Stała viadoma, jakuju nazvu budzie nasić vydaviectva Aleksijevič
Śviatłana Aleksijevič raskazała «Našaj Nivie», što nazvu dla jaje novaha vydaviectva prydumała dyrektarka Alena Kazłova (Anka Upała), ale samu nazvu piśmieńnica nie raskryła.
Jak stała viadoma «Našaj Nivie», vydaviectva dla žančyn budzie nazyvacca «Pflaŭmbaŭm».
Pflaŭmbaŭm — dziavočaje proźvišča i paetyčny psieŭdanim žonki piśmieńnika Maksima Łužanina Jaŭhienii.
Jaŭhienija Pflaŭmbaŭm (1908—1996), dačka niemca (jaje imia pa baćku było Erhardaŭna) i biełaruski, u 1926 hodzie razam ź Zinaidaj Bandarynaj i Natallaj Višnieŭskaj vydała kalektyŭny zbornik «Vieršy».
Kali Łužanina represavali, jana adpraviłasia ŭ ssyłku za im. Kali ž Łužanin paźniej staŭ sieksotam savieckich karnych orhanaŭ, jana atrymała pasadu ŭ Maskvie, u vydaviectvie «Oboronhiz» (Abaronnaje dziaržaŭnaje vydaviectva).
Pierakładała z anhlijskaj movy tvory Džordža Bajrana i Džeka Łondana, a taksama z ruskaj — Antona Čechava i Maksima Horkaha. Ale ŭsie jaje pierakłady drukavaŭ Maksim Łužanin pad svaim proźviščam. Takim čynam, jana niby rastvaryłasia ŭ svaim mužu. Ciažka skazać, čamu tak stałasia. Ci Łužanina, prystaŭlenaha sačyć za Jakubam Kołasam, lepš publikavali? Ci Łužanin papraŭlaŭ jaje pierakłady istotna?
Fakt tolki, što i paetyčnyja knihi Pflaŭmbaŭm vyjšli tolki pierad jaje śmierciu i stali adkryćciom dla amataraŭ paezii. Možna skazać, što vieršy Pflaŭmbaŭm vytrymali vyprabavańnie časam, u adroźnieńnie ad tvoraŭ muža-łaŭreata.
Pflaŭmbaŭm dažyła da 1996 hoda. Łužanin (1909—2001) jaje trochi pieražyŭ i byŭ pachavany pobač z žonkaj.
Čytajcie taksama: Śviatłana Aleksijevič adkryvaje žanočaje vydaviectva
Ciapier čytajuć
Žonka Statkieviča raskazała, pra što paśpieła parazmaŭlać ź im2
Kamientary