Łukašenka pavinšavaŭ narod Polščy z nacyjanalnym śviatam, zaprasiŭšy ŭ Biełaruś
Alaksandr Łukašenka pavinšavaŭ narod Polščy z Dniom niezaležnaści.
«U hety niaprosty čas asabliva adčuvalna ŭsprymajucca kaštoŭnaści suvierennaści dziaržavy i svabody naroda, jaki stvaraje svaju budučyniu na asnovie nacyjanalnaha samaŭśviedamleńnia, histaryčnaj mudraści i padtrymki ŭzajemapavažlivych adnosin», — havorycca ŭ vinšavańni.
Łukašenka pierakanany, što palaki bačać i dobra razumiejuć značnaść mižčałaviečych kantaktaŭ i supracoŭnictva ź Biełaruśsiu, siabroŭstva i davieru, zachavańnia ahulnaj chryścijanskaj i kulturnaj spadčyny.
«Dobrasusiedstva — naš biascenny dar, jakim pry lubych abstavinach nie varta ryzykavać: zamykać miežy i stavić pad pahrozu nacyjanalnuju biaśpieku, — padkreśliŭ Alaksandr Łukašenka. — Mienavita tamu Minsk, demanstrujučy prychilnaść pryncypam mirnaha suisnavańnia, uvioŭ biaźvizavy paradak ujezdu dla žycharoŭ šerahu jeŭrapiejskich krain, čym užo skarystalisia bolš za 120 tys. polskich hramadzian».
Jon pažadaŭ narodu Polščy zhody, biazvobłačnaha nieba i ŭpeŭnienaści ŭ zaŭtrašnim dni, a taksama zaprasiŭ usich u haścinnuju Biełaruś.
Tradycyjna Łukašenka vinšuje narody toj ci inšaj krainy, ale nie «niedružalubnaje kiraŭnictva».
-
«Mnie kazali: ty z hłuzdu źjechaŭ, jaki pašpart, tut Kijeŭ mohuć uziać!» Biełarus raskazaŭ, jak zhubiŭ va Ukrainie dakumienty i try hady nie moh ź jaje vyjechać
-
U Dobrušy čałaviek dabiŭsia kampiensacyi ad haspadara aŭčarki, pa vinie jakoj jon straciŭ voka
-
Pry adstupleńni z Chiersona rasijanie vyvieźli karciny niekalkich mastakoŭ, źviazanych ź Biełaruśsiu
Kamientary