Niaklajeŭ na Majdanie: «Siońnia tut vyrašajecca los Biełarusi». Michałok: «Vy supierhieroi!» — videa
U Kijevie na Jeŭramajdanie siońnia vystupiŭ śpiavak Siarhiej Michałok.
Biełaruski hurt «Lapis Trubiacki» davaŭ hastrolny kancert u kijeŭskaj Stereoplaza, ale zavitaŭ na Majdan, dzie vykanaŭ niekalki pieśniaŭ.
Siarhiej Michałok źviarnuŭsia da prysutnych (pavodle ŭkrainskich ŚMI, na Majdanie viečaram suboty sabralisia kala 15 tysiač čałaviek): «My tut, kab pieradać vialikaje vitańnie ź Biełarusi. My, biełarusy, hladzim na vas z pavahaj i zachapleńniem.
Bo svaim prykładam vy pakazali, što z dapamohaj mužnaści, hieraizmu i salidarnaści i narodnaha adzinstva
možna nie tolki zmahacca za svaje hramadzianskija pravy i svabody, ale i realna dać adpor palityčnamu, dziaržaŭnamu i palicejskamu biespradziełu. Vy — supierhieroi! Ura!»
«Lapisy» vykanali niekalki pieśniaŭ, u tym liku «Nie być skotam!».
Padčas vystupu dvoje maładych ludziej uźniali bieł-čyrvona-bieły ściah na samym vysokim budynku na Majdanie.
Na Majdanie siońnia łunali dziasiatki bieł-čyrvona-biełych ściahoŭ.
Viečaram u subotu na Majdanie Niezaležnaści ŭ Kijevie vystupiŭ i eks-kandydat u prezidenty, piśmieńnik Uładzimir Niaklajeŭ.
«Viečar dobry Kijeŭ, viečar dobry, Ukraina, viečar dobry, Jeŭropa, — kaža Niaklajeŭ — Ja nie tolki palityk, ale i biełaruski paet». Jon čytaje vierš «Kryvinka».
«Ja kłaniajusia tabie, ukrainski narod, — emacyjna kaža Niaklajeŭ.
— za toje, što niazłomna staiš za svajo samaje, kab być nasamreč volnym, niezaležnym narodam. Da toj samaj mety idzie i biełaruski narod, i my dojdziem chutčej, kali budziem iści razam. Ale nam nie dajuć być razam…».
Niaklajeŭ raspaviadaje Majdanu pra aryšt aŭtobusa pad Marjinaj Horkaj. Niahledziačy na heta, mnohija aktyvisty dabralisia da Kijeva, i stajać tut na Majdanie, — kaža jon.
«My razam, bo tut vyrašajecca nie tolki los Ukrainy, ale i los Biełarusi. My razam pieramožam. Ja kłaniajusia tabie, Ukraina»
Udzielniki Majdanu ŭ adkaz razharnuli transparant z nadpisam pa-biełarusku: «Kožnaha, chto salidarny nam, prymie, nakormić, sahreje Majdan».
I adkazvali vokličami: «Žyvie Biełaruś!»
Žurbuju — pomnišsia ŭ žurbie.
Śviatkuju — u śviatočnaj skrusie.
O, Ukraina! Ja tabie
I za haroju pakłaniusia.
Nakanavana pomnić dvum,
Što pa nialubych nie sumujuć,
Što źbierahaje tolki sum
Nia pamiać rečy — reč samuju.
I kali bjuć navodmaš straty, —
Kab niešta źbierahčy,
Ciabie
Prykusvaju, sałanavatuju,
Niby kryvinku na hubie.
Ciapier čytajuć
«Mama płakała try dni, a tata nie razmaŭlaŭ hod». Kazaška vyjšła zamuž za biełarusa — i sutyknułasia z chejtam9
Kamientary