Kryk dušy dziaŭčyny, što skončyła miedinstytut i z žacham hladzić na bližejšyja piać hadoŭ
Dziaŭčyna z Baranavičaŭ, jakaja paśpiachova skončyła miedinstytut, padzialiłasia ŭ tyktoku svaim adčajem: jaje na piać hadoŭ adpraŭlajuć u viosku, dzie jana, biez dośviedu, budzie adzinaj doktarkaj. A jašče joj treba niejak uładkavać žyllo i kupić mašynu.
Dziaŭčynie 24 hady. Jana kaža, što kali ŭ 17 hadoŭ pastupała ŭ miedycynski, to nie pa svajoj voli pajšła pa metavym nakiravańni.
«Na toj momant ja nie viedała, što takoje metavaje. I ciapier, praz čas, ja pažynaju płady hetaha. I heta vielmi ciažka, što ja, hruba kažučy, budu typu rab, kali tak možna skazać. I adzinaje, čaho ja chaču, heta być prosta svabodnym čałaviekam u XXI stahodździ», — u rospačy kaža jana.
Dziaŭčyna raskazvaje, što chacieła b zastacca ŭ rodnym horadzie, tut chapaje vakansij, jość svajo žyllo, a tam, kudy jaje adpravili, u jaje niama ničoha.
«Ja budu pracavać u vioscy, dzie ja budu adziny doktar. Ja niedaśviedčanaja, pa sutnaści. Da hetaj vioski jašče treba dabracca. Tak, mnie daduć kvateru, ale jana budzie całkam pustaja. Mnie treba znajści mašynu. Dobra, što ŭ mianie jość pravy, ale mnie treba ŭsio roŭna znajści mašynu, kab jeździć u hetuju viosku. I ja nie mahu adtul syści. Uvohule, nie mahu. Heta žachliva. Mnie zdajecca, ja ŭžo ciapier razumieju, što ja hublaju svajo žyćcio. I, hruba kažučy, tolki paśla 30 hadoŭ ja pajdu tudy, kudy chaču», — skardzicca maładaja doktarka.
Jana kaža, što praz takoje jaje matyvacyja zastavacca ŭ prafiesii vielmi ŭpała. Chacia praca joj padabajecca.
Skasavać hety kantrakt dziaŭčyna nie moža — davodzić, što heta kaštuje 90 tysiač rubloŭ.
«Ja prosta chaču być svabodnym čałaviekam, jak minimum, ja chaču zastacca ŭ svaim horadzie, u svaim žylli. Heta prosta žachliva», — u adčai skardzicca jana.
Ciapier čytajuć
Kamientary
Žyćcio jana hublaje, božački. Kvateru dali biez kanapy.