«Чуем нават, як сусед за сцяной кашляе, і часта жыльцы гадзяць у ліфтах». Як жывецца ў панельках на ўскрайку Каменнай Горкі
Зусім нядаўна жыхары Каменнай Горкі і мікрараёна Лебядзіны даведаліся, што ад вуліцы Калеснікава праз чыгунку пачнуць будаваць пуцеправод да Ціміразева. Пакуль мясцовыя жыхары дабіраюцца туды ў аб'езд альбо пешшу праз пераход, схаваны пад мостам.
Realt.by адправіўся ў Каменную Горку-3, каб даведацца, як мясцовыя паставіліся да навін і як ім наогул жывецца ў мікрараёне.
У 2023 годзе на тэрыторыі мікрараёна жыхары ўбачылі Алею народнага адзінства — месца для адпачынку і прагулак. Тут, напрыклад, усталяваныя «паэтычная лаўка» або лаўкі з труб. А да канца года ў Каменнай Горцы-3 абяцалі адкрыць доўгачаканы фізкультурна-аздараўленчы комплекс. Плануецца, што ў ім будзе тры басейны, два джакузі, купель, комплекс з пяці лазняў, трэнажорная зала і кафэ.
«Суседскае дзіця бегае, а ў нас у кватэры знаходзіцца немагчыма»
У 2014 годзе, практычна адразу ж пасля здачы дома ў эксплуатацыю, у адзін са слупкоў у мікрараёне засяліўся Віталь. Тады месца актыўна развівалася, толькі-толькі сталі з'яўляцца аб'екты інфраструктуры.
— Цяпер, вядома, тут многае змянілася. Ужо не думаеш, куды паехаць па ежу, бо зусім побач тры гандлёвыя цэнтры з вялікімі прадуктовымі крамамі. Ёсць і вялікая колькасць крам меншых, нават проста ў дварах, велізарная будаўнічая з усім неабходным. Да таго ж, побач паліклініка, што таксама вельмі зручна, школа, яслі-сад, дзіцячы сад, шмат пляцовак для дзяцей. Увогуле, ёсць усё, што трэба для жыцця побач.
Адзначае мужчына і добрае транспартнае злучэнне.
— Я сам перасоўваюся на аўтамабілі, тут, дарэчы, зручна — выехаў праз МКАД і даехаў у іншы канец горада, не трэба стаяць у заторах, якія каля метро Каменная Горка, асабліва, па пятніцах, нейкія жудасныя. Так як у мяне дзіця катаецца ў школу не тую, якая побач з домам, а крыху далей, магу сказаць, што і з грамадскім транспартам усё выдатна. З ранку і гадзін да васьмі вечара ў буднія вельмі часта прыязджаюць аўтобусы і тралейбусы, а вось познім вечарам і ў выхадныя даводзіцца пачакаць. Часам і па пятнаццаць хвілін. Прычым так дзіўна, вось доўгі час няма нічога, а потым адразу ўсе варыянты аўтобусаў і тралейбусаў прыязджаюць, — звяртае ён увагу.
Слупок, у якім ён жыве, — гэта звычайная дзевятнаццаціпавярховая панелька, будаўніцтва якой завяршылася ў 2014 годзе. У той час усе рабілі рамонты і, як заўважае мясцовы жыхар, на многае не звярталі ўвагу.
— Тады нікога асабліва не выбешвала, што свідруюць ці грукаюць у не той час. Усе хацелі хутчэй завяршыць працы і ўжо засяліцца. Цяпер у нас ёсць агульны чат з суседзямі, і там часта шмат паведамленняў з просьбамі спыніць працы, так як кватэры прадаюцца, новыя жыхары абнаўляюць жыллё. Прычым лічу, што просьбы абгрунтаваныя, калі гэта адбываецца, напрыклад, у выхадныя ці проста позна ўвечары. Усё-такі ўсе прыходзяць з працы і трэба разумець, што хочацца адпачыць. Але часта пра гэта пішуць і ў належны час, кажучы пра тое, што не могуць пакласці дзяцей спаць ці «галава баліць». Я гэтага зусім не разумею. Будаўнікоў жа пад сон дзіцяці не падладзіш, людзі таксама прыязджаюць у пэўны час. Увогуле, з гэтай нагоды ў нас з суседзямі часта дыскусіі бываюць.
Віталь падкрэслівае, што чутнасць у кватэрах максімальна добрая. І справа нават не ў гучна працуючым тэлевізары ці крыках на павышаных танах, а ў звычайных размовах.
— Вось, напрыклад, у нас на кухні наогул усё чуваць, нават як кашляюць за сценкай. Не ведаю, з якіх матэрыялаў і як гэтыя сцены ўзводзілі, але гэта не зусім норма. У пакоях чуваць, як суседзі зверху тупаюць па падлозе. Нядаўна зверху яшчэ засялілася сям'я з маленькім дзіцем, дык ён бегае, скача, а ў нас у кватэры знаходзіцца немагчыма, такое пачуццё, што зараз праваліцца столь. І сапраўды нічога зрабіць з гэтым нельга. На будучыню толькі ў выпадку рамонту дадаткова шумаізаляваць, — распавядае мужчына.
«Пошук патрэбнай аднушкі аказаўся цэлым квэстам»
У Алены ў адным са слупкоў на Каменнай Горцы-3 жыве дачка. Жанчына разам з мужам набылі тут кватэру для яе ў падарунак, цяпер часта прыязджаюць у госці.
— Куплялі жыллё шэсць гадоў таму праз агенцтва нерухомасці. Тады нам прапанавалі некалькі варыянтаў у розных частках горада, іх было больш за дзесяць. Але ўсё нешта не задавальняла — толькі голыя сцены без рамонту, жудасныя пад'езды, нейкія п'ючыя суседзі. Увогуле, пошук патрэбнай аднушкі аказаўся цэлым квэстам. Хоць не магу сказаць, што былі нейкія асаблівыя патрабаванні. Мы хацелі, каб можна было адразу пасля набыцця засяліцца, а таксама глядзелі добрыя транспартныя зносіны, калі не побач з метро, то, каб хутка да яго даехаць. У выніку, як убачылі варыянт тут, адразу ж вырашылі яго браць, адчулі «гэта тое, што трэба». І за столькі гадоў не шкадуем. У кватэры выдатны метраж. Зараз у новабудоўлях двухпакаёўкі па плошчы менш, чым наша аднапакаёвая. Плюс дом у нас не акружаны шматпавярховікамі, а стаіць як бы асобна ад астатніх, што таксама добра, не адчуваецца такога скопішча дамоў, як гэта бывае, — адзначае яна.
Яна звяртае ўвагу, што дачка кватэрай задаволеная, перыядычна толькі скардзіцца на суседскі шум і чутнасць у кватэры.
— Па ўмовах, як па мне тут выдатна, праз дарогу адразу прыпынак, усе патрэбныя крамы побач, да метро 10‑15 хвілін. А яшчэ ўжо асабіста мяне радавала суседства з будаўнічым «ОМА», бо падчас рамонту часта трэба было нешта дакупіць з матэрыялаў і інструментаў, і не раз гэтая крама нас ратавала. Ды і цяпер часта ў яго ходзім па ўсякія дробязі, — звяртае ўвагу жанчына.
Таксама яна адзначае, што ад іх дома можна пешшу дабрацца да «Лебядзінага» ці Мінск-Арэны.
— Мы любім хадзіць пешшу, таму часта шпацыруем у той бок. Да «Лебядзінага» ісці хвілін 25, да Мінск-Арэны — прыкладна 45. Адзінае, што вярнуцца позна ўвечары не атрымаецца, таму што праход пад мостам закрываецца. У гэтым ёсць нязручнасці. А яшчэ ад нашага дома зусім блізка на машыне да Мінскага мора — гэта асабліва каштоўна летам, калі хочацца адпачыць на прыродзе, — распавядае Алена.
«Праз год адчуванне, што ніякага рамонту не было ўжо некалькі гадоў»
Трэці год разам з сям'ёй у адной з панэлек жыве Вольга. Як яна адзначае, дом у іх напаўсацыяльны, а гэта прыносіць свае праблемы.
— Калі мы толькі засяліліся, то аб'ядналіся з суседзямі і зрабілі ў пад'ездзе рамонт. Літаральна праз год адчуванне, што ніякага рамонту не было ўжо некалькі гадоў. Усё пастаянна бруднае. І тут праблема канкрэтна ў жыльцах: частка з іх — адэкватная, у нас ёсць агульны чат, дзе мы абмяркоўваем надзённыя праблемы.
Але ёсць і тыя, хто гадзяць у ліфтах, прычым не толькі жывёлы, але і самі людзі.
Робяць гэта жыльцы сто адсоткаў, таму што пад'езды ў нас заўсёды закрытыя, і мы стараемся сачыць, каб нікога з пабочных не было. Але вось у выніку ў ліфты ўсё роўна не зайсці, як ні стараемся. Хацелі неяк камеры відэаназірання паставіць, але трэба было, каб ідэю падтрымала пэўная колькасць жыльцоў. На жаль, патрэбная не сабралася, так мы засталіся без камер, — распавядае мясцовая жыхарка.
Кватэру ў гэтым мікрараёне яны набывалі самастойна. З прапанаваных варыянтаў тут быў найбольш даступны па цане і агульнай плошчы. Згуляла ў канчатковым рашэнні і тое, што праца Вольгі знаходзіцца недалёка ад дома.
— Нядаўна чула, што ад Каменкі да «Лебядзінага» будзе пабудаваны мост, а я як раз там, побач з «Алімпік Паркам», працую, таму мне будзе максімальна зручна дабірацца да працоўнага месца. Зараз каб даехаць, трэба падымацца на кальцавую, а так будзе прамая дарога, — звярнула яна ўвагу.
Дзяўчына адзначае, што ва ўсіх панэлек у гэтым мікрараёне ёсць адна агульная праблема — гэта поўная адсутнасць шумаізаляцыі.
— Чутнасць выдатная. Заўсёды ў курсе, чым занятыя суседзі. Нас ратуе тое, што мы мала часу дома праводзім. У асноўным, выязджаем кудысьці. Дзіця ў цэнтры вучыцца, мы — на працы, у кватэры бываем толькі познім вечарам. Я сама да раёна ўжо прывыкла. Калі б пераязджала, то ў «Алімпік Парк», гэта зусім іншы ўзровень, і, напэўна, з-за таго, што ў мяне там офіс, часта прыглядаюся, падабаецца забудова. Але набыць кватэру там не так лёгка, таму пакуль цэнім тое, што ёсць на дадзены момант, — заключае мясцовая жыхарка.
«Часта чую ад знаёмых, што ў Каменнай Горцы шмат п'яных, але мне шанцавала»
Андрэй перасяліўся ў мікрараён практычна дзесяць гадоў таму. Спачатку здымаў тут аднушку, а праз чатыры гады набыў уласнае жыллё.
— Так атрымалася, што мы жылі з сябрам у суседніх дамах. Але ён ажаніўся і ўжо разам з жонкай яны вырашылі прадаць свае аднушкі і купіць двухпакаёвую ў Новай Баравой. Так як я перасяляцца не збіраўся, мяне цалкам задавальняла тут, то вырашыў задумацца аб уласным жыллі і набыць у яго кватэру. Якаясьці частка сумы ў мяне была, дзесьці дапамаглі сваякі, нешта прыйшлося пазычаць, але ў выніку сваё жыллё ўсё ж з'явілася. Я зрабіў рамонт і нават цяпер удвох з жонкай нам аднушкі хапае, метражы тут вельмі добрыя, — падзяліўся ён.
Ён адзначае, што больш за ўсё ў Каменнай Горцы яму падабаецца выдатная інфраструктура. Прычым з кожным годам яна развіваецца ўсё больш.
— У мінулым годзе побач адкрылі парк Уга Чавеса. Раней там былі проста дрэвы, зараз жа — шмат зон адпачынку, атракцыёны для дзяцей, скейт-пляцоўка, ёсць месцы перакусіць і выпіць кавы. Гэта нашмат лепш, чым проста пустка. Насупраць вось, наколькі ведаю, будуць яшчэ адкрываць гандлёвы цэнтр з кінатэатрам, што таксама радуе. Калі падумаць, то на Каменнай Горцы кіно няма, хоць жыве тут так шмат людзей, попытам бы яно дакладна карысталася. Бліжэйшы кінатэатр — «Аўрора» ці ехаць кудысьці далей у горад. Таму як толькі адкрыецца, мы будзем першымі наведвальнікамі. Яшчэ вось у самім мікрараёне дабудоўваецца фізкультурна-аздараўленчы комплекс. Кажуць, там будуць басейны. Планую разгледзець гэты варыянт, таму што пакуль даводзіцца ездзіць у новы на Маладзёжнай, — дзеліцца мужчына.
Перасяляцца адсюль Андрэй не жадае, новыя жылыя комплексы яго не асабліва прыцягваюць, а вось да Каменнай Горкі ён ужо прывык.
— Я дрэнна адаптуюся да новага, таму нават не думаю пра пераезд. Тым больш, цэны на новабудоўлі зараз шалёныя. Плюс я сапраўды прывык да гэтага раёна. Часта чую ад знаёмых, што ў Каменнай Горцы шмат п'яных ці нейкіх неадэкватных. Але мне, напэўна, шанцавала. Зрэдку кагосьці магу ўбачыць у стане алкагольнага ап'янення каля мясцовых крам, а так усё спакойна. І мяне асабіста ўсё задавальняе, — адзначае ён.
Што тут прадаецца?
Усяго на Каменнай Горцы-3 у базе Realt выстаўлена на продаж дванаццаць варыянтаў кватэр. Пры гэтым цана на іх вар'іруецца ад 75 да 169 тысяч даляраў.
Самая даступная па цане з прапанаваных кватэр — гэта студыя ў ЖК «Лайт». Дом павышанай камфортнасці быў здадзены ў эксплуатацыю ў 2018 годзе. Перавагі ў тым, што жылы комплекс цалкам абгароджаны, уезд на закрытую тэрыторыю магчымы праз шлагбаум, а ўваход — па чыпах. Ёсць відэаназіранне і асобная стаянка для машын, сучасная дзіцячая пляцоўка, велапарка, асобная пляцоўка для смецця. Прапанаваная студыя знаходзіцца на пятым паверсе. Яе агульная плошча — 29,9 квадратаў. У кватэры — панарамныя вокны ў падлогу і прыгожы выгляд з іх на горад. Таксама зроблены сучасны рамонт: на падлозе ў студыі — ламінат, а ў санвузле — плітка, усталяваныя шклопакеты, ёсць шафа-купэ і лоджыя. Каштуе такая студыя 75 тысяч даляраў, то ёсць метр квадратны абыдзецца ў 2 508 даляраў.
Прапануецца да пакупкі і варыянт гатовой светлай аднушкі агульнай плошчай 42,9 квадратаў. Кватэра цалкам укамплектаваная і гатовая да засялення. У ёй — кухня з вялікай рабочай зонай і накіраваным асвятленнем, раздзельны санвузел з усімі выгодамі і прасторная ванная. Таксама ўстаноўлена шведская бытавая тэхніка — духавая шафа, варачная панэль, выцяжка. На падлозе ўкладзена зносаўстойлівая плітка і лінолеўм, устаноўлена новая сантэхніка, ёсць дзве ўбудаваныя шафы. Каля самага дома з трох бакоў — паркоўка. Просяць за кватэру 94 тысячы даляраў (метр квадратны — 2 191 даляр).
Акрамя таго, у мікрараёне прадаецца прасторная двухпакаёвая кватэра. Яна размешчана на восьмым паверсе дзевяціпавярховага панелькі 2012 года пабудовы. У ёй — два ізаляваныя пакоі, прасторная кухня, раздзельны санвузел і зашклёная лоджыя. Агульная плошча двухпакаёўкі — 54,9 квадрата. У кватэры ўстаноўлена ўваходныя металічныя дзверы, лічыльнікі вады. У вокнах — драўляныя шклопакеты, лоджыя зашклёная. У кухні размешчана ўбудаваная мэбля з масіва і тэхніка еўрапейскіх вытворцаў. Санвузел раздзельны, абліцаваны сучаснай пліткай. Таксама ўстаноўлена якасная сантэхніка, а ў туалеце абсталяваны гігіенічны душ. Кошт кватэры ацэньваецца ў 94 900 даляраў (1 729 даляраў — за квадрат).
Ёсць у продажы варыянт чатырохпакаёвай кватэры. Знаходзіцца яна на другім паверсе дзевяціпавярховага панелькі, якая была здадзеная ў эксплуатацыю ў 2013 годзе. Агульная плошча — 100 квадратаў. У ёй выканана функцыянальная планіроўка — чатыры светлыя жылыя пакоі, прасторная кухня 10,1 квадратаў, кладоўка, раздзельны санвузел, дзве зашклёныя лоджыі. У кватэры зроблены рамонт, яна цалкам гатовая да пражывання. Уладальнікі прадаюць яе з мэбляй і бытавой тэхнікай за 149 500 долараў (1 495 даляраў — метр квадратны).
Цяпер чытаюць
Дар’я Шманай двойчы трапляла ў аварыі ў Маскве на чужым «Мерсэдэсе»18
Каментары