«Біцэпсы мы сабе ўжо накачалі». Магілёўцы вядуць сямейны бізнэс па вытворчасці якаснага алею
Магілёўка Ганна Навумавец разам з бацькамі мае невялікі бізнэс — выціскае алей. Наталля, мама Ані, амаль 20 гадоў працавала бухгалтарам на прадпрыемстве, якое займалася вытворчасцю льнянога і рапсавага алею. Але з-за вытворчага крызісу яно закрылася. Разважыўшы, што веды пра алей не павінны прападаць дарма, яна з сям'ёй вырашыла пачаць сваю справу, піша Magilev.by.
«Мы даўно шукалі для сябе нейкія цікавыя алеі, але ў нас іх купіць складана, — кажа Аня. — У наяўнасці бываюць рэдка, каштуюць дорага, захоўваюцца ў крамах няправільна, без халадзільнікаў. І ніхто дакладна не ведае, як яны зробленыя і чым апрацоўваліся.
Да таго моманту я нядаўна стала мамай, пара было ўводзіць дачцэ прыкорм. Якасці прадуктаў мы надавалі вельмі шмат увагі і задумаліся, чаму б не паспрабаваць адціскаць алей самім.
Для запуску вытворчасці трэба было зрабіць шэраг пакупак. Перш за ўсё купілі галоўны атрыбут — спецыяльны прэс, які пад вялікім ціскам адціскае алей, і бочку да яго.
Маленькі прэс з бочкай доўга шукалі ў Беларусі, але знайшоўся такі толькі ў Краснадары. А вырабіў яго мужчына, які сам збірае спецыяльныя прэсы для маленькіх вытворчасцяў.
Пачатак быў пакладзены, але прэс ніяк не мог даехаць да новых уладальнікаў, а калі даехаў, аказаўся не так просты. Поршань захрасаў у бочцы і былі думкі, што задума праваліцца. Але ўрэшце прэс прыручылі.
Затым неабходна было набыць бутэлечкі, але першая іх партыя так і не прыехала — згубілася на Еўрапошце:
«Цікава, як можна было згубіць такую велізарную цяжкую скрынку, — дагэтуль задаецца рытарычным пытаннем Ганна. — Замовілі новую партыю, закупілі коркі для алею, налепкі для кожнага віду прадукцыі, памяткі, крафт-пакеты для ўпакоўкі бутэлечак, скрынкі для падарункаў. А галоўнае — сама сыравіна, усе віды арэшкаў і семак.
Спатрэбіліся яшчэ сістэмы захоўвання для арэхаў і насення, тканіна для пашыву спецыяльных ільняных мяшэчкаў для прэса. Акрамя бочкі і прэса, усе астатнія выдаткі ў нас у спісе пастаянных».
«І алей разліваўся, і на пошце пасылкі разбівалі»
Вялікай вытворчасці ў герояў публікацыі няма, для працы ім патрэбны толькі адзін прэс і невялікае памяшканне, дзе захоўваюцца арэхі і адціскаецца алей. А ў сямейным бізнэсе ў кожнага свая роля.
Аня вядзе сацсеткі, робіць фота і здымае відэа, шукае інфармацыю для пастоў і нават ноччу прымае замовы пакупнікоў. А пры вялікай колькасці заказаў дапамагае маме збіраць і афармляць падарункавыя скрыначкі.
Наталля з мужам Юрыем закупляюць сыравіну, правяраюць яе і адціскаюць алей — грэцкі, ільняны, сланечнікавы, канапляны, гарбузовы, кунжутны, міндальны. Афармляюць замовы бутэлечак і іншай неабходнай прадукцыі, а потым адпраўляюць замовы поштай і робяць дастаўку па Магілёве.
Нядаўна Наталля стала ўдзельнічаць з уласнай прадукцыяй у фермерскім рыначку «Свая ежа» ў магілёўскім гандлёвым цэнтры «Е-сіці».
Як і ў любой справе, у вытворчасці алею не заўсёды ўсё ідзе гладка:
«Пару разоў ламаўся прэс у самы разгар заказаў, гэта было вельмі стрэсава. І алей разліваўся, і на пошце пасылкі разбівалі, і налепкі на бутэлькі адзін раз пераблыталі — гэта было ў самым пачатку, але своечасова выправілі, дзякуй богу. Чаго толькі не было.
Адзін раз мы дзве гадзіны чакалі пакупнікоў пад домам, у які дастаўлялі заказ, яны ехалі з іншага горада. Аднойчы самі прыйшлі не ў той дом».
Паступова асартымент стаў пашырацца. Акрамя карыснага алею, героі публікацыі вырабляюць арэхавую муку, гранолу, raw-цукеркі і нават бальзамы для вуснаў. Працуюць з вытворцамі з Беларусі, Расіі і Узбекістана.
Знайсці добрую сыравіну той яшчэ квэст:
«Здараецца, прыходзіць дрэннае, даводзіцца мяняць, або больш не працаваць з гэтымі пастаўшчыкамі. Рэдка, але бывае, што людзі чакаюць замовы, а арэшкі прыйшлі дрэнныя — гэта затрымкі і нязручнасці.
Вельмі радыя, што цяпер знаходзім фермераў у Беларусі. Нядаўна з намі звязаўся мужчына, які вырошчвае гарбуз і грэцкі арэх. Гарбуз мы ўжо паспыталі — і ён цудоўны, ні з чым не параўнаецца. Смак, як у дзяцінстве ў бабулі. Арэх пакуль чакаем, ён яшчэ сушыцца».
«Пра велізарныя заробкі казаць пакуль рана»
«Адцісканне алею працэс няхуткі, адціскаць трэба не адну пазіцыю ў дзень, а шмат, — адзначае Аня. — Гэта халоднае адцісканне, і выхад алею атрымліваецца невялікі. З двух кілаграмаў насення лёну атрымаецца 2-3 бутэлечкі алею па 200 мл.
Трэба ўсё разліць па бутэлечках, закаркаваць, наклеіць налепкі, спакаваць бутэлечкі і сфармаваць замовы. Потым іх трэба адвезці замоўцам, нешта адправіць поштай, а нешта пакінуць для самавывазу. А калі замоў шмат, то адцісканне ідзе пастаянна.
Акрамя іншага, гэта яшчэ і няпроста фізічна — бочка з сыравінай важыць шмат, і ціск у прэсе нагнятаецца ўручную. Біцэпсы мы ўжо сабе накачалі».
Аня прызнаецца, што пакуль пра нейкі велізарны заробак казаць рана, бо вытворчасць алею — даволі дарагая справа і патрабуе бесперапынных укладанняў. Пастаянна даражэе сыравіна і ўсе расходныя матэрыялы.
Аднак задзіраць цэны да столі магілёўцы не хочуць. У іх планах — пакідаць сыравыціснуты алей даступным для большасці пакупнікоў.
Цяпер чытаюць
Заканчваецца тэрмін даўніны па народным пратэсным артыкуле. Больш нікога не пасадзяць? Не, ёсць нюансы3
Каментары
ды яшчэ ва VKантакце рэкламу прасоуваюць... нiбыта усё экалагiчна чыстае... прэс выраблены з экалагiчна чыстага жалеза... пры сушцы гарэхау нiводнай жывёлiне не нанесеная якая-небудзь шкода..))