U ekskursijnych valjerach Nacyjanalnaha parku «Biełaviežskaja pušča» adbyłasia radasnaja padzieja — u mufłonaŭ, jakija tam žyvuć, źjaviłasia patomstva, paviedamlajuć na sajcie ŭstanovy.
Siem maładych jahniat z hullivym noravam i niazhrabnaj chadoj iduć za svaimi matkami i aktyŭna spaznajuć śviet navakoł.
Mufłony — žvačnyja parnakapytnyja žyvioły, źjaŭlajucca najbližejšymi svajakami chatnich aviečak. Poŭść u žyvioł karotkaja, hładka prylehłaja, na hrudziach padoŭžanaja. Vierchni bok cieła letam ruda-bury z bolš ciomnaj śpinaj, zimoj — kaštanava-bury. Nižni bok cieła bieły.
Samcy ciamniejšyja i bujniejšyja za samak. U samcoŭ na hałavie raźmieščanyja toŭstyja, zakručanyja rohi daŭžynioj da 65 sm. Samki zvyčajna biazrohija abo z maleńkimi niaznačnymi rožkami.
U Mazyrskim rajonie traktaryst znajšoŭ u poli aleniania i zabraŭ sabie. U jahonaj žonki kanfiskavali mašynu
U Hrodzienskim lashasie patłumačyli, čamu lisy stali čaściej zachodzić u horad. Ci šmat siarod ich šalonych?
U kitajskich restaranach zamiest baraniny i jałavičyny mohuć padavać miasa janotaŭ i lis
Kamientary