Ekranizacyja viadomaj fantastyki bratoŭ Struhackich vyklikała zakałoty ŭ Krymie.
2157 hod. Maskoŭski student Maksim traplaje na tatalitarnuju płanietu Sarakš. Byłoj impieryjaj, što viadzie zaciatyja vojny z kolišnimi pravincyjami, kirujuć Nieviadomyja Baćki, jakija manipuluć nasielnictvam, apramieńvajučy jaho. Maksim stanie hvardziejcam, terarystam, kataržnikam – i hałoŭnym aburalnikam tatalitarnaha supakoju…
“Nasielenaja vyspa” – ekranizacyja dysydencka-kamunistyčnaj fantastyki bratoŭ Struhackich, nadrukavanaj šče ŭ 1968 hodzie. Aliharchičny režym Palitbiuro, tatalnaja mana, dziaržaŭnaje razłažeńnie – idealnaje lusterka dla pucinskaje Rasiei.
Tolki na ekranie chałodny, hruvastka-hłamurny fašyzm u fijaletavych kolerach i ź miortvymi panakradzienymi cytatami (“Uzhadać usio”, “Biahun pa lazu brytvy”, “Zavadny apielsin”). Žyvoju ironijaj vyłučajucca prahnoz radyjoaktyŭnaha nadvorja i “Psichapanarama” (pieradačka z tryźnieńniem vyklikała radaść u biełaruskaj aŭdytoryi). Ale pa-nad usim patryjatyčnyja kryki zambavanych, hanarovaja statuarnaść “mocnaha biełazubaha pryhažuna, nadzielenaha ŭnikalnymi zdolnaściami” (Vasil Ściapanaŭ u roli Maksima) – i niedarečnyja kryŭlańni padpolščykaŭ (abaviazkovyja Hoša Kucenka i Siarhiej Harmaš).
Samomu Barysu Struhackamu film spadabaŭsia: “Karcina źniataja vielmi blizka da tekstu, hieroi vielmi dobryja.”
Zatoje stužka vielmi nie spadabałasia Ŭkrainie. Ukrainskija ekołahi abvinavacili režysiora Fiodara Bandarčuka, što jon mocna paškodziŭ krymski zapaviednik Kazantyp, dzie, nasupierak achoŭnym praviłam, zdymalisia tankavyja bitvy. Bandarčuk, aŭtar “9 roty” i ŭdzielnik akcyi “Suviazny prezidenta” (Pucina), ad kamientaroŭ uchiliŭsia.
Za jaho havoryć patryjot i hvardziejec Haał, z kinafilmu: “Za što jany nas tak nienavidziać? Heta byłaja pravincyja. U nas była adna historyja.”
Hanarovy praciah radyjoaktyŭnaj i vypalenaj “Nasielenaj vyspy” płanujecca praź niekalki miesiacaŭ.
Kamientary