Mova «prašyvajecca» ŭ mozh jak rodnaja ŭ pieršyja paŭtara-dva hady žyćcia.
Jak pakazała daśledavańnie psycholahaŭ i neŭrafizyjolahaŭ kanadzkaha Ŭniversytetu Makhiła, apublikavanaje ŭ časopisie Nature, ludzi ŭsprymajuć jak rodnuju tuju movu, što čuli ŭ pieršyja hady žyćcia, navat kali ŭ śviadomym uzroście stali razmaŭlać na inšaj movie.
Pad nazirańniem praz mahnitna-rezanansnuju tamahrafiju paddoślednyja prachodzili testy na chutkaść i efektyŭnaść apracoŭki infarmacyi, što pieradavałasia pa-francusku. Siarod paddoślednych byli 10 dziaciej, jakija naradzilisia ŭ Francyi i razmaŭlali tolki pa-francusku, 21 dzicio, narodžanaje ŭ Kitai i ŭsynoŭlenaje francuskimi siemjami va ŭzroście da 2 hod, 12 dziaciej-kitajcaŭ, jakija vyvučali francuskuju jak zamiežnuju i volna razmaŭlali na joj. Nabor zonaŭ u mozhu, što aktyvavalisia padčas apracoŭki infarmacyi, pačutaj na francuskaj movie, adroźnivaŭsia ŭ roznych hrupaŭ. Dzieci, što vyvučali francuskuju jak zamiežnuju, mieli aktyŭnaść u bolš šyrokim nabory zonaŭ u paraŭnańni z tymi, u kaho francuskaja mova matčyna: uklučalisia rehijony, adkaznyja za rabočuju pamiać, uvahu i paznańnie.
Tyja ža, chto čuŭ u rańnim uzroście kitajskuju, ale viedaŭ tolki francuskuju, apracoŭvali infarmacyju pa-francusku tak ža, jak tyja, chto vyvučaŭ francuskuju jak zamiežnuju. I na kitajskuju reahavali tak ža, jak tyja, kamu kitajskaja była rodnaj, choć sami kitajskaj nia viedali.
Daśledavańnie pakazała: jašče da taho, jak čałaviek asensoŭvaje paniatak «rodnaja mova», da ŭzrostu 1,5-2 hod jon naturalnym šlacham vučyć movu, jakuju čuje, a paźniej vyvučanyja movy ŭsprymaje jak niarodnyja, navat kali nie vałodaje rodnaj.
Ciapier čytajuć
Pamior palitviazień Valancin Štermier. «Ledź chadziŭ paśla insultu — a jaho kinuli ŭ ŠIZA»7
Kamientary