My časta jadzim śpiecham, adciahvajučysia na čytańnie, prahlad filmaŭ i karystańnie hadžetami. Akazvajecca, heta ŭpłyvaje nie tolki na stravavańnie i źjaŭleńnie lišnich kiłahramaŭ, ale i na ŭzrovień stresu i pačućcio ščaścia, śćviardžajuć navukoŭcy.
Jeści na chadu, z telefonam u rukach i z vačyma ŭ sieryjale — zvykłaja reč. Ale mienavita tak my škodzim sabie: ad straŭnika da nastroju, piša VVS.
Ci davodziłasia vam adčuvać uzdutaść, ciažar u žyvacie, a paśla jašče i dramańnie ci słabaść? Usio heta moža być vynikam zvyčajnaj śpieški padčas abiedu.
«Kali my jadzim pavolna, ježa lepš rasščaplajecca. Heta palahčaje stravavańnie», — tłumačyć dyjetołah Livija Chasehava. «Ja časta pryvodžu svaim pacyjentam prostuju anałohiju: straŭnik nie maje zuboŭ — kali ježa pastupaje vialikimi kavałkami, stravavańnie zapavolvajecca i stanovicca mienš efiektyŭnym».
20 chvilin — kluč da sytaści
Adčuvańnie nasyčeńnia nie prychodzić imhnienna — treba kala 20 chvilin, kab mozh zrazumieŭ, što vy ŭžo jeli. Tamu toj, chto jeść chutka, zvyčajna źjadaje bolš, čym treba. Lišak — idzie «ŭ zapas».
«Kali ježa pravodzić bolš času ŭ rocie, aktyvujucca siensarnyja sihnały, jakija zapuskajuć straŭnik i harmony nasyčeńnia», — tłumačyć prafiesar Sander Kiersten z Karnełskaha ŭniviersiteta.
Pastajannaja śpieška — pastajannyja prablemy
Kali vy jaście chutka i štodnia, nastupstvy nie prymusiać čakać: hastryty, parušeńni mikrabijotu, što ŭpłyvaje na ŭsiu stravavalnuju sistemu. Dalej — ryzyka dyjabietu, atłuścieńnia, prablemaŭ ź ciskam, piečańniu i navat ankałohija.
Jak siabie pieraadoleć
Livija Chasehava daje prostyja parady:
adkładvajcie videlec paśla kožnaha ŭkusu, rabicie paŭzy;
nie ješcie z telefonam, televizaram ci noŭtbukam;
žujcie pavolna, pakul ježa nie stanie miakkaj, amal jak kašyca;
maŭčycie za stałom — havorki adciahvajuć i časta pravakujuć pierajadańnie;
ježa pavinna być asałodaj, a nie praceduraj «zapravicca». Heta nie maral, a praktyka zdarovaha žyćcia.
Kamientary
babrujčanin, čto ? hospadie božie... ja dumała - vy mołodoj