«My hulali nie za ich ściahi, a za našu krainu». Hałoŭny trenier «Niomana» — pra zaŭziataraŭ ź bieł-čyrvona-biełymi ściahami

Hrodzienski «Nioman» u hetym siezonie amal dabraŭsia da asnoŭnaha raŭnda Lihi kanfierencyj. U jeŭrapiejskim turne kamandu padtrymlivali ŭ tym liku fanaty ź bieł-čyrvona-biełymi ściahami.

Hałoŭny trenier «Niomana» Ihar Kavalevič raspavioŭ, jak stavicca da fanataŭ z nacyjanalnaj simvolikaj, i adkazaŭ jašče na niekalki pytańniaŭ «Trybuny». Žurnalist, jaki razmaŭlaŭ z trenieram, pradstaviŭsia supracoŭnikam haziety MUS «Na stražie».

— Ihar Mikałajevič, vy čałaviek vielmi tradycyjnych kaštoŭnaściaŭ, vystupajecie suprać ŁHBT. Adkul heta ŭ vas?

— (śmiajecca) Usie kaštoŭnaści biarucca ź dziacinstva i vychavańnia. Ja naradziŭsia na vioscy, prajšoŭ surjoznuju škołu. Mianie vychoŭvali sumlennyja ludzi, tamu ŭ mianie ŭsio sapraŭdnaje. Heta ŭpłyŭ babuli, dziaduli, baćkoŭ, vioski, atačeńnia, armii. Była dobraja škoła savieckaha vychavańnia, tam byli zusim inšyja maralnyja kaštoŭnaści. Ničoha takoha składanaha tut niama. Vakoł mianie zaŭsiody było šmat sumlennych ludziej, addanych Radzimie. Nijakich sakretaŭ u mianie tut niama.

— Vy zaŭsiody siabie ličyli patryjotam Biełarusi? Ci jak-niebudź da hetaha pryjšli?

— Zaŭsiody, ź dziacinstva. Ličyŭ siabie patryjotam Savieckaha Sajuza, patryjotam Biełarusi, małoj Radzimy. Patryjotami byli maje prodki. Tata — vajskoviec, mama — nastaŭnica, babuli i dziady prajšli vajnu. Ja bačyŭ, jak žyli prostyja ludzi.

— U Słavakii i Ispanii za vas zaŭzieli ludzi ź bieł-čyrvona-biełymi ściahami. Jak pastavilisia da takoj padtrymki?

— Heta takaja sprava… My padziakavali zaŭziataram za padtrymku tolki, a što jany z saboj tam uziali — heta ich asabistaje žyćcio. My ž pradstaŭlali Biełaruś, nas ściahi nie cikavili ŭ pryncypie. Jany chaj chodziać ź lubym ściaham, nas heta nie tyčycca. My hulali nie za ich ściahi, a za našu krainu. Heta ich bačańnie žyćcia.

— Nie razmaŭlali z hetymi ludźmi? Ja tak razumieju, što heta «biehłyja» apazicyjaniery?

— Nie. Kožny choča vykazać niešta — chaj.

Pavialičyć

— A što vy dumajecie pra biełaruskuju milicyju?

— Na praciahu ŭsioj pajezdki nas vielmi mocna padtrymlivaŭ moj siabar Viktar Kazimiravič Kraŭcevič, kiraŭnik padraździaleńnia «Ałmaz». Heta adny z našych samych addanych zaŭziataraŭ. Nas padtrymlivała i hrodzienskaja milicyja, my ź joj u vydatnych adnosinach, časam hulajem ź vieteranami. Moj tata pačynaŭ słužbu ŭ milicyi. Ja pavažaju pracu milicyjanieraŭ. U Biełarusi mnohija dziakujučy milicyjanieram spakojnyja za svajo budučyniu. Mahu im pažadać tolki samaha lepšaha.

— Nie razumieju, adkul u vas stolki krytykaŭ. Niejki fienomien.

— Heta žyćcio, jany niaščasnyja ludzi, dumaju, u ich prablemy jość na asabistym froncie. Vykidvajuć svoj niehatyŭ. Ja dumaju, što heta [staŭleńnie] u pieršuju čarhu nie da kamandy, a da mianie asabista, tamu što ŭ mianie jość svajo bačańnie ŭsiaho. Jość takaja supołka «Zaŭziejem za Nioman», i tam vystavili acenku hulcam paśla matčaŭ. Pahladzicie, što staviać — heta dzikaść! Ja dumaju, jany nie abjektyŭnyja, a chočuć pomścić, rabić škodu. Niaščasnyja ludzi, ale my im prabačajem.

— A što aznačajuć vašy tancy paśla hulniaŭ?

— Dy ničoha:) Usio adbyvajecca vielmi spantanna. Ja dastatkova emacyjny čałaviek: niekali ŭbačyŭ takija ruchi — ciapier paŭtaryŭ. Nie rychtavaŭsia. Uvohule, samym ciažkim matčam dla nas byŭ suprać «Košycaŭ», dzie sastupali 0:2, ale pieraviarnuli hulniu pry poŭnych trybunach. Vielmi surjozny supiernik.

Ci voś jašče: [Juryj] Šukanaŭ (były trenier i dyrektar minskaha «Dynama» — zaŭv.) u telebačańni kamientuje, što «Urartu» — heta kamanda piešachodaŭ. Što ty havoryš?! Jany vyšej za nas u rejtynhu. «Dynama» ŭ minułym hodzie armianski «Piunik» ledź-ledź abyhrała. A ciapier pradstaŭnik «Dynama» Šukanaŭ takoje kaža… Voś vam i ŭsia biełarusizacyja! My zaŭzieli za ŭsie kamandy ŭ jeŭrakubkach. «Dynama» ž, vidać, čarviak jeść, što «Nioman» dobra vystupiŭ. Voś vam i ŭsia roźnica! My i z Žodzinam pierapisvalisia, i z trenieram bresckaha «Dynama» Siarhiejem Kiślakom dobra stasujemsia. Jon nas vinšavaŭ, a my jaho. Adna kraina ŭsio ž taki.

— U Hrodnie, napeŭna, padtrymka była b na samym vysokim uzroŭni?

— Nie sumniavajusia, što ŭ Hrodnie stadyjon byŭ by zabity da krajoŭ.

— Viarnuli luboŭ da futboła ŭ horad?

— Pa vialikim rachunku tak. Hrodna pa finansach nie ŭ najlepšym stanoviščy ŭ [biełaruskim] futbole, ale ŭ nas stvarajecca sistema, pačynajučy ź dziciača-junackaha futboła. Mnie paščaściła, što były mer Hrodna Miečysłaŭ Hoj — spartyŭny čałaviek.

— Sa staršynioj abłvykankama Juryjem Karajevym taksama siabrujecie?

— Jon zaŭziatar, spartsmien, krapavy bieret! Da jaho byŭ baskietbalist Uładzimir Karanik, my ź imi hulali navat u baskietboł. Kali kiraŭnik spartyŭny čałaviek, razumieje ŭsie detali, pracavać praściej. Mnie z Hrodnam paščaściła, mianie nichto nie vyklikaje na dyvan, nie nakačvaje, nie raskazvaje, jak treba hulać.

• 2
• 8
• 0
• 7
• 0
• 0
• 3
• 0