druhich ludzi «navučajuć» takomu charčavańniu, dadajučy žukoŭ u nasieńnie, jakim charčujucca ptuški. Z časam indyčki pryvykajuć da žukoŭ i pačynajuć znachodzić i jeści ich samastojna».
Navukoviec tłumačyć, čamu mnohija ptuški nie jaduć kałaradaŭ.
«Kałaradskija žuki charčujucca paślenavymi (siamiejstva raślin. — NN), u jakich utrymlivajecca śpiecyjalny taksin — sałanin. Heta rečyva nazapašvajecca ŭ arhaniźmie. Bolšaść ptušak paśla proby kazurki na smak atrymlivajuć atručvańnie i ŭ dalejšym imknucca paźbiahać takich «straŭ» u svaim mieniu».
Cikava, što kałaradski žuk bolš lubić bakłažany, ale pakolki bulby ŭ nas sadziać bolej, jon pajadaje toj korm, jakoha ŭ dastatku.
Kab pieramahčy škodnika, ludzi praktykujuć sievazvarot: adzin hod na poli vyroščvajuć bulbu, zatym — niekalki hadoŭ zapar — inšyja kultury. Vyjšaŭšy na pavierchniu paśla zimoŭki, žuki nie znachodziać ježu i mohuć pamierci ad hoładu.
Navukoviec padkreślivaje, što dla kałaradaŭ nie składana pieralatać z učastka na ŭčastak, tamu važna, kab letašnija i ciapierašnija bulbianyja pali znachodzilisia adzin ad adnaho dalej — choć by na adlehłaści 5 km.
Kamientary